(Derin'den)
"Sevgilim..." diye mırıldandım yanağını yavaşça okşarken.
"Efendim güzelim."
"Ben bugün annemi görmeye gideceğim."
Yüzü yavaş yavaş ciddileşiyordu.
"Tamam balım, gideriz."
"Ben tek başıma gidebilirim." dedim çekingen bir şekilde. "Babamın evde olmayacağı bir saatte giderim."
"Olmaz, bende geleceğim. Kapıda beklerim seni."
"Tamam." diye mırıldandım ona daha sıkı sarılarak.
Alnıma sıkıca bir öpücük bıraktı ve yavaşça doğruldu.
"Ne yemek istersin?"
"Fark etmez."
"Söyle bir şey işte!"
"Aklıma bir şey gelmiyor. Sen ne istiyorsan yap sevgilim."
"Eğer bir şey söylemezsen haşlanmış yumurta yapacağım."
"Hayır!" dedim birden yattığım yerden kalkarak.
Gülerek saçlarını karıştırdı.
"Bir şey söyle de yapayım o zaman!"
"Şey yap..." dedim biraz düşünerek.
"Ne?"
"Pankek?"
"Tamamdır!"
Hemen yataktan kalkıp mutfağa doğru gitti. Ben de biraz daha yattıktan sonra yanına gittim. Pankekleri pişirmek için hazırlamıştı.
"Sen kendine yumurta yap, ben pişiririm."
"Yok güzelim, sen otur. Hallederim ben."
"Olmaz öyle. Ben pişirmek istiyorum."
"İyi, tamam. Gel bakalım."
Tavayı yağlayıp ocağı açtığımda Atlas yumurta yapmaya başladı. Tavaya biraz pankek koyup pişirmeye başladım. Neden bilmiyordum ama pankekler normalden daha hızlı pişiyordu. Koyduğum gibi yanmaya başlıyorlardı. Atlas'a çaktırmadan yapmaya devam ediyordum ama şuana kadar bir tane bile düzgün pankek yapamamıştım.
Atlas yumurtaların haşlanmasını beklerken yanıma geldi.
"Nasıl gidiyor?"
Mahçup bakışlarımı ona çevirip yavaşça gülümsedim.
"Harika!"
Pişirdiğim pankeklere bakıp güldü.
"Sanki biraz yanmışlar?"
Hızlıca ocağın altını kapatıp yanan pankekleri toplamaya başladım.
"Özür dilerim. Hemen temizlerim ben!"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
DerLas (Gay)
Romance|Tamamlandı| - Biliyor musunuz? Onun yerinde olmayı o kadar çok isterdim ki... Çok rahattı, çok umursamazdı. Bir şey yaparken sonunu düşünmezdi. Çünkü onu bekleyen kötü bir şey olmazdı. Etrafında bir sürü arkadaşı vardı. Herkes onu seviyordu. O onla...
