(Derin'den)
"Nerede bu kolye!"
Her yeri dağıtarak kaybettiğim kolyemi arıyordum. O kolye abimden bana kalan son şeydi. Eğer onu bulamazsam kendimi asla affetmezdim.
Her yeri aramış ve o dağınıklığın ortasında ağlayarak yere oturmuştum. Hiçbir yerde yoktu. İçeriden gelen kapı sesiyle Atlas'ın geldiğini anladım. Birkaç kere seslenmişti ama cevap vermiyordum.
Olduğum odanın kapısını yavaşça açtı.
"Güzelim?"
Dağılmış odaya birkaç saniye bakıp hızlıca yanıma geldi ve önümde dizlerinin üzerine çöktü. Yüzümü ellerinin arasına alıp gözlerimden akan yaşları sildi.
"Ne oldu? Niye ağlıyorsun güzelim?"
"Abimin kolyesini bulamıyorum!" dedim boynuna sarılırken.
"Tamam güzelim, ağlama. Buluruz!"
"Aradım her yeri! Hiçbir yerde yok!"
"Ben de bakarım şimdi. Sakin ol, ağlama! Tamam mı?"
"Ondan geriye kalan başka hiçbir şeyim yok benim Atlas! O giderse abim de tamamen gider!"
"Gitmez güzelim. O bir kolyenin içinde değil senin kalbinin içinde. Onu bir kolye olmasa bile hatırlayabilirsin."
"Sesini unutuyorum, yüzünü unutuyorum Atlas! Nasıl hatırlayacağım?"
"Ben de annemin sesini, yüzünü unutuyorum güzelim ama bu onu unuttuğum anlamına gelmiyor. Ben onu bir yıldızla hatırlıyorum. Sen de onu bir toprakla hatırlayabilirsin. Belki bir yağmur damlası hatırlatır onu sana. Belki yolda gördüğün bir çiçek, bir ağaç, bir kuş... Her şey onu hatırlatabilir sana. O senin için değerliyse bir kolyenin içinde kalamaz." dedi ve elini yavaşça kalbimin üzerine koydu. "Onu burada saklarsın."
Kollarımı ağlayarak boynuna sardım.
"Ama yine de kolyeyi arayalım, olur mu?"
"Olur güzelim, arayalım." dedi boynumu öperken. "Ama bulamazsak çok fazla üzülmeyeceksin!"
"Birazcık üzülebilir miyim?"
"Üzülebilirsin." dedi gülerek.
Beni yavaşça yerden kaldırıp yatağa oturttu ve etrafı toplamaya başladı. Bir yandan kolyeyi arıyordu. Dakikalar geçmişti ama hâlâ onu bulamamıştı. Odayı tamamen toparladıktan sonra bana döndü.
"Burada yok güzelim. Ben tüm evi arayacağım."
"Eğer ödevine çalışman gerekiyorsa çalış. Ben kendim ararım." dedim utangaç bir şekilde.
"Senden önemli değil."
Atlas'la birlikte tüm evi aramıştık ama hiçbir yerde yoktu.
"Belki de dışarıda bir yerde düşürmüşsündür."
"Sanmıyorum. Eve geldiğimde boynumdaydı."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
DerLas (Gay)
Romance|Tamamlandı| - Biliyor musunuz? Onun yerinde olmayı o kadar çok isterdim ki... Çok rahattı, çok umursamazdı. Bir şey yaparken sonunu düşünmezdi. Çünkü onu bekleyen kötü bir şey olmazdı. Etrafında bir sürü arkadaşı vardı. Herkes onu seviyordu. O onla...
