Tokyo Revengers&Anime reaction tepki

Atsumu & Osamu Miya

(Yazar notu: zeki miya ebeveynleri bebeklerine japonca 1 2 ve 3 olarak sesleniyor. İch nii', san diye hitaplar görürseniz ne diyor bu aq demeyin)

Bayan Miya her zaman içgüdülerine güvenmiştir ve o anda ona banyonun koridorunun sonunda, soldaki son kapı olduğunu ve tıpkı Bay Miya'nın o sabah ona söylediği gibi, kahvaltıda artık köri yemenin korkunç bir fikir olduğunu söylüyordu.

Doktor sözlerini bidaha tekrarlar ve Miya Hanım'ın boynu tamamen kaskatı kesilir. Öyle olmasaydı belki de yüzü bembeyaz kesilmiş kocasına bakabilirdi. "Üçüz mü?"

Pekala, bu tamamen yeni bir seviyede bir alana bir bedava şaka yapacak.

Doktorun sözleri vızıldıyor ve yakında ebeveynler olacak Miyalar başlarını sallıyor ve gülümsüyor. sanki yarın yokmuş gibi birbirlerinin elini tutuyorlar. Çıkışta sessizler.

Bay Miya karısına döner. "Üç çocuk için bebek arabası bile satıyorlar mı?".

--------------
Üç tuhaf bir sayıdır. Bir birimden yalnızca iki birim daha büyük ve iki birimden yalnızca bir birim daha büyük ve yine de çok daha fazla görünüyor, özellikle söz konusu üçü anaokulu için giyinmesi gereken yeni yürümeye başlayan çocuklar olduğunda.

Hepiniz aynı renkleri giyiyorsunuz çünkü sizin kazağınız onunkiyle aynı renk değilse Atsumu öfke nöbeti geçirir ve sizinki Osamu'nunkinden farklı bir renk olduğunda siz öfke nöbeti geçirirsiniz, Osamu da onun kazağı artık onunkiyle aynı renk olmadığı için öfke nöbeti geçirir. Atsumu'nunkiyle aynı renk.

Miya Hanım, kişilik gelişimi için iyi olduğu için ikizleri (veya bu durumda üçüzleri) her zaman farklı giydirmeleri gerektiğine dair tavsiyeler okumuştu; ki bu iyi, güzel ve harika bir tavsiye, ancak bunu kim yazdıysa, üç çocuğundan ikisinin kardeşleri gibi farklı giyinmeyi yürümeye başlayan haklarının korkunç bir ihlali olarak gördüğünü hesaba katmayı unutmuş.

Ailen kendilerine bir gün bu aşamadan çıkacağını söylüyorlar ama o zamana kadar annen kıyafetlerinin kenarlarına bir, iki ve üç gibi küçük sayıları dikiyor. İsimlerinizi dikmeye başladı ama evde sadece iki çift el ve sürekli ilgiye muhtaç üç küçük filiz olduğu için onları bitirmek için asla yeterli zaman yoktu.

"Bir" Baba Miya, Atsumu'nun ellerini tutarken söyler.

"İki," Bay Miya, siz daha onun kollarından çıkmadan önce sizi yakalıyor.

"Nii' de kardeşi Osamu gibi tombul yumruklarını kaldırıyor, ama sadece yarı yolda engelleniyor.

"Ve üç!"

"San!" Belki de seni çorap giymekten kurtaracağını umarak babanın boynuna sarılırsın.

Ve hangi süveterin kime ait olduğunu anlamaya çalışırken Tanrı korusun. Kenara dikilmiş sayının kafa sayarken söyledikleriyle aynı olmadığını nasıl anlayabilirdin, ama sen yapabilirdin.

Kenarında yanlış numara olan süveterini değiştirirken Bay Miya, "Süper gücün olmalı," diye şaka yapıyor. Atsumu'nun tombul elleri çoktan yakalayıp başının üzerinden çekmeye başladığında, zar zor çıkarıyor. Babası yardım etmeyi teklif ettiğinde çığlık atıyor, sol kol ile kafa açıklığı arasında tamamen kaybolmuş olsa bile somurtuyor.

"Pekala dostum," diye derin derin düşünür Bay Miya ve dikkatini çoktan çoraplarını çıkarmış olan Osamu'ya çevirir, doğal olarak artık sen de gizemli bir şekilde çoraplarından birini kaybetmişsindir. Bay Miya içini çekti. Belki de geç kalacağını patronuna haber vermenin zamanı gelmiştir.

Söz konusu üç kişi. Kucağınızda ateşli ve yürümeye başlayan çocuk ve doktorun muayenehanesinde koşuşturan iki kişi olduğunda, üç çok büyük bir sayıdır. Belki de kreşten üçünüzü farklı gruplara ayırmasını istemenin zamanı gelmişti. Bu bir infiale neden olur, ah 'Bir çocuk, bir yastık' olayından beri Bayan Miya bunun gayet iyi farkındadır. Ama yine de, sadece biri kreşten erken ayrıldığında hepinizin öfke nöbeti geçirmesinden daha iyi.