"Hoş geldin anne." dedim kollarımı bedenine sararken.
"Hoş buldum oğlum. Bir şey mi oldu? Niye aniden çağırdın? Çok endişelendim!"
"Kötü bir şey yok." diye mırıldandım emin olamayarak. "Sen geç içeri, ben hemen geleceğim."
"Tamam kuzum."
Annem içeriye giderken Atlas'ı alıp mutfağa girdim.
"Ne yapacağım? Nasıl diyeceğim? Çok korkuyorum."
"Sakin ol güzelim. Önce biraz şaşıracak ama en sonunda sevinecektir. Toprak onun oğlu sonuçta. Başka bir seçenek olamaz, değil mi?"
Gözlerimi kapatıp derin bir nefes aldım. Atlas alnıma bir öpücük bırakıp kollarını bedenime sardı.
"Her şey iyi olacak güzelim. Korkma, her zaman yanındayım."
"Teşekkür ederim." dedim bedeninden uzaklaşırken. "İçeriye gidiyorum şimdi. Her şeyi düzgünce anlatacağım."
"Hadi güzelim."
Mutfaktan çıkıp annemin yanına döndüm. Hemen yanına oturup bakışlarımı gözlerine çevirdim.
"Ne konuşacağız oğlum?"
"Şimdi söyleyeceğim şeye çok şaşıracaksın ama sakin olmanı istiyorum, tamam mı?"
"Tamam oğlum. Söyle."
"Eee... Şimdi..."
Gevelemeye başladığımda annem elini elimin üzerine koydu.
"Ne olduysa çabuk söyle, endişeleniyorum."
Gözlerimi kapattım ve derin bir nefes aldım.
"Anne... Abim..." diye mırıldandım ve biraz duraksadıktan sonra devam ettim. "Yaşıyor."
Bakışları anında değişmişti. Sonra histerik bir şekilde gülmeye başladı.
"Ne?"
"Abim yaşıyor."
Yüzü ciddileşirken ayağa kalktı.
"Ne diyorsun oğlum sen? Böyle şaka mı olur!"
"Anne... Şaka yapmıyorum."
"Abin öldü oğlum. Kendi ellerimle gömdüm ya ben onu!"
"Anne." diye bir ses geldi arkadan.
Annem olduğu yerde öylece kaldı. Arkasına bakamıyordu. Toprak yavaş adımlarla bize doğru yaklaşıyordu.
"Yaşıyorum ben. Buradayım."
Annem korkak bakışlarını yavaşça ona çevirdi. Gözlerinden yaşlar süzülmeye başlamıştı.
"Toprak... Oğlum..."
"Annem..." diye mırıldandı ona daha çok yaklaşırken.
"Ben... Ben senin için... Sen yaşıyorsun... Ben gömdüm seni ama... Yatıyordun orada..."
"Ölmedim anne."
Annem elini Toprak'a uzatırken birden dengesini kaybetti. Yavaşça yere yığılırken Toprak onu yakaladı. Yaşadığı şokla uzun bir süre baygın kalmıştı. Gözlerini tekrar araladığında bedenini yavaşça kaldırdı. Eliyle başını ovuşturuyordu.
"İyi misin anne?"
Gözlerini gözlerime çevirdi.
"Rüya gördüm sanırım." diye mırıldandı. "Abin buradaydı."
"Anne..." diye mırıldandım çaresizce.
"Rüya değil miydi?" diye sordu korkak bir şekilde.
Cevap veremeden bakışlarımı kaçırdım. Ne diyeceğimi bilemiyordum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
DerLas (Gay)
Romance|Tamamlandı| - Biliyor musunuz? Onun yerinde olmayı o kadar çok isterdim ki... Çok rahattı, çok umursamazdı. Bir şey yaparken sonunu düşünmezdi. Çünkü onu bekleyen kötü bir şey olmazdı. Etrafında bir sürü arkadaşı vardı. Herkes onu seviyordu. O onla...
