(Derin'den)
"Canın çok acıyor mu güzelim?"
"Acımıyor ama ilaç yakıyor."
"Tamam, ben üfleyeceğim."
Dudağımdaki yaraya yavaşça üfleyerek ilacı sürerken bakışlarım yüzündeydi. Ona her gün daha çok aşık oluyordum. Artık o olmazsa yaşayamam diyebilecek seviyedeydim.
"Seni çok seviyorum." dedim bakışlarımı hiç ayırmadan.
Yüzünde oluşan küçük gülümsemeyle elini durdurdu.
"Ben de seni çok seviyorum."
Dudaklarını dudaklarıma yaklaştırırken kapının açılmasıyla birden geriye çekildi. Nalan abla gelmişti. Atlas bir şey demeden dudağımdaki yarayla ilgilenmeye devam etti.
"Masa hazır. Aşağıya gelin." dedi gülümseyerek.
Ben de gülümseyecekken dudağımdaki acıyla sessizce inledim. Yara olduğu için rahatça gülümseyemiyordum.
"Dikkat etsene güzelim!" dedi Atlas sinirli bir şekilde.
Elimi Atlas'ın bileğine yerleştirip Nalan ablaya baktım.
"Birazdan geliyoruz."
Nalan abla kafasıyla onaylayıp odadan çıktı. Bakışlarım Atlas'a döndüğünde odaklanmış bir şekilde yaralarıma pansuman yapmaya devam ediyordu.
"Yeter bu kadar, çok acıktım!"
"Az kaldı güzelim."
Elindeki pamuğu alıp masanın üzerine koydum ve oturduğum yataktan kalktım. Bileğimi sıkıca tutup beni geri oturttu. Bıkkınlıkla oflayıp gözlerine baktım.
"Sevgilim, çok büyük yaralar değiller zaten. Bu kadar pansumana gerek yok. Hadi gidelim, lütfen!"
Elini saçıma koyup yavaşça okşadı ve alnıma sıkı bir öpücük bıraktı.
"Gidelim." diye mırıldandı ve elimden tutup ayağa kalktı.
Odadan çıkıp aşağıya indiğimizde annem ve Nalan abla çoktan konuşmaya başlamıştı bile. Nalan abla anneme yemekleri nasıl yaptığını anlatıyordu.
Sandalyeyi çekip masaya oturduğumuzda annemin bakışları gözlerimi buldu. Yavaşça gülümsedi.
"Ben birkaç günlüğüne şehir dışına, babamın yanına gideceğim."
"Neden?" dedim soran bakışlarla.
"Bazı konularda ondan yardım alacağım. Ben gelene kadar da sana bir ev bulurum."
"Ev bulmanıza gerek yok, bizimle kalıyor zaten." dedi Aras abi.
"Ben yine de bir ev tutacağım." dedi nazik sesiyle. "Ben dönünce eğer istersen yanıma taşınırsın."
"Olur." diye mırıldandım.
Atlas'ın yüzü tabii ki düşmüştü. Benden ayrı kalmak istemiyordu.
"Arada buraya kalmaya da gelirsin." dedi Nalan teyze Atlas'ın yüzünün düştüğünü fark ederek.
"Gelirim tabii!" dedim masanın altından Atlas'ın elini tutarak.
Göz göze geldiğimizde yavaşça gülümsesede bu evden gitmemi istemiyordu.
"Ay çok konuştuk! Ben yemekleri koyayım."
Nalan abla yemekleri koyduktan sonra herkesin gülüp eğlendiği sofrada Atlas suratını aşmış oturuyordu. Gülsün diye uğraşsamda küçük tebessümler edip susuyordu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
DerLas (Gay)
Romance|Tamamlandı| - Biliyor musunuz? Onun yerinde olmayı o kadar çok isterdim ki... Çok rahattı, çok umursamazdı. Bir şey yaparken sonunu düşünmezdi. Çünkü onu bekleyen kötü bir şey olmazdı. Etrafında bir sürü arkadaşı vardı. Herkes onu seviyordu. O onla...
