" Hij Was Het Al Die Tijd "

-35-

meerr

Na de pauze is het tijd voor het eerste optreden. Het gordijn gaat dicht en de lampen uit. Ik ga achter het muziekinstallatie staan en zie de klassen langzaam binnen druppelen. Nu zijn de jongste klassen 1 en 2. Echt super schattig is het. Docenten komen bij mij een kort praatje maken. Sommige heb ik ook nog gehad, die zijn wel een stuk ouder. Een zegt dan tegen me:" Je lijkt heel erg op je mams, compliment hè." Ik lach bescheiden en zeg:" Dankjewel." Ze was hier juffrouw van klas 5. Als alle klassen zitten, gillen en huilt eral een kindje.

Heerlijk dit... Ik zou gewoon ter plekke chagrijnig worden als ik op het podium stond. Dan na echt nog tien minuten, begint het. Ik zet het openingslied op en zo komen alle kinderen oplopen en beginnen ze met dansen en zingen. De musical heet Wie steelt de show. Alles is ook superleuk versiert, heb ik ook meegeholpen. Je moet iets doen als je geen werk hebt op het moment. Tijdens de stukjes waar geen muziek is kijk ik mee.

~ tijd later

We zijn bij de derde show van vandaag. De oudste klassen zijn er nu. Ik loop via de gangen naar de aula. Ze moet zo gaan zingen en ik dus ook. Ik pak de microfoon en loop muisstil het trapje op. Rianne heeft de plek van de muziekinstallatie ingenomen voor even. Na vijf minuutjes, staat ze er. Alleen op het podium met een veel te grote microfoon vast voor haar handen. De muziek start en ze wacht met trillende beentjes op de tekst.

Ze kijkt weer met angstige ogen naar me en ik geef haar een geruststellend knikje. Dan wanneer de tekst begint begin ik met zingen. Ze zingt heel zachtjes mee, wat bijna niet hoorbaar is. Daarom zing ik maar weer iets harder. Rianne geeft haar een teken dat ze harder moet zingen, maar ze doet het gewoon niet. De angst is het gewoon. Als het liedje is afgelopen, loop ik het trapje weer af. Zij speelt haar rol verder. Ik loop weer uit de aula naar de gang en weer naar de muziekinstallatie. Rianne fluistert in mijn oor:" Dankje." Ik lach en zeg heel zachtjes:" Alsjeblieft."

Dan gaan we weer door tot het einde van deze musical. Als iedereen van groep 6 en 7 weg is, spring ik het podium op en zo loop ik het trappetje af naar de aula waar iedereen zit. Rianne en Diana zijn een hele preek aan het voeren. Ik loop naar de plek waar het drinken staat en pak het. Heb dat wel verdient. Het is enorm warm hier.

Heb gelukkig een groen kort jurkje aan, anders was het gewoon niet te houden. Nu is het een lange pauze. De kinderen krijgen dadelijk frietjes uit de frietkar en ik mag er ook wat van. Daarna is de laatste show en het afscheid. Het is vandaag de laatste dag school voor ze, dus het word waarschijnlijk weer emotioneel voor ze.

Na wat geklets met Diana, lopen we samen naar buiten naar de frietkar. We pakken wat over is. De kinderen eten veel, niet normaal. Ik heb een paar frietjes en een frikandel. Helemaal prima dus. Ik eet dit op bij Rianne en Diana. We kletsen over hoe het gaat en over de zenuwen van de kinderen. Ik moet er maar om lachen, maar ja. Wel dit hoort erbij vind ik.

Als het eten is geweest, klooien ze een beetje op het speelveld. Wij de volwassenen ruimen het op, ik Diana en Rianne. De bordjes van plastic gooien we allemaal weg. Dan als we klaar zijn roepen ze de kinderen naar binnen. De ouders en de broers en zussen komen dus zo. Ik doe mijn oortjes in en luister nog een keer het liedje die ik mee moet zingen met het meisje.

Dit doe ik in de lerarenkamer, recht naast het podium gedeelte. Ik begin ook een beetje mee te neuriën, de kinderen zijn toch allemaal druk bezig. Na het liedje vier keer te horen ben ik er wel klaar mee. Als ik op sta en de hoek om wil lopen bots ik tegen iemand aan. Ik voel een hand op mijn onderarm, waarvan ik schrik. Ik kijk dan naar boven en zie dat het Matthy is.

Ik zucht opgelucht en geef hem dan een knuffel. Hij zegt lachend:" Sorry Cél!" Ik lach en zeg:" Omg ik schrok." Ik laat hem los en kom even op adem. Matt staat me uit te lachen. Zo zie ik langzaam de zaal vullen met de familieleden. Matthy vraagt dan:" Lukt het met helpen?" Ik zeg:" Ja hoor... moet zelfs zingen pff." Hij zegt:" Yess ga ik je eindelijk een keer horen." Ik lach en zeg:" Is heel de fam mee?" Matthy knikt ja.