ESİR! Kitap Olacak!

BEN GİRAY'A AŞIK OLDUM

İyi okumalar✨

Aşk nedir ki? ;)

verdim.

-Yapamam...

Dedim. Ve gözlerimi açıp bakmaya devam ettim. Giray'ın da gözleri dolmuştu. Sonra biri "Kumsal" diye seslendi, kafamı çevirdiğimde Çınar'ın bize baktığını gördüm.

-Siz iyi misiniz?

Kendimi düzelterek cevap verdim. -İ-İyiyiz, gidelim hadi. Dedim ve ayna odasından çıktım. Ateş yanıma geldi.

-Kumsal, neredeydiniz ya sizi bekliyorduk.

-Ee Giray içerde gelirler birazdan. -Tamam, iyisiniz değil mi? -İyiyiz.

Dediğimde Ateş beni kendine doğru çekerek sımsıkı sarıldı. -Abi hepimiz dışarda Giray'la seni bekledik, korktuk oğlum. -Özür dileriz ya bu kadar korkacağınızı tahmin edemedik.Neyse bir şey olmaz. Dedi. Ve Giray'la Çınar'da yanımıza gelmişlerdi. Şeyma koşarak Giray'ın boynuna atladı...

-Ah Giray, çok korktum neredeydin ya!

-Buradayım işte Şeyma, tamam. -Giray... Korku tüneline girelim mi? Hani hatırlıyor musun, biz beraberken sürekli binerdik de ben korkunca sen bana sımsıkı sarılıp beni sakinleştirirdin...

Olduğum yerde kala kaldım. Şeyma ve Giray eski sevgili miydi yani? Ama Giray... Giray hani daha önce kimseyi sevmemişti. Sevmiş işte, biriyle beraber bile olmuş. Hepsi benimle olabilmek için bir uydurma mıydı yani? Sustum... Sadece Giray'a odaklandım. Herkes susmuş Giray'a bakıyordu. Giray ise bana... -Off ne oldu böyle? Neden hepiniz sustunuz?Yine kimse konuşmadı* arkamı dönüp hızlı adımlarla lunaparktan çıktım. Giray'ın da peşimden geldiğini

hissediyordum.

-Kumsal!

Diye bağrıyordu.

-Kumsal, dur bekle! -Giray, git başımdan istemiyorum! -Dinle beni! -İstemiyorum git!

Dediğimde hızlıca kolumdan çekti. -Dinleyeceksin beni!

-Hani senin hiç sevgilin olmamıştı, hepsi benimle olabilmek için birer uydur maydı değil mi?! -Hayır, bak...

-Giray sus, sus çünkü gerçekten dinlemek istemiyorum. Bıktım artık! -Şeyma çok eski zaten.

-Bu bir açıklama değil. İnsan eski sevgilisiyle nasıl hiç bir şey olmamış, hiç bir şey yaşanmamış gibi konuşabilir ki!Sustu* evet sustu... Hiç bir şey demeden suratıma baktı sadece. -Bırak kolumu!

Diye bağırarak kolumu elinden kurtardıktan sonra yine hızlı adımlarla uzaklaştım yanından. Ağlamaya başladım... Başından beri o kızın tavırları zaten hoşuma gitmiyordu ki sebebini de anlamış oldum. "Eski sevgililermiş" ya bir kere bu kız neden burada? Çünkü yeniden Giray'la olabilmek için, ona yanaşmaya çalışıyor. Bizi de bilerek o lunaparka çağırdı zaten. Sırf eski anılarını Giray'a hatırlatabilmek için... Ama bende Kumsalsam o kız o evden gidene kadar o eve adımı mi atmayacağım.

Ağlayarak yürüdüğüm yolda, adımlarımı zar zor atıyordum... İleriye gitmesi gereken hayatım olduğu yerde duruyor sanki. Hiç ilerlemeden... Telefonum çaldı birden.Arayan Çınar'dı.

"Efendim Çınar."

"Kumsal iyi misin, yanına geleyim mi?"

"Çınar çok yoruldum artık." "Hemen konum at geliyorum." Dedi. Ve telefonu kapattı... Bizim yurdun alt sokağında, deniz kenarının yanındaydım. Bir banka oturdum, kafamı gökyüzüne doğru çevirdim ve yıldızlara bakmaya çalıştım. Görünmeyen yıldızlara bakmaya çalıştım. Etrafta ki ışıklar yüzünden

yıldızlar görünmüyordu ki...

Parlayamıyordu bile. Bu gece de karanlık, ay yok... Ve biz yine karanlıktayız.

-Kumsal...

Ağlayarak Çınar'a baktım. Ve sımsıkı

sarıldım ona.

-Çınar ben... Ben çok yoruldum.

-Biliyorum hadi otur.

-Çınar, ben Giray'a aşık oldum.