ESİR! Kitap Olacak!

İMKANSIZ AŞK!

İyi okumalar...❤

İki tarafta seviyor muydu yani?.. Bu aşk imkansız olmalı mıydı peki? Orası tartışılır.

-Peki bu aşk zor bir aşk değil mi?

-Bırak bizim ki de zor olsun be Kumsal. Zaten bu hayatta kolay bir şey bulmadı ki bizi.

İkimizde aşıktık belkide ama bu aşk "imkansız bir aşktı" ben karışılık veremezdim. Sürekli tehdit altındayım ve Giray'ın bunlardan haberi bile yok. Anlatırsam çok kötü şeyler olacak hissediyorum. Ama böyle de devam edemez bunu da biliyorum.

-Ben bunu yapamam Giray.

-Neden?, bak benimle iyi bir başlangıç yapmadın biliyorum hatta nefret ettirdim kendimden ama yapmak zorundaydım Kumsal. Sana sert davranmasaydım...

Giray'ın sözünü kestim. Yanağından tutup gözlerini gözlerime odakladım ve konuşmaya başladım.-Giray... Onlarla bir alakası yok. Bizim şuan bunlara ayıracak zamanımız da yok. Bunu biliyorsun. Hadi gidelim artık.

Dedim. Giray sustu ve konuşmadan beni yurda doğru götürdü. Yol boyunca tek bir kelime etmedi. Yurda geldiğimizde Elsem beni kapıda karşıladı. Endişelenmişti.

-Kumsal ya nerede kaldınız çok korktum. Yiğit'i de aradım sürekli merak etme falan dedi.

Giray araya girdi. Kaşlarını çatarak konuştu.

-Yiğit sana numarasını mı verdi?

-Evet niye?

-Vay be... Çok şaşırdım.

-Niye ki?-Yiğit her kızla konuşur, her kızı elde edebilir ama hiç bir kıza numarasını vermez.

-Allah Allah zaten ben öyle bildiği kızlardan değilim. Umrumda bile olmaz. Ben sadece Kumsal'ı merak ettiğim için istedim numarasını.

Giray gülümsedi ve

-Peki.

Dedi sadece. Onlar her kızı elde edebileceklerini sanıyorlar fakat Eslem ve benim gibi kızlar onlara boyun eğmeyecek kadar akıllı. Eslem'le birlikte yurda girdik. Ve uyumaya çalıştık. Baya derin bir uyku uyuduğumu farkındaydım. Sabah uyandığımda gözlerimi zar zor açtım. Eslem yatakları toplarken Fatma teyze odaya girdi

-Kumsal asağıda bir cocuk seniçağırıyor.

-Eğer Giraysa görüşmek istemiyorum Fatma teyze.

-Yok bu sefer ki farklı adı Çınar mış.

-Ha tamam geliyorum. Teşekkür ederim.

Dedim. Çınar yine her zaman ki gibi beni merak etmişti. Hemen aşağıya indim ve indiğim anda sımsıkı sarıldı ve ağladı.

-Kumsal çok korktum. Yanında olamadım çok özür dilerim. Sen hep benim yanımdaydın ama ben... Ben yanında olamadım.

-Çınar sakin ol. Ben iyiyim hem sende beni ofisteyken kurtarmıştın, kendini suçlamana gerek yok.

-Şimdi nasılsın? İyisin değil mi?

-İyiyim. Ağrılarım yok lütfen suçlamakendini.

-Oh çok şükür. Sana bir şey olsaydı kendimi affetmezdim Kumsal.

Dedi. Gülümsedim

-Biraz sahile inelim mi?

-Olur.

Sahile doğru ilerledik. Çocukluk anılarımızdan falan bahsettik. Gerçi benim çok bir çocukluk anım yok ama... Varsa da hepsi acı, mutsuzluk, ümitsizlik... Çınar'ın telefonu çaldı aniden. Telefonu kapattıktan sonra bana döndü ve...

-Kumsal çok acil bir iş çıkmış. Benim şuan gitmem gerek ama sana söz yine geleceğim.

-Tamam sen bak işine.

-Hadi dikkat et kendine. Seni