" Hij Was Het Al Die Tijd "

-8-

en doorr

Als we bij men vaderhuis aankomen, druk ik op de bel. Snel gaat de deur open. Men vader zegt dan:" daar ben je! Nou ummh Matthyas waarom loop je met haar?" Ik zeg voordat hij iets kan zeggen:" hij liep gewoon voor de gezelligheid mee en dat als er iets gebeurde hij mij kon helpen." Men vader wil iets zeggen, maar ik geef Matthy nog een knuffel. Ik fluister zachtjes in zen oor:" ik app je zo nog wel..."

Als ik loslaat, zie ik hem glimlachen. Dan loop ik met men vader naar binnen. Wanneer de deur dicht is, zegt hij op een bezorgde manier:" waarom heb je jezelf later verkrachten door die jongen, heb je niet terug proberen te slaan?" Ik zeg met een trilling in men stem:" ik kon niks anders! Ik was helemaal verstijfd." Hij zegt:" achh schatje!" Hij geeft me dan een stevige knuffel.

Ik begin weer helemaal te huilen. Josefien komt naar de gang gelopen en hoor ik zeggen:" Ach liefie toch!" Dan zegt hij:" kom wij gaan naar de politie met zen drieën..." Ik zucht, maar goed Josefien trekt haar jas aan net zoals men vader. Samen lopen we naar de voordeur en zo lopen we naar zijn auto. In de auto ga ik achterin zitten en doe ik mezelf vast.

Dan rijdt hij aan naar het politiebureau. Op de rit heen, kijk ik de hele tijd naar buiten. Bedoel wat moet ik anders... Als we er zijn, stappen we uit en dat doet bij mij gewoon weer heel veel pijn. Samen lopen we naar binnen en mijn vader loopt naar de balie. Ik sta met Josefien te wachten. Ik voel me een wit lijk wat er staat te spoken. Al snel komen er twee agenten op me afgelopen. Een vrouw zegt tegen me:" zou je even willen meelopen?" Ik knik en loop met haar mee naar een kamertje.

Hier vraagt ze over hoe het met me gaat. Ik vertel dat ik gewoon kut voel, maar geen trauma's heb opgelopen voor men idee, ook heb ik pijn. Dit is het enige wat ik vertel. Dan moet ik wat vertellen over Bjorn. Dit doe ik over onze goede 'blijkbaar neppe' relatie en het vertrouwen die ik in hem had. Ze is heel meelevend, maar ik voel me hier gewoon echt niet thuis.

Dan komt de andere politieagent er bij zitten. Hij vertelt dat ze er niks aan kunnen doen, omdat in Amerika hem vinden onmogelijk is. Ik wist dit al, dus daarom wilde ik al niet naar de politie. Ik sta dan op en loop naar men vader en Josefien. Hij zegt:" en kunnen ze hem oppakken." Ik schut men hoofd.

Hij staat boos op en loopt naar de agenten. Josefien houdt hem tegen en zeg:" het heeft toch geen zin." Hij knikt dan en loopt stil naar de auto. In de auto zegt hij dan:" dit had je moeder nooit goedgekeurd die relatie tussen jullie twee!" Josefien zegt:" had dit nooit van hem verwacht liefie, hij deed net dat hij iemand anders is dan dat hij echt is..."

Ik zucht en er loopt weer een traan over men wang. In mezelf zeg ik dan:" was ze nog maar gewoon hier..." Onderweg pak ik mijn telefoon en app ik Matt... Verander eerst zen naam in Matt🤍

Ik: hee Matt! Hopelijk ben je veilig thuis. Net naar politiebureau geweest... Nou zoals ik al dacht, niks kan er gebeuren. Ik wilde het gewoon laten weten.

Dan app ik ook snel nog Anouk. Maar dan kijk ik weer naar buiten. Als we weer thuis zijn komt net Anouk aangelopen met Lievie. Gelijk loop ik op ze af. Anouk knuffelt me stevig en er loopt alweer een traan over men wang. Ze zegt dan zachtjes:" Schatje toch! Dit kan echt niet..." Ik laat haar los en knik nee. Lievie springt dan op men been. Ik geef haar een knuffel en ga door men knieën. Krijg dan een lik over men wang.

Ik lach door de traan heen, maar dan hoor ik de deur hard dicht gaan van het huis van men vader. Anouk vraagt dan:" schat, slaap je vannacht thuis?" Ik zeg:" weet ik niet..." Ze zegt:" vraag maar of dat je bij mij mag slapen oké?" Ik knik en neem dan weer afscheid.

Rustig loop ik naar de voordeur en bel ik aan. Al snel wordt er opengemaakt door men vader. Ik doe dan het jasje van Matthy aan de kapstok en doe mijn schoenen uit. Zo loop ik dan naar binnen, en plof ik op de bank. Mijn vader gaat recht tegenover me zitten en zegt:" lieverd, heb je veel pijn?" Je merkt dus dat hij gekalmeerd is, maar goed ik zeg:" ja het is heel heel gevoelig..."