" Hij Was Het Al Die Tijd "

-125-

21 november, 12:03

Ik lig op het ziekenhuisbed te lezen met oortjes in. Mijn buik en linkerzij doen nog steeds zoveel pijn. Dadelijk komen ze met de uitslag. Ik ben daar dus echt zenuwachtig voor. Ben Ed Sheeran aan het luisteren. Zelf voel ik me zo kut. Echt dubbele buikpijn, ik kan je zeggen, is niet relaxt. In de middag komt mijn vader en Josefien, in de avond komt Matthy met Jesse.

Gisteren waren Anouk, Matthy, Ezra en Jaïr geweest. Echt hartstikke lief is dit van ze. Heb ook kaartjes ontvangen van mijn vriendinnen en familie. Er staan dus mensen voor me klaar, dat voelt echt super. De meiden wilde ook nog langskomen, maar goed Matthy die zou te minste elke dag komen.

Dan komt de arts binnen gelopen, ik doe mijn oortjes uit en ga op mijn rug liggen. Ze zegt dan:" hey hoe gaat het?" Ik zeg:" Echt niet goed.." Ze knikt en zegt:" Uit het bloedonderzoek is gekomen dat je een ontstoken alvleesklier. Dit kan als gevolg zorgen dat je darmen soms stil gaan liggen. Waardoor het transport en ontlasting in de darm moeilijker gaat. Dit kan een pijnlijke buik, hoge koorts en braken veroorzaken. Snap je het een beetje?"

Ik zeg met moeite, want mijn buik doet weer zoveel pijn:" Ja denk het, kan er nu pijnstilling worden toegediend?" Ze zegt:" Ik heb met de dokter besproken wat we zouden kunnen doen. Zo gaan we je morfine toedienen en aansluiten aan vocht. Als je darmen dadelijk storingen gaat krijgen, gaan we je aan de sondevoeding leggen." Ik knik en houd de tranen in, het doet echt, echt pijn.

Ze zegt dan:" Over tien minuten ben ik hier met alle spullen." Ik knik en zo gaat ze er dan weer van door. Ik pak mijn telefoon en bel Matthy. Ik wrijf over mijn buik, terwijl ik inlog. Het doet zo fucking veel pijn. Je wilt dit echt niet hebben. Dan bel ik Matthy, hij neemt echt gelijk op.

Matthy: Heyy schatje, hoe is het?

Ik: Echt slecht, heb net de uitslag gekregen en heb een alvleesklierontsteking, word zo aan de morfine gelegd.

Matthy: Ahh kut! Is er al iets verbetering?

Ik: Nee, ik kan echt janken..

Matthy: Snap ik! Straks kom ik weer, en dan ga ik je echt een knuffel geven. Schijt aan de andere halve meter..

Ik: Ja, ik mis jullie zó... Maar word zo ook aan een infuus gelegd voor vocht, want mijn darmen en kunnen er mee uitscheiden of storingen geven. En misschien later ook aan sondevoeding.

Matthy: Fuck! Dit is echt erg, jeetje.. Nou ik ben er vanavond en bel me als je met we wil kletsen, ik ben er voor je..

Ik: Dankjewel en zal ik doen.. Hou zo veel van je, echt ahh..

Matthy: Ik ook van jou liefie. Tot straks en bel me!

Ik: Tot straks..

~ tijdje later

Ik lig aan de morfine en het vocht. Ze hebben me drie keer moeten prikken, het lukte ze niet. Ik werd een beetje gek, maar het is ze gelukt. De morfine werkt al, mijn buikpijn is stukken minder. Dus dat is wel mooi. Ik lig gewoon weer te lezen. Naast me ligt ook iemand, een iets oudere vrouw. Ze heeft een maagziekte.

Dan kijk ik op mijn telefoon. Ik beantwoord de appjes van mijn mentorleerlingen. Ze hebben vragen over Nederlands. Hierna pak ik mijn laptop en zet ik een film op. Wel met oortjes in, zodat de andere er geen last van hebben. Zet een komedie film op. Ik lig lekker warm onder de dekens en wrijf over mijn buik. Het is stukken minder, maar nog steeds doet het pijn. Je voelt de menstruatie krampen er ook gewoon nog door.

Om vijf over twee komen pap en Josefien door de deur heen gelopen. Ik doe mijn oortjes uit en zeg:" Hey.." Mijn vader en Josefien pakken een stoel en komen dan naast mijn bed zitten. Mijn vader zegt dan:" Hoe gaat het.." Ik zeg:" Nu gaat het beter door de morfine.." Josefien zegt:" Morfine? Wow dat is niet het standaard medicijn.." Ik knik en zeg:" Heb een ontstoken alvleesklier.. Wat mijn darmen kan storen."