ESİR! Kitap Olacak!

SON ÇARE...

İyi okumalar...🌙

Hayatta vazgeçişler zordur. Bırakamadığını, bırakmak zorunda kalmak çok değişik bir duygudur...

-Him neden buradasın?

-Ee bir sebebi yok.

Boynunu hafifçe bükerek bakmaya devam etti.

-Bir sebebi olmadığı için mi buradasın?

Of neden bu kadar zor sorular soruyor...

-Ee biz, buralardan geçiyorduk bende bir bakayım dedim. Hepsi bu...

-Hepsi bu mu?

-Evet.

-Peki orada ki kızı neden sorguluyorsun?-Tanımıyorum ondan.

-Senin tanımana gerek yok. Tanımadığın insanları sorgulamak sana düşer mi?

Sustum. Hiç bir şey demedim. Yiğit ve Ateş yanımıza geldiler.

-Giray, tamam yeter.

Giray beni serbest bıraktı. Telefonum çaldı ve yine aynı numaraydı...

"Oradan uzaklaşmazsanız kötü şeyler olabilir. Seçim sizin..."

Dedi. Ve telefonu kapattı. Giray anlamsız bakışlarla bana bakıyordu.

-Ee biz gidelim. Hadi Eslem.Dedi. Ve Eslem'in koluna girerek ilerlemeye başladım. Giray arkamdan seslenecekti ama Yiğit, onu susturdu. Eslem'le birlikte yurda doğru giderken

-Ya Kumsal, bir dur! Arayan kimdi?

-Batu... Katil işte. Onların yanından uzaklaşmazsanız neler olur düşünün falan dedi. Bunlar çok gizli, karanlık adamlar... Her zaman takipteler ve biz bunu göremiyoruz!

-Allahım ya. Kumsal biz yarın o hastaneye gitmeliyiz yoksa...

-Benim yüzümden herkese zarar gelecek.

Gözlerim doldu. Benim yüzümden en sevdiklerime zarar gelecekti. Ve benim elimden hiç bir şey gelmiyordu... Sadece verilen ve denilen şeylere uymak zorundaydım...Yurda gittiğimizde saatlerce oturup ne yapabileceğimizi düşündük ve akşam olmuştu. Odanın kapısı açıldı. Gelen yurdun hizmetlilerinden Fatma teyzeydi.

-Kumsal, kızım bir çocuk seni çağırıyor aşağıda.

-Kim?

-Adı Girdap mıymış neymiş acil dedi.

Eslem araya girerek.

-"Giray" Fatma teyzecim. Giray...

-Amaan ne bileyim ben evladım. Neyse bekliyor aşağıda hadi görüşürüz.

Eslem bana dönerek...-"Girdap" dedi ya

Diyerek gülmeye başladı. Yani Giray'ın adının "Girdap" olmadığı kalmıştı o da oldu...

Pencereye doğru yöneldim. Perdeyi hafifçe aralayarak Giray'a baktım. Gerçekten de gelmişti ve beni bekliyordu.

-Eslem ben gidemem.

-Ama bekliyor.

-Her zaman takipteler. Görüşemeyiz!

-Haklısın ama ne yapacağız.

-Sen burada bekle ben geliyorum.

Dedim. Ve aşağıya doğru indim. Kapının ardından Giray'a doğru seslendim.-Ne var Giray niye geldin?

-Kumsal, konuşmamız lazım.

-Benim seninle konuşacak bir şeyim yok. Lütfen gider misin!

-Kumsal neden böyle yapıyorsun?

-Git!

-Gitmiyorum!

-Ya güzelce gelirsin, ya da ben oraya gelir seni zorla alırım!

Kaşlarımı kaldırarak baktım.

-Beni mi kaçıracaksın?

-Son çare...

-"imdat" diye bağırırım.

-Kumsal hadi uğraştırma beni.

-Gelmeyeceğim. Giray, git!

Sen hilirsin. Ama gitmeveceğim.-Sen gitte o kız arkadaşınız yalnız

kalmasın. -Ha sen onu kıskandın... Şimdi

anlaşıldı.

-Ne alaksı var!

-Of Kumsal hadi uyuzluk yapma da gel.

-Uyuzluk yapacağım.

-Ben burada oturup beklerim sıkıntı yok.

-İyi ben gidiyorum.

Dedim ve yurda geri döndüm.

-Kumsal ne yaptın konuştun mu?

-Yok be. Orada bekleyecekmiş paşam.

-Ee gitmiyor mu?

-Ya söyledim ama gitmivor.