(Ege'den)
"Ya benim bakıcım mı o? Neden benimle kalacak?"
"Seni yalnız bırakmak istemiyorum tatlım. İtiraz etme, lütfen!"
"Anne, saçmalıyorsun şuan!" dedim sinirli bir şekilde bakışlarım babama dönerken. "Bir şey desene baba!"
"Annen ne diyorsa o!" dedi sert sesiyle.
"Tamam, ben de sizinle geleceğim!"
"Okulun var!" dedi babam umursamazca.
Derin bir nefes alıp ellerimi saçlarıma geçirdim.
"Kerim benimle kalmayacak!"
"Ona biz karar veririz!" dedi babam ayağa kalkarken.
"Baba-"
"Fazla uzadı bu konu. Odana çık!"
"Ya benim fikrimi neden sormuyorsunuz?"
"Odana çık dedim!" diye bağırdığında irkilerek ayağa kalktım.
"Tamam Kenan, bağırma çocuğa!"
"İşimiz var diyoruz, tek kalamazsın diyoruz, uzattıkça uzatıyor!"
Gözlerim dolu bir şekilde hızlı adımlarla odama çıktım. Ağlamamak için zor duruyordum.
"Ağlama, ağlama, ağlama..." diye tekrar etmeye başladım.
Nefret ediyordum ağlamaktan. Ağladığım zaman kendimi çok güçsüz hissediyordum.
Yatağıma yatıp gözlerimi sımsıkı kapattım. Kendimi teselli etmeye çalışıyordum.
"Yalnızca iki hafta Kerim'e katlanacaksın o kadar! Dayanabilirsin!"
Annem yavaşça kapıyı tıktıklayıp içeriye girdi. Yatağıma yaklaşıp oturdu ve elini omzuma koydu.
"Birkaç imza için benim de orada olmam gerekiyor. Yoksa inan bana gitmezdim. Lütfen, biraz dayan!"
"Kerim'in benimle kalmasına gerek yok!"
"Seni en son yalnız bıraktığımız zaman ne olduğunu unutmadım!" dedi gülerek.
"Kerim benimle kalırsa daha kötü şeyler yaparım!" dedim inatla.
"O biraz zor olur." dedi başıma bir öpücük bırakırken. "Seni seviyorum oğlum."
Odadan çıkıp kapıyı kapattı. Kerim birazdan buraya gelecek ve annemler de işleri için şehir dışına gidecekti.
Masanın üzerinde duran kulaklığımı takıp son ses bir müzik açtım. Yatağın üzerine uzanıp gözlerimi kapattım.
Dayanabilirim, dayanabilirim!
Onunla fazla muhatap olmazsam her şey kolay olacaktı. Evin içinde yüzüne bakmayacak ve onunla konuşmayacaktım. O yokmuş gibi davranacaktım.
Yaklaşık bir saat müzik dinlemiş ve gözlerimi hiç açmamıştım. Kolumda bir el hissedene kadar...
Gözlerimi açıp kulaklığımı çıkardım. Kerim tam karşımda duruyordu. Hızlıca ayağa kalkıp önünde dikildim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
DerLas (Gay)
Romance|Tamamlandı| - Biliyor musunuz? Onun yerinde olmayı o kadar çok isterdim ki... Çok rahattı, çok umursamazdı. Bir şey yaparken sonunu düşünmezdi. Çünkü onu bekleyen kötü bir şey olmazdı. Etrafında bir sürü arkadaşı vardı. Herkes onu seviyordu. O onla...
