" Hij Was Het Al Die Tijd "

-118-

Doorrr

Ze heeft nu 9 cm. Het is echt al een tijd later. Ik en Jorn hebben net snel een Mars gegeten. Ze liggen nu knuffelend in het bed. Heb hier net stiekem ook een foto van gemaakt. Samen zijn ze wel schattig. Ik heb net nog even met Matthy geappt. Hij wilde ook weten hoe het gaat. Matthy is ook wel heel sociaal ingesteld, ook al vind hij het lastig om dat naar andere mensen te tonen.

Nou goed nu is het wachten. Ze heeft zoveel pijn. Evelien heeft ook geen pijnbestrijding gekozen. Ze is dus echt een bikkel. Nu begint ze al van die persweeën te krijgen, maar ze mag nog niet persen. Ander scheur je natuurlijk uit. Even later zit ze te knijpen in mijn hand en Jorn's andere hand voor de pijn. Echt zo sneu. Dit geeft haar wel steun.

Ze legt dan haar hoofd op mijn schouder en zegt:" Dit is zo vermoeiend!!" Ik zeg meteen:" Liefie, straks hem je je kindje in je handen. Dan is dit het allemaal waard geweest." Ze knikt en krijgt dan weer een wee.. Pff. Ze begint ook weer te huilen van de pijn, het is echt zo moeilijk om te zien. Jorn vindt het ook maar lastig. Wat ik helemaal begrijp.

~ tijdje later

Evelien zit op de tien cm. Ze is al goed gaan zitten op haar hurken. Zo wil ze gaan bevallen. Aan de ene kant sta ik en de andere kant staat Jorn. Nu is het tijd om te persen. Beide motiveren we haar. De gynaecoloog en kinderarts staan bij der. Ook de verloskundige, de kamer is dus echt wel vol. Iedereen motiveert haar, maar goed nu moet ze het zelf doen. Bij de eerste persen, gilt ze het uit van de pijn.

Het is vijf minuten later, het kindje is al dieper, maar hij is er nog steeds niet. Het zweet loopt van haar voorhoofd. Ik heb al een paar foto's en zeg allemaal dingen om haar te steunen. Meer kan ik niet doen. Zo gaan we maar door.

Ze huilt ondertussen enorm hard. Ook heeft ze al een aantal keer geroepen dat ze niet meer kan. Het is zo sneu, toch lukt het mij en Jorn om haar moed te geven dat ze door blijft gaan. Het kindje moet er toch uit.

~ eventjes later

Het kindje is geboren. Hij ligt op de borst te huilen. Echt zo'n typisch baby huiltje. Jorn en Evelien huilen nu beide van geluk. Heb wel mooie foto's van ze gemaakt en van hun jongetje. Hij heet Lucas den Geuzel. Ik geef Jorn een stevige knuffel. Het kindje word dan snel onderzocht, terwijl ze op de borst ligt van mama. Ik geef na die testen Evelien een voorzichtige knuffel.

Jorn stuurt dan het nieuws door naar mijn vader, Josefien en zijn eigen ouders. Evelien is nu helemaal aan het genieten van haar kleintje. Jorn zit bij haar op bed en streelt over Eveliens bovenarm. Hij is wel de goede voor der. Ook al is ze minderjarig. Nouja bijna 18. Leeftijdsverschil is gewoon groter dan normaal.

Bij dit soort momentjes vergeet je dat wel, als je ze zo ziet zitten bij elkaar. Dan vraagt Evelien:" Wil je dadelijk mee naar ons huisje, iedereen komt kijken. Ik wil dat je er bij bent.." Ik zeg meteen:" Is goed, dan ga ik dadelijk wel even naar huis om mijn werkspullen af te zetten." Jorn zegt meteen:" Is goed!" Dan word ik gebeld door Matt.

Matthy: Heyy schatt! Hoe is het met Evelien? Is ze al bevallen?

Ik: Ja hun kindje is geboren! Hoor je nu wel ( het kindje huilt op de achtergrond )

Matthy: Nahh, mag ik Jorn even hebben, kan ik hem feliciteren.

Ik: Tuurlijk is goed!

( geef de telefoon aan Jorn )

Jorn: Heyy Matthyas!
Matthy: Heyy Jorn! Gefeliciteerd hè met je zoon! Hoe heet ie?

Jorn: Dankjewel! We hebben hem Lucas genoemd.

Matthy: Mooie naam! Nou geniet er van.

Jorn: Dat doe ik! Heb je toevallig zin om dadelijk ook langs te komen? Mijn en Eveliens ouders komen en je vriendin natuurlijk.

