(Ege'den)
Gözlerimi yavaşça araladım. Her tarafım ağrıyordu. Yanımda görmeyi beklediğim beden yoktu.
"Kerim!" diye seslendim birkaç kez.
Cevap yoktu. Yataktan kalkıp salona doğru ilerledim. Koltukta uyuyan bedenini gördüğümde yüzümdeki gülümsemeyle yanına gittim.
"Sevgilim..." diye mırıldandım saçlarını okşarken. "Uyan!"
Gözlerini açıp doğruldu. Yüzünü ovuşturup ayağa kalktı.
"Neden burada uyudun?"
"Uyku tutmadı, buraya geleyim dedim." dedi durgun bir sesle.
Yanımdan geçip gideceği sırada kolunu yakaladım.
"İyi misin sen? Bir sorun mu var?"
"Yok." dedi yine aynı şekilde.
Bir şey olduğu belliydi. Onu sinirlendirmiş olsam bu kadar sakin kalmazdı. Ne olduğunu anlayamamıştım.
"Kerim dün yanlış bir şey yaptıysam özür dilerim. Ben hiçbir şey hatırlamıyorum."
"Bir şey olmadı dedim Ege! Zorlama!"
Sesi yükseldiğinde irkilerek geriye çekildim. Gözlerim dolmuştu.
"Özür dilerim." diye mırıldandım Kerim yanımdan giderken.
Kesinlike bir şeyler olmuştu. Dün çok iyiyken bugün bu kadar sert olması normal değildi.
Sessizce ağlarken koltuğa oturdum. Bana böyle yapmasına alışık değildim. Eğer bir hatam varsa yüzüme söylerdi. Tartışır bir şekilde hallederdik. Ama o şimdi susuyordu. Ne olduğunu bilmiyordum.
"Gel, kahvaltı yap!" diye seslendi içerden.
Kendimi toparlayıp mutfağa girdim. Bir şey demeye korkuyordum. Yavaşça masaya oturdum. O da çaprazıma oturup kahvaltısını yapmaya başladı. Hiçbir şey yapmadan öylece duruyordum.
"Yesene!"
"Tamam."
Ağzıma zorla birkaç şey attım. Üzüldüğüm için hemen midem bulanmaya başlamıştı.
"Bundan sonra ben olmadan hiçbir yere gitmeyeceksin." dedi sert bir şekilde. "Okula ben bırakacağım ve yine ben alacağım. Evden bensiz çıkmayacaksın."
"Kerim ne oldu birden? Niye böyle davranıyorsun?"
"Bitirdiysen çıkalım." dedi umursamadan.
"Ya Kerim konuşsana benimle!" diye bağırdım ayağa kalkarken. "Bir şey yaptıysam söyle! Niye susuyorsun?"
Derin bir nefes verip ayağa kalktı. Sırtım duvara gelene kadar üzerime yürüdü. Neredeyse dibime girmişti.
"Ege, sinirlenmemek için zor duruyorum. Eğer sinirlenirsem seni kimse kurtaramaz. O yüzden sus ve şu an sakin kalabildiğim için şükret!"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
DerLas (Gay)
Romance|Tamamlandı| - Biliyor musunuz? Onun yerinde olmayı o kadar çok isterdim ki... Çok rahattı, çok umursamazdı. Bir şey yaparken sonunu düşünmezdi. Çünkü onu bekleyen kötü bir şey olmazdı. Etrafında bir sürü arkadaşı vardı. Herkes onu seviyordu. O onla...
