" Hij Was Het Al Die Tijd "

-50-

En weer meerr

Ik kijk blij en zeg dan:" Ik vind het ook echt leuk om jou mentor te zijn! Maar goed dat weet je ondertussen denk ik wel." Hij knikt. Mijn vader zegt dan:" Ezra is het niet vreemd om de vriendin van je broer als mentor te hebben?" Maan zegt:" Volgens mij vind hij het juist fijn! Toch ez?" Ezra knikt ja en zegt:" Ze is echt de leukste mentor!" Manon kijkt mij en Matthy aan en geeft een teken dat we het moeten negeren. Ezra, Jaïr, Jesse en Evelien gaan dan naar de winkel om gourmet dingen te halen.

Met andere woorden, ze willen dus met mij en Matthy praten. Het eerste wat Maan zegt is:" Hoe is het met je eigenlijk Don?" Zo kletsen onze ouders en mijn soort van stiefmoeder met elkaar. Matt en ik zitten er maar een beetje bij. Matthy is zenuwachtig en ik wil dat de relatie goed blijft tussen mij en men vader. Na dat het weer een beetje is opgefleurd zegt Josefien:" Hoe gaat het tussen jou en Matthyas." Ik kijk Matt aan en zeg:" Heel goed." Matthy kijkt me blij aan en pakt mijn hand dan vast.

Mijn vader vraagt dan:" Hoelang hebben jullie ondertussen met elkaar?" Ik zeg lachend:" Half jaar, vroeg Maan straks ook." Best streng vraagt pap dan:" En hoe gaat het met je studie?" Matthy zegt best zelfverzekerd:" Echt wel goed, mijn cijfers zijn allemaal voldoende en de richting vind ik interessant." Josefien vraagt dan:" Wat ga je met je studie doen? Ook een echte baan zoeken?" Manon onderbreekt haar en zegt:" Wat maakt dat uit. Weet je leren is ook goed voor je. Hij is jong genoeg om nog te kijken wat hij überhaupt wil doen met zen leven. Hij verdient nu al redelijk goed."

Mijn vader zegt dan:" Kan ie niet zelf praten?" Ik zeg iets bozer:" Kom op allemaal! Net voordat hun er waren, deden jullie normaal. Nu lijken jullie hun allemaal te ondervragen. Laat mij gewoon zijn met wie ik wil zijn oké! Je hoeft niet meer op me te letten als een beschermende vader." Iedereen schrikt ervan, zelf ik van mijn eigen worden. Ik sta op en loop naar de voordeur. Ik loop snel naar een straat verderop.

Vrij snel hoor ik iemand aankomen rennen. Bij mij rollen de tranen al over mijn wang. Ik voel dan zijn armen via achter om me heen gaan. Ik zeg dan snikkend:" Sorry dat ik net ontploft ben.. Ik was er gewoon klaar mee." Hij zegt:" Ik snap je. Mijn ouders zijn nu met ze aan het praten." Ik voel dan een kus op mijn haar. Ik draai me dan om en zeg:" Dit was echt niet slim van me hè." Hij zegt op een zachte toon:" Schat jij doet niks fout, dat meen ik."

Ik haal mijn tranen weg met mijn handen en krijg dan zijn jasje om me heen. Ik zeg half snikkend, half lachend:" Dankjewel." Hij lacht en neemt me dan weer mee terug. Ik zeg dan:" Heb echt súper veel zin in gourmetten." Hij lacht erom en zegt:" haaha, snap je helemaal.. Ik denk dat je vader ook gewoon met morgen zit." Ik knik en zeg:" Maar hij moet gewoon niet zo lullig doen tegen jou. Ik weet dat hij dit neemt als een beschermende vaderrol. Alleen ik vind dat ik het zelf mag bepalen."

Hij knikt en zo lopen we weer naar mijn vadershuis. Matthy belt aan en er word echt gelijk open gedaan door mijn vader. Meteen zegt hij:" Sorry, het spijt me jullie beide." Matthy zegt:" Ja inderdaad." Opeens doet hij weer stoer, in mezelf moet ik een beetje lachen. We stappen naar binnen en ik geef dan Matthy zijn jasje weer aan. Hij doet die weer aan, pap zegt dan:" Het spijt me echt, ik heb geen mening hierover en ik wilde het vandaag echt oplossen.."

Ik knik en zeg dan:" Doe dan alsjeblieft niet meer rot tegen hem." Pap knikt en wil Matthy dan een hand geven. Matthy neemt hem gelijk aan, waardoor ik een klein lachje op mijn gezicht krijg. Ik loop hierna door naar binnen en plof naast Manon op de bank. Ze wrijft gelijk over men rug en fluistert in mijn oor:" We hebben net flink gepraat met ze." Ik bedank haar zonder woorden. Hierna komen Matt en Pap weer binnen lopen. Ik lig tegen Manon aan. In de keuken hoor ik de andere rommelen. Ze zijn er dus al weer. Josefien zegt dan tegen me:" Sorry.." Ik knik zachtjes naar haar.

~ tijdje later

We zitten aan tafel te gourmetten met zen alle. De drie jongste lammetjes hebben hele gesprekken met Evelien. Ik zit te struggelen met eten. Krijg het lastig door mijn keel.. Wat kut weer. Dit heb ik vaak op de datum van de dag dat mijn moeder overleeft, maar de dag ervoor nooit. Komt misschien van net, maar echt verschrikkelijk. Matthy merkt het natuurlijk en wrijft over mijn bovenbeen.