DerLas (Gay)

64

(Derin'den)

"Bugün Toprak'la konuşacağım."

"Eğer kendini hazır hissetmiyorsan konuşmak zorunda değilsin güzelim. Acele etmene gerek yok."

"Hazır mıyım bilmiyorum ama açıklamasını merak ediyorum. Onun yaşıyor olması hâlâ çok şaşırtıcı geliyor. Evet, gitti ama onu gerçekten çok seviyorum ben. Yıllarca onun özlemiyle yaşadım. Şimdi yaşadığını öğrendikten sonra ondan uzak duramam. Abim o benim."

"Haklısın güzelim." diye mırıldandı saçlarımı okşarken. "Seni ben götüreceğim ama. Yalnız kalmanı istemiyorum."

"Tamam sevgilim."

Alnıma bir öpücük bırakıp koltuktan kalktı.

"O zaman ben kahvaltı hazırlayayım sen de Toprak'a haber ver."

Onu başımla onayladıktan sonra Atlas mutfağa gitti. Toprak'ın numarasının yazdığı kağıdı çıkarıp telefonuma yazdım. Derin bir nefes alıp onu aradım. Çok geçmeden telefonu açtı.

"Alo?"

"Alo, Toprak?"

"Derin, sen misin?"

"Evet." diye mırıldandım. "Bugün buluşabilir miyiz?"

"Tabii!" dedi heyecanlı bir sesle. "Saat kaçta?"

"2 saat sonra, deniz kafede."

"Tamam. Orada görüşürüz!"

"Görüşürüz."

Telefonu kapatıp Atlas'ın yanına gittim. Tezgâhın üzerinde salatalık doğruyordu. Ona doğru ilerleyip arkadan kollarımı bedenine sardım.

"Aradın mı?"

"Aradım. 2 saat sonra buluşacağız."

"Tamam güzelim."

"Biraz endişeli hissediyorum." diye mırıldandım.

Beni birden mutfak tezgahıyla arasına aldı ve yüzünü yüzüme yaklaştırdı.

"Niye güzelim?"

"Ya onu affedebileceğim bir bahanesi yoksa?"

"Eğer affetmek istiyorsan affedeceksin zaten."

"Ama içimde bir yerlerde bir şeyler tam olarak oturmayacak. Ben onu gerçekten affetmek istiyorum. Kendi kafamda uydurduğum bahaneler için değil!"

Elini yüzüme koyup yavaşça okşadı.

"O seni her zaman koruyan abin, bunu unutma. İlla ki bir sebebi vardır. Onu anlamaya çalış."

Kollarımı sıkıca bedenine sarıp gözlerimi kapattım.

"Beni her seferinde rahatlamayı nasıl başarıyorsun?"

"Bana aşık olduğun için ne dersem diyeyim rahatlayacaksın." dedi şımarık bir sesle.

Gözlerimi gözlerine çevirip gülümsedim.