" Hij Was Het Al Die Tijd "

-71-

meerr

Als ik het heb gezongen ga ik weer zitten. Pien heeft tranen, net zoals Velien en Geer. Ik wrijf over haar arm en ze knuffelt me dan. Zo komt er dan weer iemand om een speech te geven. Dit keer de opa van Zaartje. Na dit is het al het einde van de ceremonie. Een werkster van hier doet voor hoe iedereen moet lopen naar de kist. Zo begint dan de achterste rij. Mensen hebben tranen in hun ogen.

Het is verschrikkelijk zo'n moment. Echt enorm erg. De zaal word langzaam leger. Bij de ene laatste rij, zie ik dan Anouk het echt zwaar heeft. Matthy troost haar en loopt met haar samen naar de kist. Ze kijkt mij aan en ik geef haar een teken dat ik er zo aankom. Dan is het wij, de laatste vier. Pien pakt mijn hand vast, ik sta met haar op en loop naar de kist. De hele zaal is nu leeg behalve wij. Ik leg mijn hand op de kist en zeg zachtjes:" Dit is je niet gegund meid." Hierna loop ik met Pien naar de deur. Veline en Geer nemen samen nog alleen de tijd.

Ik loop met Fien naar de hal waar de koffie en lekkere dingen staan. Hier buig ik naar de grond en geef ik haar een knuffel. Ze huilt alles bij elkaar, wat logisch is. Ze is haar zus verloren. Pien zegt dan zachtjes:" Ze is er niet meer.." Ik wrijf over haar rugje en zeg:" Ik weet het.." Dan eventjes later komen de ouders aangelopen en geven mij een knuffel. Geer zegt dan:" Bedankt voor dit.." Ik knik en zeg:" Het was echt geen moeite.."

Heel kort praat ik nog met ze, hierna loop ik de ruimte in waar de andere zijn. Hier zijn ze allemaal aan het na kletsen met dan koffie, thee of gebak. Zo gaat het vaak met crematies. Ik kijk om me heen en zoek Anouk en Matthy. Na eventjes zoeken zie ik ze, ze zitten bij de andere familie het Lam. Ik loop erop af, als Anouk me ziet staat ze gelijk op en knuffelt ze me. Ik knuffel haar terug en zeg dan:" Gaat het een beetje?"

Ze schut haar hoofd, ik zeg:" Heb je al iets lekkers en koffie gepakt?" Ze schut haar hoofd, maar dan laat ze me los en loopt ze daar naar toe waar het staat. Ik ga dan bij ze zitten en krijg gelijk allemaal complimenten naar mijn kop geslingerd van mijn 'schoon' familie. Matthy legt na eventjes zijn hoofd op mijn schouder en zegt:" Je zong prachtig, echt waar." Ik zet een klein glimlachje op en zeg:" Dankjewel.." Dan geeft hij me een snel kusje en gaat hij weer verder met zijn gesprek met Jesse.

Anouk zit naast me. Ik heb een arm om haar heen en praat een beetje met haar. Ze zegt dan:" Max komt dadelijk naar ons.." Ik knik en zeg:" Is goed.. praat met hem dadelijk als het je dwarszit?" Ze knikt en zegt dan:" Je bent de beste." Ik zeg dan heel zachtjes:" Ik heb genoeg complimenten gehad vandaag.." Ze moeten heel zachtjes lachen van mijn reactie.

Matthy vraagt dan opeens aan me:" Kom je dadelijk met mij mee naar huis? Of-." Ik zeg gelijk:" Ja is goed schat." Dan sta ik op, omdat ik zin heb in thee. Ik loop voor Anouk langs en ga een thee mok halen. Als ik daar sta bots iemand tegen me aan. Een mok thee gaat over me heen, een schok pijn schiet er door me heen. Ik kijk omhoog en zie dat het de moeder van Bjorn is. Ze zegt dan met haar hoge stem:" Ohh sorry." Dan loopt ze weg.

Het brand op mijn huid, ik loop naar de wc en doe hier mijn zwarte coltrui uit. Boeit me niet dat ik nu in mijn bh en broek sta. Het doet gewoon fucking veel pijn, er is net kokend water over me heen gegaan. Ik pak met mijn hand wat koud water en doe dit maar op mijn huid. Ik kan het wel schreeuwen van de pijn. Voorzichtig dep ik maar op mijn huid met elke keer nieuw koud water.

Dan opeens komt Manon binnen gelopen. Ze zegt dan geschrokken:" Wat doe jij hier, en wat is er gebeurt." Met tranen in mijn ogen van de pijn zeg ik:" Britt heeft net thee over me heen gegooid." Ze komt naar me toegelopen en dept met een blaadje die nat is over mijn brandwonden. Het doet gewoon echt super veel pijn. Manon zegt dan:" Wat een klote streek." Ik knik en knijp dan weer in mijn duim door de pijn.

Ze zegt dan:" Ik ga even crème halen in mijn tas oké?" Ik knik en dan loopt ze weer weg. Ik dep zelf ook nog een aantal keer. Er zit gewoon een hele rode vlek over mijn huid.. Eventjes later komt Matthy dan binnen gelopen met crème in zijn handen. Ik zeg zachtjes, maar wel lachend:" Wat doe jij hier." Hij zegt:" Mam had me gestuurd, maar hoe heb je dit voor elkaar gekregen." Terwijl hij tegen me praat liep hij naar me toe en keek hij naar de rode vlekken.