ŞUAN ÖLMEK İSTİYORUM.

92 41 0
                                    

İyi okumalar🤍...

-Kes sesini! Zaten bundan sonra hiç göremeyeceksin.

Çocuk beni kollarımdan çekiştirdiği anda çığlık attım ağzımı sıkıca kapattı. Ben orada çırpınırken diğerleri de Giray'ı iyice tekmelemeye başladı... Artık hiç bir ümidim kalmamıştı burada, bu sokakta Giray'da bende ölecektik. BU YOLA BİRLİKTE ÇIKTIK VE BİRLİKTE GİDECEKTİK.

Arkadan başka birinin beni çekiştirdiğini hissettiğimde kafamı çevirip baktım karşımda Çınar'ı gördüm... Buradaydı şuan o kadar çok mutluydum ki... Ne zaman olsa yanımda olurdu. En beklenmedik zamanlarımda hep gelir Çınar.

-Kumsal git!

-Giray!

Çınar nasıl oldu bilmiyorum ama tek hareketiyle çocukları hallettiktentensonra Giray'ı tekmelemeyi bıraktılar koşarak Giray'ın yanına gidip kaldırmaya çalıştım. Hala kanlar içindeydi.

-Giray lütfen kalkmaya çalış gitmemiz gerekiyor lütfen...

Giray gözlerime bakarak kalkmaya çalıştı kolundan tutarak omzumdan destek almasını sağladım. Ardından Çınar bana seslendi.

-Kumsal gidin!

-Çınar sen....

-Çabuk git polis gelecek hadi gidin!

Aklım hala Çınar'daydı ama dediğini yapıp Giray'la birlikte oradan uzaklaştım. Giray yürümekte o kadar çok zorlanıyordu ki... Hem yağmur yağıyor ve bunun etkisiyle bütün bedenimiz sırılsıklam oluyor bizde yürümekte zorlanıyoruz... Giray yaralı olduğu için daha fazladayanacak gücü kalmamıştı. Birden yere çöktü bende o anlık sarsıntıyla Giray'ın yanına düştüm. Saçları dağılmıştı terler içindeydi, elleri kanıyordu, üzerimiz sırılsıklam olmuştu yerlere düşen yağmur damlaları akıp gidiyordu yerden ve Giray ise sürekli öksürüyordu...

-Giray lütfen dayan lütfen korkuyorum...

Giray ellerini dizine koymuş öksürmeye devam ediyordu. Birden kaldırdı kafasını baktı gözlerime uzun uzun...

-Korkma Kumsal...

Dedi. Korkma dedi ama bu durumda bir insan korkmadan, panik olmadan nasıl durabilirdi? Giray ölebilir şuan... Yanımda ölebilir ve benim elimden hiç bir şey gelmiyor.

-Giray hadi kalk ne olur kalk...Giray'ın kolundan tutup kaldırmaya çalıştığımda hızlıca itti elimi.

-Dokunma!

-Giray şuan bunu mu tartışacağız saçmalama!

Gözlerini üzerime dikip emir vererek konuştu.

-Her yerim kan ve beni bu şekilde görmeni istemiyorum elini sürmeyeceksin!

Dedi ve öksürmeye devam etti... Ayağa kalkmayı başardığında yürümeye başladık bir ev gördüm tam karşıdan görünüyordu fakat içinin boş olduğu her halinden belliydi çünkü camlar kırıktı, tuğlalar dökülüyordu ama şuanda ne olursa olsun bir yere girmeli ve sığınmalıydık. Giray'la birlikte içeriye doğru bir adım attık... İçeride hiç bir şey yoktu duvarlar örümcek ağlarıyladoluydu, kapıdan girdikten hemen sol tarafta bir oda vardı oraya doğru ilerledik. Oda nın sol tarafında bir cam vardı neredeyse düşecek gibiydi cam düşmesin diye elimle parçaları almaya çalışırken cam parçaları kafama doğru gelmeye başladı. Giray'ın bağırdığını duyduğumda kolumdan çekip sımsıkı sardı beni...

Korkmuştum yine. O an o kadar çok ağlamak istiyordum ki anlatamam... Ağlamak geçirir diyorlar. Ağlarsan rahatlarsın... Ama her ağladığımızda daha çok kafamıza takıyoruz... Ağlamak rahatlatıyorsa neden her ağladığımda daha çok takılıyorum, neden daha çok takıyorum kafama.

Giray yüzüme bakarak konuştu

-Ya bir dikkat et be.

-Göremedim...

Dedim. Giray yere doğru çöktü kafasını duvara yaslayarak nefes nefese kendine gelmeye çalışıyordu. Elini karnına doğru koydu, eli deElini karnına doğru koydu, eli de kanlar içindeydi...

-Giray iyileşeceksin söz veriyorum...

Giray zorlanarak konuşmaya çalıştı.

-Umrumda değil. Biliyor musun? Şuan ölmek istiyorum...

Gözlerim kocaman açılmıştı. Giray ve ölmek. Giray psikopat bir kişiliğe sahipti evet ama ölmeyi isteyecek kadar da psikopat olabilir miydi?

-Ne? Her şeyden kaçacaksın yani

-Kaçmak değil bu kurtulmak istiyorum.

-Çok dövmüşler.

-İnan bu ilk değil ben alışığım.

ESİR! Kitap Olacak!Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin