ESİR! Kitap Olacak!

GÖZLERDE Kİ ÖFKE!

İyi okumalar...🦋

oluştuktan sonra Giray yanımıza geldi.

-Kumsal ne oldu?

Yiğit'e anlattıklarımı Giray'a da anlattım o da tıpkı benim gibi katilin kaçırmış olabileceğini düşündü... Ama tek soru ve tek bir sorunumuz var "katil kim?" bu sorunun cevabını bulabilmek o kadar zor ki... Nasıl olacak, nasıl bulacağız inanın bilmiyorum ama Eslem'i katil kaçırdıysa bu hiç iyi bir şey olmaz çünkü eğer Eslem'i bulabilirsek ölüsünü de bulabiliriz.

-Ee ne yapacağız?

-O kızı mutlaka bulmamız lazım eğer katil kaçırdıysa yüzünü de görmüştür.

Giray haklıydı.-Evet ama o kızı nasıl bulacağız?

-İşte onu bilmiyorum...

Eslem'i bulmak zor olacaktı ama bunu yapmak bu işe koyulmak zorundaydık bu hepimiz için çok önemli... Hep birlikte sahile doğru yürümeye başladık. Hava o kadar güzeldi ki "ay" parlıyordu gökyüzünde... Gökyüzünün en güzel simgesi "ay, ve yıldızlar..." kumların üstüne oturduk. Giray konuşmaya başladı

-Umarım o kızı buluruz.

Giray çaresizce denize bakarken elimi dizine koydum. Giray ise dizine koyduğum elimi incelemeye başladı.

-Merak etme bulacağız ben inanıyorum...Giray elimi incelemeye devam ederken elimi tutarak parmağımda ki yüzüğe odaklandı ve hızlıca elimi bırakıp ayağa kalktı öfkeyle bakıyordu gözlerime... Neden bir anda böyle olduğunu anlayamamıştım bende hemen ayağa kalktım bal rengi gözleri öylesine parlıyordu ki bakmakta zorlanıyordum. Masum gözlerime öfkeyle bakarken korkuyordum ÇÜNKÜ GÖZLERİNDE Kİ ÖFKE KALBİME İŞLİYORDU SANKİ... Bir anda bağırdı.

-Kumsal sen o yüzüğü nereden buldun!

-G-Giray sakin ol...

Giray öyle bağırınca Yiğit ve Ateş'te aniden ayağa kalktılar.

-Sana o yüzüğü nerede buldun dedim!

-Ya Çınar doğum günüme gelememişti bana hediye etti.-Yalan söyleme!

-Giray niye yalan söyleyeyim ki...

Giray elini yumruk yapmış gözlerini gözlerimden ayırmadan bakıyordu bana... Yiğit Giray'ı sakinleştirmek için Giray'ın omzuna dokunarak

-Giray sakin ol.

-Sen karışma Yiğit. O yüzüğün aynısı bende de var ve o yüzüğün tekini kaybetmiştim bu o yüzük annemin yüzüğü sende ne işi var Kumsal!

-G-giray bilmiyorum bunu bana Çınar hediye et-

Sözümü kesti ve bağırmaya devam etti

-Sen... Ya ben sana güvenecektim Kumsal. Güvenecektim... Ama sen yalan söylüyorsun-Hayır yalan değil gerçekten bunu bana hediye et-

-Kumsal daha fazla konuşma konuştukça batıyorsun biz sana inandık ya yanımıza aldık ama sen... Seni en başında istemememin bir sebebi varmış demek ki

-Giray ne diyorsun ben gerçekten anlayamıyorum...

Gözlerim dolmuştu. Dolan gözlerimle

Yigit'e baktım

-Yiğit bir şey söylesenize ben anlamıyorum

Giray araya girerek

-Sen her şeyi gayet iyi biliyor ve anlıyorsun Kumsal. Şimdi söyle "katil kim?"

-Ne? Giray bunu bana mi soruyorsun?-Evet belkide katille bir iş birliği içindesin!

-Ben kimseyle iş birliği yapmıyorum!

Diye sesimi yükselttiğimde Giray bana doğru yaklaştı kafamı kaldırarak gözlerine bakmaya çalıştım.

-Sana güvenmekle hata yaptım hala yalan söylüyorsun!

Hiç bir şey demeden sadece baktım gözlerine hızlıca elimden çekiştirerek

-Ver o yüzüğü bana bakacağım, ver çabuk!

Diyerek beni sarsmaya başladı bense "dur, yapma" diye bağırmaktan başka bir şey yapmıyordum... Yiğit ve Ateş Giray'ı çekiştiriyorlar fakat Giray aldırış bile etmiyordu.-Bak gördün mü bak! Bu o yüzük

Bu doğruydu... Giray'ın elinde ki yüzükle benim parmağımda ki yüzük aynıydı ama bu nasıl olabilirdi... Çınar bu yüzüğü nereden bulmuş olabilirdi...

-Allah senin belanı versin!

Dedi... Giray bana dedi. Olduğum yerde hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladım

-Ağlama ve defol buradan!

Diyerek bağırdı yine... Ağır ağır ayağa kalkarak Yiğit ve Ateş'e baktım. Onlarda bilinmezlik içindeydiler sanki. Onlarda güvenemiyorlardı şüpheyle bakıyorlardı bana...

-Git ve bir daha asla karşıma çıkma!Giray'ın kolundan çekişitirdim

-Giray gerçekten benim bir alakam yok ben bu yüzüğü bile bilmiyordum yeni gördüm yemin ederim lütfen...

Ben Giray'ı çekiştirirken aniden yere doğru itti beni.

-Defol!

Diyerek üzerime geldi ve bağırmaya devam etti Yiğit arkadan hızlıca çekti Giray'ı

-Giray tamam yeter bak gidiyor.

Giray öyle bir bakıyordu ki bana öldürecek diye çok korktum bir an. Yavaşça ayağa kalkarak yürümeye çalıştım hem yürüyor hem ağlıyordum ve her bir adımım da kafamın içinde yankılanan o söz...