Her Eyes (Singh series #2)

CHAPTER 68

Sorry for grammatical and typographical errors!!!

—————

ZEI'S POV

"Oh, ang pagbabalik. Nakita ko tuloy si Zekiah sayo dahil ganitong ganito din ang ginawa niya nung binalikan niya si Seren. Nagpakilala bilang owner ng ASU." Tumatawang sabi ni Aunt Aki kaya napailing iling ako. "Ikaw na ang susunod na hahawak ng ASU. Anong feeling?"

"Dunno." Tipid na sagot ko habang nakatingin sa labas ng bintana. "Are they complete now?"

"Dunno." Pang gagaya niya kaya inirapan ko siya. "What's your plan?"

"Marry her." Bumaba na ako ng kotse pero dumiretso muna ako dito sa 10th floor at pinauna si Aunt Aki doon sa conference niya.

Shemay, kinakabahan ako.

What if galit siya? What if hindi niya ako kausapin?

I heaved a deep sigh before confidently walked towards the door of conference room.

The moment I open it, our eyes met.

Damn, she's looks vulnerable.

Nagulat ako ng bigla akong hilain nito papunta sa office niya. Wala naman tao ngayon dito sa ASU dahil bakasyon at sinadya ko na pumunta sila dito para ipakilala ako sa kanila bilang new owner of this school.

Pabagsak nitong sinara ang pinto at nilock iyon bago tumingin sa akin.

Pinigilan kong mapangiti dahil ang ganda niya.

"Who are you?" I asked, pretending that I have some kind of amnesia again.

Pero syempre joke lang 'no.

Demonyo ito kaya hindi ako pwedeng mamatay.

Hindi ko pa din napapakasalan si Prof, eh.

Tsaka magkakaroon pa kami ng isang dosenang anak.

"Z-zleste." I see fears on her eyes while she's looking at me.

Okay, I need to stop this bullshits.

I held her waist and kissed her passionately. I smiled when she kissed me back. She put her hands around my nape and pulled me closer as I bit her lower lip and invaded her mouth.

"Hmmm..." She moaned

Humiwalay din ako agad at tinignan siya. Kailangan ko muna itong kausapin bago kami gumawa ng anak.

"Mahal." She mumbled while looking at me. "Why did you leave me?"

I sighed bago naglakad sa may sofa at umupo. Tumabi naman siya sa akin kaya umupo ako sa lap niya and buried my face on the crook of her neck.

Damn, her sweet scent.

"I'm sorry. It's just that, I need to. I want to be healed alone." Unti unti akong humiwalay sa kanya at ngumiti. "Kwey...."

Her eyes widened na ikinatawa ko.

"I remember everything, Kwey. Naaalala ko na ang lahat. Dati mga tungkol lang sayo pero ngayon lahat lahat naalala ko na."

"H-how?" Hindi makapaniwalang tanong niya

"Because of your eyes, Kwey. When I look at your eyes, unti unting bumabalik ang ala ala ko kung paano tayo nagkakilala sa tree house."

"Zleste." Niyakap niya ako ng mahigpit bago isiniksik ang ulo niya sa leeg ko at umiyak.

"Iyakin parin hanggang ngayon." I said, teasingly. "I'm sorry. I'm sorry kung nakalimutan kita. Sorry if it took me so long to remember you, sorry kung tumigil ako sa paghahanap sayo nun. I'm sorry for hurting you....I'm sorry for everything, Kwey."