İyi okumalar...
Bu sahneyi nasıl buldunuz? Garip geliyor bana alışamadım henüz🥺
Gözlerimi iyice açmaya çalıştığımda Giray'ı gördüm. Nasıl oldu bilmiyorum ama o an küçük bir tebessüm ettim. Acıdan kıvranan bedenim gülümsüyordu... Her ne olursa olsun gülümsedim. Giray panik içinde, sesi titreye titreye bana bakıyor ve söyleniyordu
-Kumsal, çok özür dilerim. Ben koruyamadım seni. Çok özür dilerim ne olur bırakma beni. Lütfen Kumsal sende gitme... Sende gitme Kumsal.
Odanın soğukluğu artıyordu. Ama Giray buraya nasıl girmişti... Konuşmaya çalıştım.
-Giray... Sen nasıl geldin.
-Boşver şimdi bunları. Dur bak çıkacağız buradan güven bana. Bakburada bez var şimdi benim dediklerimi yapacağız. Kurtaracağım seni Kumsal. Tamam mı?
Kafamı salladım. Giray odada duran raflardan bir bez alarak yarama doğru bastırdı ve koluyla başımı destekleyerek bacaklarımı hafifçe büktü. Bense her geçen saniye ölüp, ölüp diriliyor muşum gibi hissediyordum. Öyle bir histi ki bu... Anlatılamayacak kadar gerçek, yaşanmayacak kadar güçlü bir acı...
Giray saçlarımı okşuyordu. Ve titriyordu. Bunu hissedebiliyordum çünkü odanın derecesi yükseldi. Giray artık yavaş yavaş tükeniyordu. Şimdi ne olacaktı. Çıktığımız bu yolda ikimizde ölecek miydik?, buradan bir kaçış yolu yoktu... Ne olacaktı bize... Giray titreye titreye konuşmaya çalıştı.
-En çok istediğim şeylerden biri neydi biliyor musun Kumsal...Yavaşça bakmaya çalıştım gözlerine... Kafasını duvara yaslamıştı yine. Gözleri dolmuştu, dudakları ise mosmordu ve dişlerini sıkıyordu. Çene kasları belli ediyordu kendini. Ve titreyerek devam etti.
-Eğer bir gün aşık olursam o kızla birlikte ölmekti. Çünkü o da giderse ben yine kendi sonsuzluğumda boğulurdum ama onunla ölürsem o sonsuzluk çıkışı olan bir sokağa dönüşürdü ve içime ki yalnızlık dinerdi Ve şuan gerçek oluyor sanırım... Aşık mıyım bilmiyorum ama bu aşk değilse ne?
Gözlerini gözlerime odakladı ve devam etti.
-Sadece korkuyorum Kumsal. Gitme Kumsal bırakma beni. Ben dayanırım her şeye rağmen ama sen gitme Kumsal. Hayatımda ilk defa böyle hissediyorum. Aşkı hissediyorum Kumsal. Seninle hissediyorum. "Aşk acıtır" diyorlardı. Doğruymuş... Ama bizimki böyle olmasın Kumsal. Bendekal, kapatma gözlerini...
Hem acı çekiyor hem de ağlıyordum. Gözümden akan yaşlar birer birer yere düşüyordu. Giray beni seviyor muydu yani... Bende aşık olmuş muydum ona... Hislerimizi de hissetmemiz gerekir aslında. Peki ben şuan hissedebilir miydim? Sanmıyorum. Ama tükendiğimi hissediyordum artık. Konuşmaya çalıştım.
-G-Giray ölmek istemiyorum...
Giray'ın gözleri dolmuştu. Bunu görebiliyordum... Eliyle kafamı göğsüne yasladı. Konuşmaya başladı ve saçlarıma düşen göz yaşları eşlik etti konuşmasına.
-Ölmeyeceksin Kumsal. BENDE SENİ YAŞATMAK İÇİN YAŞAYACAĞIM. Ölüme teslim olmayacaksın.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ESİR! Kitap Olacak!
Teen FictionYıkılmış bir hastanede olan biten olayları bir fotoğraf karesi içerisine almak isteyen Kumsal'ın tehlikeli bir yola nasıl "Esir" düştüğünü, bu yolda kimlerle karşılaşıp hayatına nasıl yön verdiğini anlatan biraz korku, biraz acı ve biraz da gerilim...
