"Dede, biraz konuşabiliriz miyiz?"
Atlaslar çoktan evlerine gitmişti.
"Konuşalım oğlum."
"Babamı bir depoda tutuyormuşsun."
"Evet."
"Ne yapacaksın ona?"
"Henüz karar verebilmiş değilim. Kızımın ve torunumun hayatını cehenneme çevirmiş bir insana ne yapmalıyım?"
"Ben ve annem o adamın yüzünü bir daha görmek istemiyoruz. Ama Atlas benim çok yakın arkadaşım biliyorsun. Az önce Devran'ı öldürmek istediğini söyledi. Eğer sana bununla ilgili bir şey için gelirse lütfen onu bu işten uzak tut."
"Tamam yavrum, sen merak etme." dedi ve boğazını temizleyip devam etti. "Ama bu çocuk neden bu kadar kafaya taktı bu konuyu anlayamadım. Hem de katil olmayı göze alacak kadar..."
Asla yalan söylemeyi beceremediğim için dilim tutulmuştu. Eminim ki yüzüm de kızarıyordu.
"Şey... Biz çok yakınız ya... Birbirimizin de her zaman yanındayız yani..."
"Tamam tamam. Şaka yaptım. Ben her şeyi biliyorum."
"Ne?" dedim birden gözlerim açılırken.
"Annen anlattı."
"Ya anne!" diye bağırdım içeriye doğru. "Bana sormadan niye anlatıyorsun!"
Annem gülerek içeriden geldi.
"Sana bıraksam hiç söylemeyecektin!"
"O niye? Dedene güvenmiyor musun sen?"
"Nasıl tepki verirsin bilemedim."
"Ben gayet anlayışlı bir insanım."
Annem gülmeye başladığında bakışlarını ona çevirdi.
"Ne? Değil miyim?"
"Yani... Biraz!"
Dedem de gülmeye başladı. Ardından elini omzuma koydu.
"Ben artık ne olursa olsun sizin yanınızdayım."
"Teşekkür ederim dede." dedim kollarımı ona sararken.
Dedem saçlarıma bir öpücük bırakıp geriye doğru yaslandı.
"Siz karar verin." dedi birden. "Devran'a ne yapayım? Direkt öldüreyim mi, süründüreyim mi?"
"O parayı çok severdi. Paraya tapıyordu hatta." diye söze girdi annem. "Parasız bir şekilde onu çok uzak bir yere gönder. Orada ne bok yiyorsa yesin!"
"Güzel fikir..." dedi dedem. "Ama canını biraz daha yakmak istiyorum. Sonrasında dediğini yapacağım."
"Devran tamamen hayatımızdan çıkıyor mu yani?" dedim mutlulukla.
"Çıkıyor oğlum." dedi annem gülümseyerek. "Her şey çok güzel olacak."
"Sonunda!"
***
(Ege'den)
"Gitmeni istemiyorum..." diye mırıldandım mutsuz bir şekilde.
"İstediğin zaman yanına geleceğim. Söz veriyorum."
Dudaklarına sıkı bir öpücük kondurdum. Kerim'in telefonu çaldığında telefonu açarak camın kenarına doğru ilerledi. Aniden yüzü gülmüştü.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
DerLas (Gay)
Romance|Tamamlandı| - Biliyor musunuz? Onun yerinde olmayı o kadar çok isterdim ki... Çok rahattı, çok umursamazdı. Bir şey yaparken sonunu düşünmezdi. Çünkü onu bekleyen kötü bir şey olmazdı. Etrafında bir sürü arkadaşı vardı. Herkes onu seviyordu. O onla...
