ESİR! Kitap Olacak!

BENİ TANIYOR!

İyi okumalarr🤍

Bu bölümün şarkısı; Yüksek sadakat- BELKİ ÜSTÜMÜZDEN BİR KUŞ GEÇER...🕊

Şaşkın şaşkın Giray'a bakıyordum benden istediği şeyi yapmam imkanszıdı... Bu benim hayatım benim yaşantım onlar okumuyor diye bende okumamazlık yapamazdım ki Giray'ın buna karışma gibi bir hakkı da olamazdı.

-Üzgünüm ben sizin gibi olamayacağım ben yarın okula gideceğim.

-Tamam sen bilirsin. Fotoğraf makineni de kendin bulursun o

zaman.

-Bulurum.

Diyerek ordan uzaklaştım eve doğru yürüdüm... Eve geldiğimde hemen üzerimi değiştirip odama çıktım yatağımın baş ucunda duran fotoğrafı alıp uzun uzun inceledim. Ailem ve ben... Ben ilk defa annemi ve babamı bu fotoğrafta görüyorum ben henüz bir yaşıma bile girmemişken ölmüşler... Bu yüzden ailesiz büyümenin ne demek olduğunu, bu havatta her zaman valnız kalmanın
hayatta her zaman yalnız kalmanın ne olduğunu çok iyi biliyorum. Giray'ı da anlıyorum aslında ama o, onu anladığımı göstermem için bana hiç bir yol göstermiyor. Sadece bağırıp tersliyor...

Yarın erkenden kalkacağım için uyumaya çalıştım... Sabah olduğunda alrmın sesiyle uyandım ve elimi yüzümü yıkayıp bir şeyler atıştırdım. Üzerime de bir şeyler alıp evden çıktım. Okula gitmek için durağa doğru yürüdüm... Durakta beklerken ismimin seslenilmesiyle birlikte kafamı çevirdim.

-Kumsal! Selam

-Sen kimsin?

-Ya aynı okuldayız ben seni kaç kere gördüm ama sen tanımıyorsun. Ben Batu.

Diyerek elini uzattı bende "memnun oldum" diyerek elimi uzattım.

-Ee nasılsın bakalım

-İyiyim sen nasılsın?

-Bende iyiyim.

Kafamı sallayarak cevap verdim otobüs çoktan gelmişti. Hemen otobüse bindik ve okula doğru yol aldık.

-Fotoğrafçılık ile uğraşıyorsun değil mi?

-Evet de sen nerden biliyorsun?

-Bir kere yan sınıftaki Eslem'le konuşurken duymuştum. Ee nasıl gidiyor?

-Fotoğraf makinemi kaybettim. Daha doğrusu çaldırdım...

-Ne, nasıl ya?

-Maalesef iki gün önce falan oldu.

-Geçmiş olsun bari ne diyeyim.

Yine kafamı sallayarak cevap verdim. Batu çok değişik birine benziyordu beni tanıyor, adımı biliyor, fotoğrafçılıktan hoşlandığımı biliyor...

Otobüs okulun önüne geldiğinde Batu'yla birlikte aynı anda otobüsten indik ve okula doğru yürüdük.

-Neyse iyi dersler.

-Sanada.

Kendi sınıfıma doğru gittiğimde hocanın bugün gelemeyecek olduğunu öğrendim ve geri eve gitmek için okuldan çıkarken Batu'nun bir kaç grup çocukla kavga ettiğini gördüm hemen yanlarına gittim ve kavga ettiği kişi de benim lise arkadaşım Çınar'dı... Hemen durmları için bağırmaya başladım fakat ikiside beni duymuyordu.

Hocalar gelince kavgayı bıraktılar. Koşarak Çınar'ın yanına gittim.