Black Cat ( YIZHAN FF ) ✔️✔️

🐱 Chapter 45 🐱

Xiao Zhan's P.O.V

මම ඔටුන්න හිමි කුමාරයාගේ ආදරණීය පෙම්වතා වෙලා දැනට මාස එකහමාරක් විතර.. ඒත් තාමත් මෙතනට මම අයිති නැති හැගීම මගෙන් ඈතට ගිහින් නැහැ.. ඇත්තටම මෙහේ අය මට එයාලගෙන් කෙනෙක් විදිහට සැලකුවේ නැහැ... sunflower field  එකේ වැඩ කරන අය හැරෙන්න මාලිගාව ඇතුලේ වැඩ කරන සේවකයෝ පවා මා දිහා බැලුවේ අනුන්ගේ තැනක බලෙන් ඉන්න ආව සතෙක් දිහා බලන ගානට.. ඇත්තනේ පවුලේ වුන් වැඩකරන අය ඉස්සරහම මාව බල්ලා මාක් එකට දාලා කතා කරනකොට සේවකයොන්ගෙන් මට ගෞරවයක් හම්බවෙයිද...

තනි මම ඔය ගැස්සිලි පැද්දිලි ඉවසා දාරා ඉන්න හැරෙන්න වෙන මොනවා කරන්නද..

එදා එනකොට මම ලියාන්ගෙන් නම්බර් එක ඉල්ලගත්තා.. ඒත් අපි දෙන්නට ඉස්සර වගේ වැඩිය කතා කරන්න වුනේ නැහැ... .. ඉස්සර කට පුරෝලා මගේ බ්ලැකී කියන කෙනාගේ කටින් දැන් එක වතාවක් වත් ආසාවට ඒ නම අහගන්න බැහැ.. අනික එයා එක්ක කතා කරන වාරයක් පසා මට මොකක්ද අඩුවක් දැනෙනවා.. හරියට හදවත ඉස්සර වගේ පිරිලා නැති ගතියක්..

" ෂිට්..!"

මේ වතාවේ කෝල් ගත්තමත් ලියාන්ගේ ෆෝන් එක බිසී වුනාම මට හිතුවේ අත දිගහැරලා ෆෝන් එක පොලොවේ ගහන්න...

' උබට පිස්සුද ජාන්..මේක කැඩුනොත් ආයේ එකක් ගන්න අතේ සතේ නැහැ... '

යටි හිත මට අනතුරු අගවනකොට මම ෆෝන් එකට උම්මා එකක් දීලා තුරුලු කරගත්තා.. මාලිගාවක හිර වුන කුමාරි වගේ මේක අස්සට වෙලා ඉන්නවා ඇර මෙලෝ වැඩක් නැහැ.. වැඩට ගියා නම් කීයක් හරි හම්බකරගන්නවා.. දැන් අතේ සතේ නැතුව අමු හිගන්නා වගේ..

ආච්චි අම්මයි , අම්මයි මම එවන සල්ලි නැතුව කොහොම ජිවත් වෙනවද කියලා මට හිතාගන්න බැරි වුන..ආච්චි අම්මා කුලී වැඩට ගියත් අම්ම නම් කීයටවත් එහෙම එකකට නම් යන් නැහැ කියලා සුවර්..

මම අම්මගේ නම්බර් එක ඩයල් කරලා ෆෝන් එක කනේ තියාගත්තා..

රින්ග්ස් යනවා..ආන්සර් කරපු ගමන් මෙච්චර දවස් කෝල් නොකරපු එකට කියන ඒවා අහන් ඉන්න වෙනවා කියලා මතක් වෙනකොට ආයේ කෝල් එක කට් කරන්න ඕනේ කියලා හිතුනත් ඒ වෙනකොටත් මම පරක්කු වැඩියි..