" Hij Was Het Al Die Tijd "

-7-

weer verderr van dezelfde dag

men beste vriendin en woont hier ook in Ameide. Ken haar al van de bassischool tijd. Echt echte beste vriendinnen zijn we. Ik app haar:

Ik: Heyy schat! Ummhh vandaag is echt iets heel soms gebeurt... Bjorn heeft me iets aangedaan. Ben momenteel dus niet thuis en zit bij fam. het Lam! Zou ik deze week een keer bij je langs kunnen komen om het te vertellen, wil het gewoon bij je kwijt...❤️

Matthyas leest over zen schouder mee en helpt me met formuleren. Nederlands docente worden en niet eens een appje goed kunnen typen. Komt gewoon door de chaos in men hoofd. Dan leg ik mijn telefoon weer weg en kijk ik mee de film. Tijdens het liggen doet het zoveel pijn, nu echt hopen dat die paracetamol snel werkt. Ook die krampen erbij, heerlijk...

Als de eerste aflevering bijna is afgelopen, komt er opeens een scène waarin ze gaan neuken... In mezelf krijg ik weer de beelden terug. Matthy ziet het en zet hem gelijk af. Hij zegt dan:" sorry het spijt me echt! Echt!" Ik knik, maar er loopt alweer een traan over men wang. Hij trekt me dan in een knuffel. De tranen komen weer op alsof het gewoon niet kan stoppen.

Hij probeert me te kalmeren wat uiteindelijk ook lukt. Dan als het weer iets is gezakt zegt Matthyas:" kom dan gaan we naar beneden, kijken of dat je iets kan eten of drinken oké?" Ik knik en loop met hem naar beneden. De eerste tredens doen weer zoveel pijn.

Als we beneden zijn, zegt Manon tegen me:" lieverd, moet ik je vader bellen over dit?" Ezra vraagt gelijk op de bank:" waarover?" Matthy zegt tegen hem:" Céline voelt zich niet zo lekker." Ezra zegt:" ahw wat zielig!" Ik knik en zeg tegen Manon:" ja is goed..." Manon loopt naar de gang en belt men vader.

Ik pak mijn telefoon en zie dat Anouk al iets heeft teruggestuurd.

Anouk: Schat! Wat heeft hij gedaan??
Anouk: Je bent niet voor niks bij ze

Anouk: Of ik kom dadelijk naar je oké?

Ik: hij heeft me verkracht... Op het vliegveld toen ik hem aan het wegbrengen was. Ik ben nu in goede handen bij ze, enn ik word in de gaten gehouden dat ik mezelf geen pijn doe... Ik probeer je vandaag nog wel even te bellen oké?

Dan word ik weer uit men eigen wereldje gehaald door Maan die vraagt of dat het gaat. Ik zeg:" mwah, paracetamols gepakt en het doet gewoon pijn. Heb net nog een keer de beelden in men hoofd gekregen, maar voor de rest gaat het prima... Volgen mij is het niet zo heftig als bij de andere, maar dat komt denk ik door de psycholoog die me bij men moeder had geholpen." Hij knikt en zegt:" dadelijk moet je wel iets eten oké? En als je het niet lukt gaan we het anders proberen." Ik knik en zeg:" ik hoop dat het lukt echt! Wil gewoon niet weer gezeik."

Ik ga dan weer op de bank zitten bij Ezra en Matthyas. Altijd noem ik hem eigenlijk Matthy of Matt. Matthyas ook wel eens, maar bedoel ik was altijd de beste vriend van hem en nu hoop ik dat weer te worden.

Op de bank krijg ik dan van Maan een boterham met Nutella. Ik bedank hem en pak hem dan aan. Ik breng hem naar men mond en neem een klein hapje. Het lukt me dan om hem weg te krijgen. Echt de blijheid in me is gewoon onbeschrijfelijk. Matthy en Ezra kijken me ook trots aan. Iedereen weet hier wel van mijn toestand met eten.

