Her Eyes (Singh series #2)

CHAPTER 53

Sorry for grammatical and typographical errors!!!

—————

ZEI'S POV

"Are you sure about your plan?" Moma asked

"Yes moma." I answered bravely.

"So you'll going back to the philippines?"

"Yes po. Kailangan ko na pong tapusin ang lahat at malaman kung sino ba talaga ang traitor."

"If you need something just call me."

"Thank you po." I smiled at her.

"Thank you for?" Moma asked, confusedly

"Helping me po. At tama na po yung 2 weeks na pag stay ko dito switzerland para sa pagtetraining."

Yeah, simula nung nag usap kami ni Quinn nun sa ospital hindi nagdalawang isip si daddylo na ibalik ako dito sa switzerland. Kala ko nagbibiro lang siya pero hindi pala, dahil nung gabing iyon ay sinama na niya ako.

Kala ko nga dito na ulit kami titira pero ako lang pala ang sinama niya para daw magtraining pa at makapag isip sa mga plano ko.

Sinabi din nila na masyadong magaling magtago ang kalaban kaya nahihirapan sila. And sa pagtira ko dito sa swizerland ay wala akong naging contact kahit kanino.

Hindi na din ako nagcelebrate ng birthday ko dahil busy ako sa pagtetraining at wala na din akong oras para icelebrate pa yun.

Si Quinn naman ay hindi kami nag uusap pero nababasa ko ang pinapadala niyang message.

I miss her.

I miss her hug.

I miss her kiss.

I miss everything about her.

Pero ginawa ko ito para din sa ikakabuti ko. Dito na kasi ako nagpagaling at napadali naman ang pagpapagaling ko.

"Always remember what I taught to you, Zei. Don't let your emotions consume you, hindi ka makakapag isip ng tama kapag pinangunahan ka ng emosyon mo." Sabi ni moma bago naglakad paalis.

Napabuga ako ng hangin bago pumasok sa mansion. Si moma kasi ang nagtuturo sakin sa mga bagay bagay na hindi ako masyadong marunong, eh.

"Hey Yuki." Tawag ko kay Yuki ng makitang naka upo siya sa living room. "What are yah doin'?" Tinignan niya lang ako at hindi siya nagsalita.

Nagising nga siya at naging maayos pero hindi naman namin nakakausap. I try to asked her kung ano ba talaga ginawa sa kanya pero hindi ko din maka usap ng maayos.

"Uuwi na ako sa pilipinas." Lumapit ako sa kanya at umupo sa tabi niya. "Magbabayad na ang taong bumugbog at nagpahirap sayo." I tapped her head.

Hindi siya nagsalita at nakatingin lang siya sakin ng seryoso na parang inaaral ang kabuuan ng mukha ko.

I don't know what really happened to her pero nawala ang ibang ala ala niya. Basta ang lagi niya lang sinasabi ay 'We need to protect Lady Seleste' yan lang lagi lumalabas sa bibig niya.

"Magiging maayos din ang lahat, Yuki. Kapag nangyari iyon pwede kana ulit mag aral sa pilipinas kasama ako. Iyon ang gusto mo 'di ba?"

"Z-zeila?" My eyes widened because of what she say. "Y-you are Z-zeila?" I hugged her at sunod sunod na tumango.

"Oo ako si Zeila, Yuki." Mas hinigpitan ko ang yakap ko sa kanya.

Ito yung unang beses na nagsalita siya ng ibang words maliban doon sa we need to protect Lady Seleste. I can't believe na maaalala niya ako.