ESİR! Kitap Olacak!

BİZİMLE MİSİN?..

İyi okumalar🌼

Çaresiz kalınmalı mıydı sizcede? Siz olsanız ne yapardınız?.. Kalır mıydınız, vaz mı geçerdiniz?

olup olmadığını sordum.

Sustum. Hiç bir şey diyemedim...

-Ve gördüğüm kadarıyla pekte iyi görünmüyorsun.

-Sayende...

-Kumsal bak bir iş yapıyoruz ve senin de bizimle olman gerek.

-Eğer olmazsam her şey bozulur değil

mi?

-Aynen.

-Ezberledim artık. Ama şunu bil Giray, ben senin kuklan değilim. Bana sürekli bir sıcak bir soğuk yapamazsın!

-Ah be Kumsal. İlla bir uyuzluk yapacaksın.

-Uyuzum evet. Yeter artık beni bulaştırma beni yorma!Dedim ve denizden çıkıyordum ki kolumdan tuttu.

-Tamam. Tamam haklısın hatalıydım ama şimdi yeniden bizimle ol ve şu işi halledelim. Hem fotoğraf makineni de bulacağım söz.

-Senin için asla gelmem.

Dediğimde. Masum bir bakış attı bana. Bunu diyeceğimi tahmin etmemişti... Arkadan koşarak ve bağırarak gelen Yiğit'le Ateş'i gördüm. Aynı anda "Kumsal onun için gelmiyorsan bizim için gel!"

Dediler. Şimdi siz söyleyin ben ne yapayım. Biri kolumu tutmuş masum masum "gel" diyor. Diğerleri ise koşarak ve gülümseyerek "gel" diyor. Ben de yanlarında olmayı seçiyorum. Ama... Bugün bulduğum kağıtta yazanlar... Batu'nun yazdığı çok belli. Peki ben bunu onlara nasıl açıklayacağım. Bunu nasıl yapacağım. Batu, "katil" diye nasıl diyeceğim... Ensonunda Giray, kolumu bıraktı ve elini bana doğru uzattı.

-Şimdi bizimle misin?

Dedi. Masum gözlerle... Keşke yanlarında olabilsem. Keşke hep onlarla yan yana her şeyin üstesinden gelebilsem ama o kağıtta yazanlar... Her saniye beynimin içinde yankılanıyor her bir kelime. Ben onlara bu kötülüğü yapamam ki. Onlara zarar gelmesine izin veremem.

-Yapamam.

Dedim. Hepsi kaşlarını çatarak bana bakıyordu. Yiğit araya girdi...

-Ne, neden?

-Yapamam işte...Ardından Ateş devam etti.

-Kumsal ama niye ki?

Sustum. Hiç bir şey diyemedim. Giray bana öfkeyle bakarak konuştu.

-Boş verin. Ne yapmak istiyorsa onu yapsın ama hanfendimiz bilmiyor ki, "kendini çok büyük bir tehlikeye esir ediyor."

Giray'ın söylediği sözler karşısında yutkundum. Eslem arkadan sesleniyordu "Kumsal gel artık" diye. Denizden çıkarken Giray bana doğru eğildi ve

-Pisman olacağın bir sevi tercihediyorsun Kumsal. Ama şunu bil sana zarar gelirse... Neyse.

Dedi. Devamını getirmedi ve yanımdan hızlıca yürüyüp gitti. Bende denizden çıktım. Üşüyordum... Eslem'le birlikte yurda döndük. Ben bir duş alıp üzerime temiz bir şeyler giydikten sonra uyumaya çalıştım. Ama uyumak şuan imkansızdı benim için. Eslem yanıma geldi.

-Ben okuldayken nereye gittin Kumsal?

-Ee hiç...

-Kumsal, ben seni az da olsa tanıyorum. O hastaneye gittin yine değil mi?

-Gittim evet. Ama katilin kim olduğunu artık biliyorum.

Eslem gözlerini kocaman açarakbenim ağzımdan çıkan her bir söze odaklanmış izliyordu.

-Ne, nasıl, nereden biliyorsun, Giray'a

neden bir şey demedin o zaman?

-Dur sakin! Bugün hastaneye gittiğimde masanın üzerinde bir kâğıt vardı ve

Dedim. Ve kağıdı çantadan çıkarıp Eslem'e okuttum. Şok içinde bana bakıyordu...

-Ama... Sana "aşık olan bir katil mi" bu nasıl olur...

-Ve ben o kağıdı okurken Batu, hastaneden çıktı hemde endişe içinde arkasını kolluyordu.

-Ne! Batu katil mi yani...

-Her şey onu gösteriyor.