Matthy: Ja is goed!

Jorn: Oké gezellig! Nou tot straks!

( Jorn geeft me mijn telefoon weer )

Ik: Jij komt ook?

Matthy: Ja, of jij vind het heel erg?

Ik: tuurlijk niee! Ik ga zo eerst naar huis, om mijn spullen te droppen, als jij daar dan naartoe komt, rijden we samen.

Matthy: Is goed, hoe laat moet ik vertrekken?

Ik: Nu, dan zorg ik dan ik over 40 minuten thuis ben.

Matthy: Is goed ik ben er dan!

Ik: tot zo!

Matthy: tot zo schat.

~ eventjes later

Ik zit weer in de auto. Onderweg naar huis. Het is wel schattig zo. Een bij de familie. Lucas den Geuzel. Evelien heeft me die naam al verklapt, ze zei het heel per ongelijk. Beide gingen we toen stuk. Dat was in de zomer. De naam wisten ze blijkbaar al snel. Dadelijk gaan we dus met de hele fam daarheen, bedoel hier alleen de mensen die ik net heb opgenoemd. Alle moeten ze testen.

Want ja, we willen geen corona aan elkaar geven. Behalve de twee den Geuzels aan mij. Die wilde me dood, dus ey. Nou goed ik luister onderweg K3. Gewoon die kindervibe weet je wel. Ik zing hard mee op die liedjes. Bedoel hallo dit is K3. Wie dit niet kent, hoor hier gewoon niet thuis. Na eventjes ben ik thuis.

Ik ren naar mijn slaapkamer en zet mijn tas daar neer. Lievie is achter me aangerend. Ik knuffel haar veel. Nu ben ik gewoon zo blij. Echt niet normaal. Vandaag heb ik sowieso mood swings. Vanochtend was ik chagrijnig, in de middag meelevend en iets verdrietiger, daarna vrolijk en zenuwachtig, net emotioneel toen het kindje was geboren en nu weer helemaal blij. Wat is dit voor dag!

Ik lig op bed te knuffelen met Lievie. Ze is op dit moment helemaal aan het kwispelen. Die is ook blij. Hierna kleed ik me dan toch om. Dadelijk ga ik pas het cadeautje geven, bedoel dan ben je waarschijnlijk veel meer in de stemming. Maar goed dan kan Matthy ook iets geven. Die heeft dat sowieso niet, wat ook niet hoeft maar ey.

Dan gaat de bel. Dat is Matthy. Ik loop de trap af naar beneden. Lievie rent achter me aan. Ik doe de voordeur open. Matthy staat daar dan. Hij komt naar binnen gelopen, ik doe dan de deur weer dicht. Hij zegt dan:" Heyy hey liefie!" Ik zeg:" Hey schatt!" Hij geeft me dan een kusje op mijn mond. Ik zoen hem terug. Opeens voel ik zijn handen op mijn heupen.

Hij blijft me zoenen, waardoor ik natuurlijk ook. Na eventjes laat ik los en zeg ik:" Dat heb ik gemist.." Matthy moet zachtjes lachen en zegt:" Ik ook hoorr." Matthy knuffelt dan Lievie. Ik pak ondertussen mijn tas. Hierna gaan we er al weer van door. Ik geef Lievie een snoepje en loop dan met Matthy naar buiten. Dan doe ik de deur dicht, op slot.

We lopen naar mijn auto en stappen daarin. Ik natuurlijk voor het stuur. Mijn tas zet ik bij Matthy's voeten. Ik start de auto en rijd dan aan naar hun appartementje. Matthy zegt dan:" Hoe is het eigenlijk met je?" Ik zeg lachend:" Moodswings dat wil je niet weten." Matthy moet lachen en wrijft over mijn bovenbenen.

Dan vraagt die:" Ongesteld? Nee dat kan toch niet, dat was je vorige week." Ik moet lachen en zeg:" De pil, is waarschijnlijk de reden. Maar goed eyy, beter dan nu zwanger zijn." Matthy moet lachen en zegt:" Nee wil je dat nog niet? Wat jammer nou." Beide moeten we lachen. Dan vertel ik over de bevalling. Matthy luistert mee en vraagt ook naar dingen.

Na eventjes parkeer ik de auto bij hun voor. Ze zijn er al, Jorn heeft me net gebeld. Matthy en ik stappen uit en lopen naar de ingang van de flat. We drukken op het knopje met hun achternamen en zo gaat de deur dan open. Samen lopen we dan naar de lift. Matthy en ik worden dan aangesproken, dat we een mondkapje op moeten doen oeps.. We doen het en stappen dan de lift in.