DOLUNAY +9 - GAY

71. Geri Ödeme

Eve gidene kadar annem surat asıp terslenmesine rağmen eve çıkmadan evvel Cem'i de yukarıya davet etti.

Cem nezaketten edilen bu daveti geri çevirirken gitmesini istemediğimden konuştum.

"Konuşacağımız şeyler vardı ama bizim."

İşaret parmağının eklemiyle burnunu dürterken yanıtladı.

"İşlerim vardı ama benim."

Bahane uydurduğunu imali ses tonundan anlayabiliyordum.

"Lütfen gitme." Dedim biraz utanarak.

Yüz ifadesi değişirken göz ucuyla anneme baktı. Annem garipseyerek ikimize seyrederken arabanın içi sessizliğe gömüldü.

Cem kafa sallayıp kabullendikten sonra beraber apartmana girdik. Merdivenleri çıkarken Cem kolumu omzuna doğru çekip bel boşluğumdan tutarak beni desteklerken annem önümüzden yürüyordu.

Hülya'yla karşılaşmaktan ve herhangi bir imada bulunmasından ötürü korksam da onların kapısından geçerken ortalık sessizdi. Kapıyı Funda açtığında beni görür görmez boynuma sarıldı.

Kollarımı onun boynuna sararken dudaklarımdan ufak bir sızlanış dökülünce beni sıkan kollarını gevşetti.

"Özür dilerim. Çok merak ettim seni."

Annem üzerindeki ceketi kapının kenarında duran portmantoya asarken söylendi.

"Yavaş ol kızım. Bırak abin biraz dinlensin."

Beni bırakacağında saçlarından öpüp bırakmasına izin vermedim.

"Merak mı etmiş benim bücür cadım?"

Uzaklaşıp bana dik dik baktı.

"Tamam, bu sefer kızmayacağım bana öyle seslendiğin için."

Karşılama merasimi bitince odama geçip yatağıma girdiğimde Cem dibimden ayrılmıyordu. Annem odanın kapısından ikimize baktıktan sonra konuştu.

"Yemek hazırlamak için mutfağa geçiyorum. Oğlumu fazla yorma, tamam mı?"

Annem imalı imalı Cem'e doğru konuşurken Cem kafasını hafif öne doğru eğdi.

"Dikkat ederim."

Annem kapıdan ayrılırken Cem odanın içine göz gezdirip çalışma masamın önünde duran sandalyeyi yatağımın yanına çekti.

Yatakta yana kayıp elimle yanımda açılan boşluğa vurdum.

"Buraya gel."

Önce bana sonra kapıya baktığında fısıldadım.

"Üzerinde anahtar olması lazım."

Aralık dudakları düz çizgiye dönüşürken dediğimi yaparak kapıyı üzerine örtüp kilitledi.

Baş ucuma geldiğinde temkinli şekilde yanıma uzandıktan sonra beni kendine çekip kollarıyla sarmaladı. Kafamın altındaki bedeni kasılırken saçlarımın arasına birkaç öpücük bıraktı. Başımı yüzüne doğru çevirdim.

"Nasıl buldunuz beni, ne ara haberin oldu?"

Kaşları çatılırken alt dudağını dili yordamıyla ıslatıp konuştu.

"Sabaha karşı Funda benim kafenin telefonunu aradı. Eve gitmemişsin."

Dudağımın içini ısırıp konuştum.

"Sonra?"

Bir eliyle yavaşça sırtımı okşuyordu.

"Sonrası yok işte, Salih yardımcı oldu."