Günler ve aylar geçmişti. O sınava artık girmiş ve elimden geleni yapmıştım. Üzerimde küçük bir rahatlama olsada sonuçları beklemek sınavdan daha heyecanlıydı.
Heyecandan kusup hastanelik olduğum günlerde bile Atlas bir an olsun yanımdan ayrılmamıştı. Her zaman beni desteklemişti.
"Ben istediğim yeri kazandım mı yani şuan?" dedim gözlerim dolarken.
"Kazandın güzelim." dedi kollarını sıkıca bedenime sararken.
"Birlikte yeni bir şehire gideceğiz!"
Atlas benimle aynı şehirde olan bir konservatuarı kazanmıştı.
Bu haberi kutlamak için Atlas ve ailesi o akşam bize geldi. Gideceğimiz şehir için planlamalar yapıyorduk.
"Size bir ev tutarız. Birlikte kalırsınız." dedi Aras abi.
"Zaten öyle olacak!" dedi Atlas birden. "Ayrı yaşayamayız ya!"
Nalan abla gülümseyerek bizi izliyordu. O hâlâ Atlas'tan çekindiği için çok fazla yorum yapmıyordu. Ama mutlu olduğu her halinden belliydi.
"Nalan abla, sen ne düşünüyorsun?" dedim bakışlarımı ona çevirerek.
Atlas'ın gülümseyen yüzü yavaşça ciddileşti. O da Nalan ablaya bakıyordu.
"Çok mutlu oldum sizin için! Umarım hayallerinizi gerçekleştirebilirsiniz!"
Birden yanımdaki ses konuştu.
"Umarım." dedi gülümseyerek.
Atlas ilk kez Nalan ablaya gülümsüyordu. Şaşkın bakışlarımı ona çevirdiğimde o da bana döndü. Gülümsemeye devam ediyordu. Aras abi bile şaşkınlığını gizleyemiyordu. Dışarıdan çok minik bir adım gibi görünüyordu ama bizim için çok büyük bir adımdı bu.
Miraç ise ağlamamak için zor duruyor gibiydi. Tam yanıma oturmuş ellerimle oynuyordu. O da abisi gibi ellerimi çok seviyordu.
Yavaşça ona dönüp gülümsedim.
"Sen niye üzgünsün?"
Sorduğum soruyla birden ağlamaya başladı ve kollarını boynuma sardı. Onu kucağıma alıp sırtını okşamaya başladım.
"Siz şimdi gideceksiniz ama!"
"Seni görmeye geleceğiz!"
"Sen tamamen abimin oldun!"
"Başka bir seçenek yoktu zaten!" dedi Atlas gıcık bir sesle.
Miraç daha çok ağlamaya başladığında dirseğimle Atlas'a vurdum. Miraç'ı ağlatmak için elinden geleni yapıyordu.
"Uğraşma çocukla!"
"Ben onu alayım. Uykusu gelmiş belli ki!" dedi Nalan abla ayağa kalkarken.
Aras abi onu durdurup Miraç'ı aldı.
"Siz konuşmaya devam edin. Ben uyuturum onu!"
Aras abi bir odaya girip Miraç'ı uyutmaya başladı. Biz de Atlas'la birlikte odama çıktık. Kollarını bedenime sarıp beni kucağına aldı ve yatağın kenarına oturdu. Eli belimdeydi. Yavaşça dudaklarına eğilip bir öpücük bıraktım.
"Her şey çok güzel olacak!"
"Evet güzelim."
"Ben çok heyecanlıyım!"
"Her gün benimle uyuyup benimle kalkacağın için mi?" dedi Atlas gülerek.
"Evet..." diye mırıldandım gülümseyerek.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
DerLas (Gay)
Romance|Tamamlandı| - Biliyor musunuz? Onun yerinde olmayı o kadar çok isterdim ki... Çok rahattı, çok umursamazdı. Bir şey yaparken sonunu düşünmezdi. Çünkü onu bekleyen kötü bir şey olmazdı. Etrafında bir sürü arkadaşı vardı. Herkes onu seviyordu. O onla...