Manon komt dan binnen en zegt:" je vader weet het, maar schat ik zie dat je al aan het eten bent, goed bezig!" Ik kijk haar dankbaar aan en eet dan verder. Met kleine hapjes lukt het wel. Na vijf minuten heb ik een boterham op en zet ik hem neer op tafel. Matthy die naast me zit geeft me een high five.

Dan komt Jaïr naar beneden gelopen in zen pyjamabroek en T-shirt. Slaperig zegt hij dan tegen me:" Céline, ben jij dat nou?" Ik zeg lachend:" ja ik ben het." Hij komt naar me toegelopen en geeft me een knuffel. Mijn plekje begint weer helemaal gevoelig te worden.

Mijn benen trekken samen. Ik krimp mezelf in elkaar aan de onderkant. De enige die het ziet is Matthy. Hij staat op en loopt naar Manon. Ik vraag me af wat hij gaat doen, maar zie dat ik een appje heb gekregen van Anouk.

Anouk: OMG wat een mongool!

Anouk: Gaat het wel echt een beetje?
Anouk: Maar is Matthyas daar ook?
Anouk: Je bent altijd welkom bij mij
Anouk: Bel me maar als je kan❤️❤️❤️

Ik app der iets terug en zeg dat het weer beter gaat tussen mij en Matt. Matthy komt dan terug met een warme kruik. Ik zeg dan heel zachtjes:" dank je wel..." Hij kijkt me met een lief gezicht aan en zegt:" hoop dat dit fijner voor je is." Ik leg het op men onderbuik, waardoor ook daaronder het warmer wordt. Ezra zet dan een film aan, waar ik dan ook naar kijk.

Matthy komt naast me zitten en kijkt ook mee. Tijdens heb ik enorm veel last, echt gewoon pijn. Ik probeer het niet te laten lijken. Na ongeveer een half uurtje val ik in slaap. Opeens schrik ik dan wakker. Ik lach op de schouder van Matthy, maar nu zit ik helemaal recht op.

Ik adem wat zwaarder, maar probeer het juiste ritme weer op te pakken. Matthy ziet het en wrijft met zen hand over men rug. Langzaam krijg ik het weer onder controle. Volgens mij had ik een nachtmerrie... Mijn telefoon gaat dan ook af. Matthy pakt hem voor me en geeft hem aan mij.

Het is men vader. Ik sta voorzichtig op en loop naar de eettafel, zodat Ezra er geen last van heeft.

Pap: Céline, hoe is het met je?
Ik: ja slecht, je hebt het al gehoord van Manon
Pap: ja kom zo naar huis liefie? Ik wil je gewoon spreken.
Ik: is goed, kom er zo aan.

Gelijk hang ik dan op. Manon komt dan weer naar beneden gelopen van de trap. Ik loop naar haar toe en zeg:" pap belde en zei dat ik naar huis wilde komen." Manon zegt:" oké schatje, als er iets is kan je me altijd bellen?" Ik bedank haar. Ze zegt:" zal ik meelopen of een van de mannen?" Ik zeg zachtjes:" is goed..." Manon kijkt Matthy aan en zegt:" ik laat hem meelopen ja?"

Ik knik als goedkeuring. Dan vraag ik:" wat moet ik doen met deze kleren?" Ze zegt:" ach dat komt wel echt goed en ik bel je vanavond even oké?" Ik knik en geef haar voorzichtig dan een knuffel. Dan loop ik naar de gang en doe ik men schoenen aan. Matthy staat al snel ook in de gang. Hij zegt dan:" zal ik een vest voor je pakken?" Ik knik, en hij rent naar boven. Al snel komt hij terug met een jasje van hem. Ik doe hem aan en loop nog even snel terug om Ezra en Jaïr een knuffel te geven. Ook bedank ik Maan.

Dan lopen Matthy en ik naar buiten. Matthy doet de deur goed dicht en zo lopen we naar mijn vaders huis. Onderweg heb ik echt veel last met lopen. Matthy en ik stoppen soms ook, zodat ik even bij kan komen. Ik zeg dan zachtjes:" Matt?" Hij zegt:" ja, Cèl?" Ik zeg:" dank je wel dat je zo lief voor me bent en altijd geweest." Hij glimlacht en zegt:" altijd voor jou!"