ESİR! Kitap Olacak!

SADECE UTANIYORDUM ŞUAN...

İyi okumalar⭐

Kıskanmak doğru bir seçim miydi?

-Ama... Ama bu nasıl... Aklım almıyor.

-Ben bunu Giray'lara diyemezdim.

Çünkü beni tehdit ediyor

yakınındakilere zarar veririm diyor.

Yani onlarıda öldürürüm diyor.

-Bu... Bu çok kötü bir şey. Kumsal ne yapacağız?

-Bilmiyorum... Hiç bir şey

bilmiyorum.

-Sen bunu onlara açıklayamazsın. Bence bir süre uzak dur.

-Haklısın bende öyle yapacağım.

-Hadi uyumaya çalışalım.

Dedi Eslem. Yatağına doğru giderken kolundan tuttum.

-Eslem... Bugün benimle uyur musun?Hafifçe gülümsedi ve yanıma doğru uzandı. Sımsıkı sarıldık. O kadar iyi geldi ki... En azından yanımda olduğunu bildiğim bir dostum var. İkimiz de çoktan uykuya dalmıştık.... Sabah olduğunda telefonumun çalmasıyla olduğum yerde sıçradım. Bilinmeyen bir numaraydı. Eslem' de benimle birlikte sıçramıştı. Telefonu açtım...

"Yarın gece hastaneye gel ve yalnız ol. Arkadaşlarını her dakika takip ettiriyorum. Eğer yalnız olmazsan hepsini tek bir hamleyle öldürürüm."

Sesi tanımak mümkün değildi çünkü yine o ses değiştiren maskeyle konuşuyordu. Beni tanıyor, bizi tanıyor ve bunu bilerek sesini belli etmiyor. Ama ben kim olduğunu gayet iyi biliyorum zaten... Ve çok korkuyorum. İnanın bana çok korkuyorum. Batu zaten benden hoşlanıyor ve bunu açıklayabilir... Peki o zaman ne olacak, ben ne yapacağım.

Telefon aniden kapandı. Eslem'de şokiçinde bana bakıyordu.

-Kızım, bu Batu kafayı yemiş.

-Eslem ne yapacağız?

-Oraya asla yalnız gidemezsin. Katil var ve katil seni çağırıyor... Sana neler yapacak kim bilir.

-Eslem korkutma beni...

-Korkma birlikte gideceğiz.

-Ama sana da bir şey yapabilir.

-Ne olursa olsun seni oraya tek gönderemem Kumsal. Birlikte, yan yana olacağız.

Eslem'in benim peşimden gelmesini hiç istemiyorum ama onun inadı inattır. Beni asla oraya tek başıma göndermez... Her ne kadar korksakta gitmeliydik. En azından Batu her şeyi açıklayabilirdi...-Eslem, Giray'lar her dakika takip ediliyorlar! Benim onlara bir bakmam lazım.

-Tamam. Bende geleyim mi?

-Olur.

Eslem'le birlikte mekan doğru ilerledik. Mekanın karşısından gizlice izlemeye başladık. Yiğit ve Ateş bankta odunlarla bir şeyler yapıyorlardı. Ama Giray... Giray ortada yoktu.

-Kumsal görebiliyor musun?

-Off Giray yok.

Eslem bana imalı bakışlarla...

-Salak, sadece Giray'a mi odaklanıyorsun. Diğerleri orada mı?-Ha. Şey... Evet onlar orada.

-İyi. Peki bu takip edenler nerede acaba?

-Ay bilmiyorum ya. Ha!

-Ne oldu?

-Bir kız çıktı mekandan! Bak bak Yiğit'le Ateş'in yanına gidiyor ve sohbet ediyorlar. İnanmıyorum hemen yerimi doldurmuşlar.

-Nasıl ya. Neyse şuan konu bu mu? Takip edenler nereden takipteler ki...

-Of ne yani hemen yerime başkasını bulacak ne vardı. Çok saçma. Ayrıca bu cinayet hani aramızda sır olarak kalacaktı. Bir başkasını da bu sırra dahil etmenin ne anlamı var. Hayır yani neden bunu merak ediyorum sadece yoksa başka bir şey...

Eslem sözümü kesti.-Eee Kumsal...

Arkamı döndüğüm anda Giray, belimden sıkıca kavrayarak beni kendine doğru çekti. Uzun uzun baktı gözlerime. Kalbim hızlı hızlı çarpıyordu ve kitlenmişti bedenim. Sadece utanıyordum şuan...

-Kumsal.

Dedi. Bende ortamı yumuşatmak için gülümseyerek...

-Giray.

Dedim.

-Sen, neyi sorguluyorsun?

-Hiç... Hiç bir şeyi.