Killing Spree | Taekook

Rozdział 65

16 rozdziałów do końca :3

Zasada numer sześćdziesiąt pięć

Daj mi jeszcze jedną szansę

Kochanie Jeon Jeongguka było jednocześnie największym przekleństwem i przywilejem, jakiemu było dane zaznać Taehyungowi.  

Kiedy był z młodszym jakoś łatwiej było mu znieść trudności, z którymi do tej pory musiał radzić sobie sam. Teraz został kompletnie sam i miał wrażenie, że cofnął się skutecznie do dnia, kiedy wyszedł z magazynu, gdzie był torturowany przez Thanatosa i Jennie. 

Wydawało mu się, że wszystkie ściany wokół niego się zapadają, tworząc coś nawet mniej przyjaznego od klatki, w której był przez najbliższe lata. Był przyzwyczajony do tego jak samotność ochładza jego ciało, jak mała przestrzeń zabierała mu powietrze z płuc, unieruchamiała jego ciało, powodując, że w stanie kompletnej wegetacji był w stanie patrzeć jedynie w sufit. 

To uczucie zostało przerwane, gdy spotkał Jeongguka. 

Nie wiedział czym była miłość. Poddawał to pytaniom i próbował traktować to na wzór teorii spiskowej, w której jest połowa prawy i fałszu. Myślał, że miłość to to, co miał z Jennie. Może to było podobnego pokroju emocja, a nie miłość? To, co czuł do młodszego było znacznie głębsze i mocniejsze, ale pytanie - czy to znowu była miłość?

Musiała być.

Bo nic, nawet setki ran, których doświadczył, tortury, których zaznał i drastyczne sceny, których był świadkiem, było nieporównane do momentu, kiedy osiągnął czwarty dzień ciszy z Jeonggukiem. Wiedział, że ten zamieszkał teraz w domku w górach i choć z tego powodu mógł westchnąć z ulgą. Ochrona była tam na dobrym poziomie, nawet członkowi e klanu, prócz jego najbliższym otoczeniem, nie wiedzieli, że takowy kompleks się tu znajduje.

Idealne miejsce dla Jeona i dziecka.

Chunjun.

Kim opuścił swoją ociężałą głowę w dół, patrząc na papiery przed nim. Dzieciństwo malucha, mimo że mieli na temat niego bardzo mało informacji, było trudne. Taehyunga przerażała myśl, że musiałby pomagać tej małej istocie w zmaganiu się z jego trudną przeszłością...a sam nie był w stanie spokojnie zasnąć bez Jeona koło siebie.

- Kurwa - syknął, zbierając jednym, zamaszystym ruchem dokumenty, wrzucając je do szuflady.

Czuł się żałośnie.

Jak mógł być liderem, za którym każdy podążał, skoro budził się w środku nocy z przeraźliwym krzykiem?

Jak mógł być przykładem dla swojego klanu, jeśli nie potrafił zadbać o tak podstawowe czynności jak chociażby jedzenie w odpowiednich godzinach?

I jak mógł być dobrym chłopakiem, skoro zostawił swojego partnera w tak ciężkiej sytuacji? Był pewien, że mimo koneksji, którą młodszy odczuł względem hybrydy, nadal musiało mu być ciężko. Nie wiedział jak nawet na to patrzeć - Guk był ojcem Chuna? Jego opiekunem? kolegą, a może starszym bratem?

To było skomplikowane.

A Taehyung nienawidził skomplikowanych rzeczy.

Na szczęście z toku myśli wybudził go nie kto inny jak Seokjin, który po swojej rehabilitacji był już całkowicie sprawny. Mimo to Namjoon prosił go o nienadwyrężanie się. Było to co najmniej dziwne z jego strony, bo starszy Kim uważał chociażby chodzenie więcej niż to być powinno konieczne za niepotrzebny wysiłek. Jin próbował tłumaczyć mu się tym, że w końcu musi pracować, a odcinek między salami operacyjnymi czy jego gabinetem nie był taki duży, jaki się wydawał.