(Kerim'den)
"Atlas'la aran nasıl? Umarım her şey güzel gidiyordur." dedi gözlerini gözlerime dikerek.
Burnumu çekip boğazımı temizledim ve önümdeki bardaktan bir yudum aldım.
"Aramız iyi." dedim tekdüze bir sesle.
"İyi olmasın, mükemmel olsun. Biliyorsun, babasıyla daha çok yakınlaşmalıyız ki ortaklık kurabilelim."
Derin bir nefes alıp gözlerimi kapattım.
"Atlas'la aramın iyi olmasının buna ne gibi bir katkısı olacak?" dedim sert bir şekilde.
"Oğluna çok değer verir."
Aniden oturduğum yerden kalktım.
"Keşke sen de veriyor olsaydın!"
"Otur!"
Onu dinlemeden odama doğru sert adımlarla ilerledim. Odama girip kapıyı çarptım ve kendimi yatağıma bıraktım. Çok geçmeden abim, Selim içeriye girip yanıma oturdu.
"Birden yükseliyorsun. Her şey senin için daha kötü olacak."
"Daha ne kadar kötü olabilir ki?" diye mırıldandım kollarımla yüzümü kapatarak.
"Selen'i bir süre daha göremeyeceksin. Buna emin oldum."
"Sikeyim..."
Selen benim ikizimdi. Annemin ölümünden sonra zor zamanlar geçirdiği için iyice kendini kaybetmeye başlamıştı. Tam gözlerimizin önünde ona araba çarpmıştı. Kafasından akan kanlar yerde büyük bir göl oluşturuyordu.
İlk başta hepimiz bu durumu kabullenmekte zorlanmıştık. Neredeyse üç ay boyunca kimse kimseyle konuşmamıştı. Bir evin içinde dört yabancı olmuştuk.
Bir gün eve geldiğimde onunla konuşmaya karar vermiştim. Artık birbirimize yabancı olmak yerine destek çıkmamız gerektiğini düşünüyordum. Ama o yaşamak yerine ölümü tercih etmişti. Sessizce uyuyan bedenini ne kadar sarsarsam sarsayım uyanmıyordu. İntihar etmeye çalışmıştı. Selen ölemediği için mutsuz olsada ben her gün bunun için şükrediyordum.
Daha sonrasında sevgili babamın isteği üzerine hastaneye kapatıldı. Onu oradan çıkarmak istiyordum ama babam güçlü bir adamdı. Ve şimdi de onu bana göstermiyordu. Onun dediklerini yapmam için uyguladığı bir yöntemdi bu.
Normalde ona asla boyun eğmezdim. Başıma buyruk ve oldukça gergin bir insandım. Ama konu Selen'e gelince bir şey yapamıyordum.
"Sanki bu aralar canını sıkan başka bir şeyler var. Konuşmak ister misin?"
Yattığım yerden doğrulup Selim'in gözlerine baktım.
"Ben Atlas'tan nefret ediyorum!"
"Neden?"
"Sevdiğim birisine zarar veriyor ve benim elimden hiçbir şey gelmiyor. Çünkü ona çok yakın olmalıyım!"
"O okuldaki son senen. Biraz daha dayan!"
Derin bir nefes alıp yüzümü ellerimle kapattım. Kalbime bir ağırlık çöküyordu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
DerLas (Gay)
Romance|Tamamlandı| - Biliyor musunuz? Onun yerinde olmayı o kadar çok isterdim ki... Çok rahattı, çok umursamazdı. Bir şey yaparken sonunu düşünmezdi. Çünkü onu bekleyen kötü bir şey olmazdı. Etrafında bir sürü arkadaşı vardı. Herkes onu seviyordu. O onla...
