Unicode
ဘာမှမသိသော ထိုလူက အိမ်ထဲကိုသာ တဖြည်းဖြည်းဝင်သွားခဲ့သည်။ ခေတ်လိုက်မှာက အိမ်အပြင်မှာ ကိုယ်တစ်ယောက်တည်း
အရူးတစ်ယောက်လိုမျိုး ရပ်နေမိကာ ကျန်နေခဲ့သည်။ ထိုလူ အဲ့လိုဆက်ဆံပြလေ သူက နေရာယူချင်လေ နှောင့်ယှက်ချင်လေဖြစ်တာကြောင့် ခေတ်လိုက် တစ်ချက်ပြုံးလိုက်သည်။ ပြီးတေည့ ထိုလူ ကြားအောင် သူအော်ပြောလိုက်သည်။
"ကျုပ်စကားကို ခင်ဗျာနားမထောင်ရင်...ဒီညခင်ဗျာ အိပ်ရမယ်လို့ မထင်နဲ့...''
ထိုလူရဲ့စိတ်ကို စိုးမိုးနေတာ သူတစ်ယောက်တည်းဘဲ ဖြစ်ချင်နေသည်။ နောက်ထပ် ဘယ်ကောင်ကမှ ထိုလူရဲ့စိတ်ထဲတွင် မရှိနေတော့သည့်အထိ ထိုလူကို သူပိုင်ဆိုင်ယူပြီး သိမ်းပိုက်လိုက်ချင်နေမိသည်။
ဒါပေမဲ့ ထိုလူနှင့် အကောင်းလက်ထပ်နိုင်ဖို့ သူကြိုးစားနေချိန် အခြားကောင်နောက် ပါသွားတော့မည့် အခြေအနေတွေကြောင့် ခေတ်လိုက်ရဲ့ စိတ်ထဲမှာ ထိုလူကို မြန်မြန်ရလေ ကောင်းလေဘဲ ဖြစ်သည်။
ချစ်တာ မချစ်တာတွေ အသာထား၊ သူသာလျှင် လက်ထပ်ယူနိုင်ခဲ့ရင် သူ့စကားကို ယင်းလူက နားထောင်ရမည်ပင် ဖြစ်တာကြောင့် အချိန်မဆွဲတော့ဘဲ ထိုလူကို အပိုင်သိမ်းပစ်ရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။ အဲ့ကြောင့် သူ့ကိုတောင် လှည့်မကြည့်တော့ဘဲ လျစ်လျူရှူနိုင်တဲ့ ထိုလူသားလေးကို သူအရှုံးပေးဖို့ထက် အနိုင်ယူပစ်လိုက်ပြီး အမုန်းခံလိုက်တာက ပိုကောင်းနေအုံးမှာဆိုတဲ့ အထင်နှင့်အတူ သူတစ်ချက်ခုန်တက်လာတာနဲ့ ခြံစည်းရိုးပေါ်ကို ရောက်နေပြီးဖြစ်သည်။
ခေတ်လိုက် ခြံစည်းရိုးကို ကျော်ခွပြီး အိမ်ထဲကို ဝင်သွားကာ ထိုလူရဲ့အနောက်ကို ထပ်ကြပ်မကွာ လိုက်သွားခဲ့သည်။ ထိုလူက သူဝင်လာတာကို သတိထားမိပုံမပေါ်တာကြောင့် အေးဆေးပင် လျှောက်နေသည်။ ခဏက ထိုလူကိုယ်အပေါ် ခြုံလွမ်းထားတဲ့ စောင်အပါးလေးက မရှိတော့တာကြောင့် ထိုလူရဲ့ တင်လုံးလုံးလေးတွေမှာ စွဲမက်စရာကောင်းအောင်ကို လှပနေသည်။ သူလည်း ထို တင်းနေသော တင်သားတွေကို ကိုင်လိုက်တော့သည်။
YOU ARE READING
𝚁𝚎𝚊𝚍𝚢 𝚝𝚘 𝚋𝚎 𝚖𝚒𝚗𝚎 (𝚘𝚛) 𝙽𝚘𝚝 { 𝘾𝙤𝙢𝙥𝙡𝙚𝙩𝙚𝙙 }
Romance𝗪𝗮𝗿𝗻𝗶𝗻𝗴 [𝟭𝟴+] 𝗣𝗼𝘀𝘀𝗲𝘀𝘀𝗶𝘃𝗲 𝗧𝘆𝗽𝗲 𝗳𝗶𝗰🚨 ခေတ်လိုက်မင်းမူ+နှောင်းခေတ်မဟာဆန်
