ESİR! Kitap Olacak!

HER DAKİKA TEHDİT EDİLİYORUM!

İyi okumalar...🦋

Hayata dair yapılan zor seçimlerden birine daha hoşgeldiniz.( Buraya seçimleri ile tehdit edilen bir Kumsal Bozoğlu bırakıyorum)

-Yani bizimle misin?

-Yok. Sabah oldu Giray.

İlk önce etrafına bakındı ve birden ayağa kalktı.

-Ha neyse hadi gel.

Dedi ve sıkıca tuttu elimi.

-Giray gelemem.

Dediğimde anlamsız bakışlar atmaya başladı yine. Telefonumun çalmasıyla ortamdaki sessizlik bozuldu. Yine o arıyordu. Katil... Batu...

"Hemen yurda dön yoksa şuradakafasına sıkarım. Her yerde adamlarık var Kumsal. He yerde... Bir de bakmışsın bir hamleyle ölmüş."

Sürekli bir çıkmaza giriyordum. Elimi hızlıca çektim ve

-Giray git burdan!

-Kumsal ned-

Sözünü kestim.

-Bırak beni, rahat bırakın!

Dedim. Ve koşarak yurda ilerledim. Giray ise arkamdan sesleniyordu...

-Kumsal senin neden böyle davrandığını bulacağım ve o zamanher şey için çok geç olacak!

Onun bu dediklerini şuan dineleyemezdim bile. Çünkü her saniye tehdit ediliyorum. Yurda girdiğimde Eslem'i uyandırdım.

-Eslem, kalk hemen.

-Kumsal ne oldu?

-Aşağıda, Giray bana gitme diye yalvarırken yine Batu aradı. Ve uzaklaş, yanından dedi.

-Kumsal sakin ol. Bak bugün hastaneye gideceğiz ve her şey orada çözüme kavuşacak.

-Of umarım...

Bugün hastaneye gittiğimizde her şey açıklanacaktı. Çünkü Batu itraf edecekti. Bunu biliyorum... Biraz durduktan sonra Giray'ın gidipgitmediğini kontrol ettim. Gitmişti, iyi ki de gitti. O kadar zor bir durumdayız ki... Ben her şeyi elime, yüzüme bulaştıracağım. Yurttan çıktık ve okulun yakınlarına doğru ilerledik. Okula giremezdim zaten, girdiğim anda atarlardı beni. Okulun bahçesini gizlice gözetlemek için bir taşa çıkıp duvarın arkasından izlemeye başladık.

-Aaaaa! Kumsal benim gördüğümü sende görüyor musun?

-Ney, ne oldu?

-Giray, Batu'yla konuşuyor!

Gerçekten de ikisi birlikte bir şeyler konuşuyorlardı. Giray kafasını buraya doğru çevirince hemen aşağıya eğildik. Bir kaç dakika geçtikten sonra kafamızı kaldırıp tekrardan baktık ama ikisi de yoktu. Birden kaybolmuşlardı...-Kumsal, yoklar!

-Ya of iki dakika da nereye gitmiş olabilirler ki.

Eslem, iyice görebilmek için benim ayağımı bastığım taşa, ayağını atarken dengesini kaybetti ve ikimiz birden yere düştük. Önüme gelen saçlarımı arkaya atarken, tam önümde beliren iki çift ayak gördüm ve kafamı yavaş yavaş kaldırdım. Giray karşımda ellerini arkasında birleştirmiş, sırıtarak bana bakıyordu. Hafifçe gülümsedim. Ardından elini uzattı... Tam elini tutup ayağa kalkacakken, Batu'da elini uzatmıştı. İkisine de uzun uzun baktım ve korkudan Batu'nun elini tutup ayağa kalktım. Giray ise öfkeyle beni izliyordu... O pisliğin elini tutmayı inanın hiç istemezdim ama her dakika tehdit ediliyorum ve korkuyorum.

Ayağa kalktığımda, Giray arkasına bile bakmadan yanımızdan uzaklaştı. Batu'ya dönerek...-Batu, bak konuşmamız lazım.

-Bencede. Ama şuan olmaz bir işim var

-Ama...

-Ama mutlaka konuşacağız, görüşeceğiz.

Dedi ve yanımızdan uzaklaştı. Artık iyice korkmaya başlamıştım. Eslem, omuzuma dokundu.

-Yapacak hiç bir şey yok Kumsal. Hastaneye gideceğiz ve bugün her şey açığa çıkacak. Her ne kadar tehlikelide olsa...

Dedi. Eslem haklıydı... Bu işten kaçışımız yoktu. İkimiz de yurda döndük ve yavaş yavaş akşam olmuştu.