Annemle karşılıklı kahvaltı yaparken telefonumdan gelen sesle telefonu elime aldım. Atlas yazmıştı.
Atlas: Günaydın güzelimmm...
Heyecanlı bir şekilde yazmaya başladım.
Derin: Günaydın sevgilim.
Atlas: Birazdan kapına gelmiş olurum. Haberin olsun.
Derin: Tamamdır.
Hızlı bir şekilde kahvaltımı bitirip annemin yanağına küçük bir öpücük kondurdum.
"Ben birazdan çantamı hazırlayıp çıkarım."
"Tamam oğlum. Dikkatli gidin. İyi dersler."
"Tamam annem!"
Odama çıkıp çantamı hazırladıktan sonra Atlas'ın aramasıyla evden çıktım. Kapının önünde arabasıyla beni bekliyordu. Hızlıca arabanın kapısını açıp koltuğa oturdum. Aniden dudaklarını dudaklarıma bastırıp uzun uzun öptü. Ona ayak uydurmaya çalışıyordum ama doyumsuzca öpüyordu. Hızına yetişmek zordu.
Nefessiz kaldığımı fark ettiğimde onu yavaşça ittirip geriye çekildim.
"Sakin ol, nefes alamıyorum!" dedim gülerek.
"Çok özledim güzelim!"
Dudaklarını tekrar dudaklarıma kapatıp öpmeye devam etti. Bu gidişle okula geç kalacaktık.
Bir süre sonra dudaklarımdan ayrılıp yanağıma minik öpücükler bıraktı. Son kez kokumu içine çekip geriye yaslandı.
"Gidebiliriz." dedi gülümseyerek.
"Daha dün birlikteydik." diye mırıldandım gülerek.
"Sen hâlâ seni her an özlediğimi anlayamadın sanırım!"
"Anladım anladım!"
Arabayı çalıştırdı. Çok geçmeden okula varmıştık. Arabadan birlikte inip okula girdik. Atlas bakışlarını gözlerimden ayırmadan bir şeyler anlatıyordu. O sırada omzuna çarpan çocuk yüzünden birden ciddileşti.
Çarpan çocuk sadece "pardon." deyip gitmişti. Atlas'ın yüzüne bile bakmamıştı.
Atlas birden çocuğu kolundan tutup geriye çekti. Çocuk, Atlas'ı gördüğü an kaskatı kesilmişti.
"Hayırdır lan? Yüzümüze bakmadan çarpıp geçiyorsun!"
"Çok pardon Atlas abi!"
Atlas çocuğun kolunu sertçe bırakıp tekrar bana doğru döndü. Bileğimi nazikçe kavrayıp okula doğru ilerlemeye başladı.
"Bu neydi şimdi?" dedim memnuniyetsiz bir şekilde.
"Hm?" dedi anlamayarak.
"Daha geçen konuşmuştuk. Yine herkesi korkutuyorsun."
Adımlarını durdurup bedenini bana çevirdi.
"N'apabilirim güzelim? Bu okulda herkes buna alıştı. Eğer düzeni değiştirirsem her şey daha zor olur."
"Böyle anlaşmamıştık."
"Benden ne yapmamı bekliyorsun?"
"Şu okuldaki insanlara kendi özel kölenmiş gibi davranmayı bırakabilirsin mesela!"
"Güzelim, bence sen biraz abartıyorsun. Kimse bu durumdan şikayetçi değil."
"Nereden biliyorsun ya?"
Derin bir nefes aldı.
"Tamam hadi ben bilmiyorum. Sen bu insanların rahatsız olduğunu nereden biliyorsun?"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
DerLas (Gay)
Romance|Tamamlandı| - Biliyor musunuz? Onun yerinde olmayı o kadar çok isterdim ki... Çok rahattı, çok umursamazdı. Bir şey yaparken sonunu düşünmezdi. Çünkü onu bekleyen kötü bir şey olmazdı. Etrafında bir sürü arkadaşı vardı. Herkes onu seviyordu. O onla...
