Xiao Zhan's P.O.V
කැමරා ටිකත් ගලවගෙන උදේ ඉදන් මට වද දුන්න එවුන් යන්න යනකොට දෙයියනේ කියලා මට නිදහසේ හුස්මක් ගන්න පුලුවන් වුනා..
උදේ starbucks එකෙනුයි , දවලුයු කනවා කියලා තනිකරම කලේ විනාඩියෙන් විනාඩිය කට් කිය කිය බොරු රගපෑමක් විතරක් හින්දා මගේ බඩේ පණුව හිටියේ කෑම ඉල්ලලා අඛණ්ඩ උපවාසයක..
" දවල්ට කාලා යන්න..."
අද දවසටම අහපු ලස්සම වචනේ..ඒත් ඉතින් පිනා ලග තව ඉන්න හිත දුන් නැහැ..
" නැහැ මට බඩගිනි නැ-"
ග්ර්ර්.!
බඩගිනි නැහැ කියලා මම එතනින් මාරු වෙන්න හැදුවට මගේ බඩේ පණුවෝ මට පිටුපෑවා...
" විනාඩි දහයකින් කෑම ලැස්ති වෙයි.."
මම මුහුනත් බෙරි කරන් තොල හපාගත්තේ වෙච්චි නවනිග්ගිරාවට..
ආයේ ඉතින් කියන්න දෙයක් ඉතුරු වුනේ නැති කොට මම ගිහින් කෑම මේසේ එයාගේ ඉස්සරහෙන් ඉදගන්නකොට මම බලාගෙන එයා ෆෝන් එකෙන් මොනවද ටච් කරනවා..
" චෙෆ් මෙතනද වෙනදටත් කෑම ගන්නේ..."
" නැහැ.."
" එහෙනම් කොහෙද.."
" ඒකට වෙනම ඩයිනින් ඒරියා එකක් තියෙනවා.. "
" එහෙනම් මෙතන කන්නේ.."
" මට ඕන හින්ද.."
' ආයිශ් මේකගේ තියෙන ලොකු කම...'
" එතකොට වැඩ කරන අය හොයාගන්නේ කොහොමද..."
" Technology... "
එයා මට කිව්වේ එයාගේ ෆොන් එක මගේ පැත්තට හරවලා..
" ඕහ්..ඇප් එකකින්ද.. "
මම ඇහිබැමි උස්සලා ඔලුව වැනුවේ හරියට එයා කිව්ව දේ තේරුම් ගත්තා කියන්න වගේ..
' සල්ලිකාරයෝනේ.. '
විනාඩි දහයකටත් අඩුවෙන් වැඩකරන අය කෑම ටික වටේට කැරකෙන ඩයිනින් ටේබල් එකට ගේනකොට පිනත් නැගිටලා ගිහින් අර කිචන් එකේ තිබ්බ මම හදපු කෑම ටික ටේබල් එකෙන් තිබ්බා..
දෙන්නෙක්ට කන්න දහදෙනෙක්ට හරියන්න කෑම මේසේ තිබ්බා.. එක එක කෑම ගොඩාරීයක්..
YOU ARE READING
Black Cat ( YIZHAN FF ) ✔️✔️
FanfictionDear Bad Luck , Let's Break Up....😌 ********************************************** මෙය හුදෙක්ම මම ලියන මනස්ගාතයක් පමණක් වන අතර මෙහි ඇතුලත් චරිත වල සැබෑ ජිවිතේ හා කිසිදු සම්බන්ධතාවක් නැත... ❤️💚