🐱 Chapter 11 🐱

1.5K 347 37
                                    

Xiao Zhan's P.O.V

" හරි අම්මා හරි..මට ඔයා කියන දේ තේරෙනවා..පොඩ්ඩක් මම කියන දේත් තේරුම් ගන්නකෝ..."

📞 මොනවා තේරුම් ගන්නදෝ යකෝ..මායි ආච්චි අම්මයි මෙහේ කන්න නැතුව මැරුනත් උබට ගානක් නැහැ..!

" ඉතින් හම්බුන ගානනේ මම එව්වේ..ගිය පාර මුදලාලිගේ ගේ පෙයින්ට් කරපු සල්ලි එහෙන් පිටින්ම දුන්නේ අම්මටනේ..මාත් මෙහේ බෝඩිම් කුලිය ගෙවන් ජිවත් වෙන්න ඕන..."

📞 ඒ සොච්චමෙන් කොහෙද බන් දෙන්නෙක්ගේ බඩගින්න නිවන්නේ..උබට සල්ලි එවන්න බැරිකමට බොරු හේතු හොයනවා..

අම්මත් එක්ක තවත් වාද කරන්න බැරිකමට මම කටපියාගත්තා..

මගේ පලවෙනි මාසේ පඩි මීට සති එකහමාරකට උඩදී හම්බුනම මට හරියට රටක් රාජ්‍යයක් ලැබුන වගේ සතුටක් දැනුනේ.. පිනා කිව්වා වගේම කේක් එකේ ගානෙන් පලවෙනි කොටස පඩියෙන් කපාගෙන තිබුනා..ඒත් ඉතින් වැඩකරපු අනිත් තැන්වලට සාපේක්ෂව මෙතන පඩිය වැඩියි...

කලින් මාසේ හිග මුදලුත් එක්ක මේ මාසේ කුලිය බෝඩිමට දීලා අම්මටත් මාසයක් ජිවත් වෙන්න පුලුවන් තරමේ ගානක් මම යැව්වම එදිනෙදා වියදමට මට ඉතුරු වුනේ සොච්චමයි...

ඒත් අම්මා මම යවපු ගාන සතියකින් වියදම් කරගෙන මගෙන් තව සල්ලි ඉල්ලනවා..මට තියාගත්තට වඩා මම යැව්වේ ඒ දෙන්නට...

අදත් වැඩකරන වෙලාවේ කෝල් කර කර කියවනවා..

මාසේක සල්ලි සතියෙන් වියදම් වුනේ මොනවටද කියලා දන්නේ උඩ ඉන්න දෙවියෝ තමයි...

මගේ වියදම් සල්ලි යැව්වත් ආයෙත් කරන්නේ ඒ දේමයි...

📞 උබ ඔය නගරේ ඉන්න එක එක සක්කරවට්ටම් වලට වියදම් කරන්න සල්ලි තියෙනවා මේ අම්මට කන්න දෙන්න තමයි සල්ලි නැත්තේ...

' කොච්චර කලත් ඔච්චරයිනේ..'

කෝල් එක කට් කරන්න පුලුවන් වුනත් ඒකටත් පරල වෙලා මට කෝල් කරලා තව ටිකක් කෑගහනවා කියලා දන්න හින්දම ෆෝන් එකත් කනේ ගහන් අරගන්න ආව පාන් පිටි භාජනයත් අරගෙන යන්න හැරුනා...

ඒත් ඉතින් සුපුරුදු කරුමේ මාව හොයන් ආවා..

' හෙන ගහපන් මගේ අවාසනාවට...!'

Black Cat ( YIZHAN FF ) ✔️✔️Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin