ESİR! Kitap Olacak!

SIRILSIKLAM...

İyi okumalarrr❤

-Ben Şeyma'yı kıskanmıyorum duydun mu?! Seni hiç kıskanmıyorum, senden nefret ediyorum, anladın mı? İstemiyorum seni çünkü kötüsün tamam mı?! Yeter ya yeter ist-

Bağırıp söylenirken gök gürledi aniden ve Giray bileklerimi serbest bırakıp belimden sıkıca kavrayarak beni kendine doğru çekti ve öptü beni. Kalbim hızlı hızlı çarpıyordu ve nefesim kesilmişti. Öylece kala kaldım esir olduğum adamın kolları altında. Birden serbest bıraktı ve başını başıma yaslayarak kısık bir ses tonuyla konuştu. -Artık her bağırdığında ve sinirlendiğinde bunu mu yapayım Kumsal?

Dedi. Kontrolümü kaybettim ben. Ben İptal şuan... Hala şoktayım hala inanamıyorum.

-Çok salaksın!

-Sen daha salaksın.-N-ne?

-Beni sevdiğini anlamadığımı düşünecek kadar salaksın. Dedi ve serbest bıraktı beni. -Bir dakika, bir dakika sen beni öptün, terbiyesiz. Ayrıca ben seni sevmiyorum da kıskanmıyorum da.

-Off Kumsal ya.

-Ne, ne nereden anladın acaba?! Bana iyice yaklaşarak yine dudaklarıma baktı. Sonra gözlerimle buluşturdu gözlerini. Nefesim kesiliyordu yine...

Sonra sırıtmaya başladı.

-Eğer bana karşı hiç bir şey hissetmeseydin seni öpmeme de izin vermezdin, bu kadar bağırmazdın ve seni öptükten sonra bana tokat atar yine bağırır çağırır çekip giderdin. -Bu mu yani? Buradan seni sevebileceğimi mi çıkardın? -Yani bunlar mantıklı sebepler Kumsal Bozoğlu!Diye gülerek bağırmaya başladı. -İşte ancak bir salak bu kadar mantıksız düşünebilirdi.

-Salak mı? Kızım mantığımı sorgulayamayacak kadar zor durumdasın şuan. Sen kapana sıkıştın ya ne diyeceğini bilemiyorsun, ellerin ayakların titriyor.

-Hi tabii. Ben kapana sıkışmam Giray Bey, kapana sıkıştırırım. Giray arkasını dönüp uzaklaşmaya başladı ve söylenerek yola devam etti.

-Tabii tabii o yüzden şuan ellerini sıkıca yumruk yaptın.

Ellerime baktığımda ellerimi gerçekten de yumruk yapmıştım. Ne oluyordu bana ya... Beni bana bakmazken, bana arkası dönükken bile tanımlayabilen kaç kişi olmuştu ki bu dünyada. Hiç! Sevgimi, aşkımı, hislerimi kalbimden uzak tutmaya çalışmak niyeydi? Korkuyorum evet. Çok korkuyordum... Peki bu korku daha ne kadar sürecek? Ne kadar daha yıpranacak kalbim...İnanın bilmiyorum. -Sen göremezsin ki arkada gözün mü var? Yalancı ellerim düz duruyordu.

Diyerek Giray'ın gittiği yöne doğru ilerledim ve söylenmeye devam ettim. -Ah ah beni hiç tanıyamadan bana aşık oluyorsun. Giray Kaymaz! Korktun tabii kaçtın benden. Çok mu korkuttu sözlerim seni ha?! Kim sıkıştı kapana! -Giray, neredesin bak hiç komik değil tamam mı?!

Giraydan ses gelmiyordu ve yağmurda dinmişti. Sırılsıklam ormanır ortasında dolanıyordum.

Yine hiç bir ses yoktu. Hızlı bir şekilde telefonumu çıkartarak feneri ile etrafı aydınlatmaya çalıştım ve ilerlemeye devam ettim. Telefonun fenerini yere doğru tuttum Nereye bastığımı görebilmek için. Adımımı attığımda bir el gördüm. Telefonun