Partiler, kovalamacalar, pembe dizilerden fırlamış tekinsiz adamlar, yüzümüze patlayan flaşlar ve bir de... DÜNYACA ÜNLÜ SEVGİLİM.
Kendilerini entrikaların kasıp kavurduğu bu gösterişli dünyada bulan dört genç kızın çılgın hikayesi.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Üst Bilgi: Lucas)
***
Esin, yeniden içki standına ilerlediğinde diğerlerinin de orada olduğunu gördü. Hepsi bitkince tezgâhın kenarlarına yaslanmış bedenlerini ayakta durmaya zorluyorlardı.
"Ben bittim. Ayaklarımda derman kalmadı."
Günce dizlerini hafifçe kırarak halsizliğini atmaya çalıştı ama nafileydi. Derin de omuzlarını oynatarak ağrılarını yok etmek için uğraşsa da işe yaramamıştı.
"Biraz daha buradayız," dedi Aylin. "Dayanın."
Ama elindeki boş bardakları tezgâha bırakırken sözlerinin aksine hiç de dayanıklı görünmüyordu. Bitap düşmüştü ve kızlar gibi o da artık odalarına çıkmak istiyordu.
Her bir köşeden siparişler için tekrar çağrıldıklarında kızlar tekrar dağılmak zorunda kaldı.
Günce kucağında içkilerle bir kez daha insanların arasına karıştığında şu ana kadar iyi idare ettiğini düşünüyordu. Hiçbir aksilik yaşamamıştı. İçkiler ve çerezler sağ salim sahiplerine ulaştırılmıştı. Umduğundan çok daha iyi bir iş çıkarmıştı ve gecenin sonunda buradan sapasağlam çıkacağına inanıyordu. Ama unuttuğu bir şey vardı ki o da her daim peşini bırakmamakta ısrarcı olan kötü şansıydı.
Kalabalıktan sıyrılıp açık alandaki masalardan birine ulaştığında görüş alanındaki insanlardan biri aniden ona döndü. Çarpışmanın etkisiyle tüm bardaklar tiz bir sesle devrildi.
"Ah hayır!"
Tutabildikleri kucağında yakalayamadıkları ise yerdeydi. İçkilerin hepsi boşa gitmiş ve bir kısmı da üniformasının üzerine dökülmüştü. Yer cam kırıklarıyla doluydu. Üstelik kıyafeti de mahvolmuştu. Günce gecenin bu saatinde ikinci kez berbat görünüyordu ve bu kez nedeni kendisi de değildi.
Lucas yaptığının farkına vararak geri çekildi ve Günce'yle göz göze geldiklerinde şaşkınlıkla ona baktı.
"Sen!"
Günce de onunla aynı şaşkınlığı paylaşıyordu. Karşısına çıkmayı beklediği son kişi daha birkaç saat önce nahoş bir konuşma yaptığı Lucas'tı. Kesinlikle bu durumdan hoşlanmamıştı. Bir kez daha onunla bu şekilde karşılaşıyor olmak fazlasıyla kötüydü.
"Evet ben. Ne oldu şaşırdın mı?"
Ellerini yere doğru sallayarak ıslaklıktan kurtulmaya çalıştı ve içki lekelerinin üniformasından çıkmasını umut etti. Cam parçalarını toplamak için eğilmek üzereydi ki Lucas kıyafetini işaret etti.
"Bunun için gerçekten üzgünüm. Benim hatam. Seninle bu şekilde karşılaşmaktan vazgeçmeliyiz sanırım."
İlk karşılaşmalarından söz ediyordu. Lucas. Onu gördüğü ilk anda da Günce'nin kıyafeti ıslaktı.
"Haklısın," dedi Günce. "Ama ne zaman konu senin etrafında dönse kendimi bu şekilde bulmak zorundayım sanırım."
Ardından hışımla Lucas'ın yanından ayrıldı. Birkaç dakika sonraysa elinde bir fırça ve süpürgeyle geri geldi.
"Bak, bana öfkeli olmanı anlıyorum ama ödeşmişiz gibi düşünebilirsin. İkimiz de hata yaptık ve senin doğru kartı bulup getirmen gibi ben de burayı temizlemene yardımcı olarak hatamı telafi etmek istiyorum."
Lucas'ın gerçekten istediği buydu ama Günce sakin kalamayacak kadar sinirliydi ona. Kızgınlığının temel sebebiyse içeceklerini üzerine dökmüş olmasından daha fazlasıydı. Dudaklarını birbirine bastırdı ve cam parçalarını süpürmeye devam ederken başını kaldırmadı.
"Yardımına ihtiyacım yok. Bunu kendim halledebilirim. Temizleyeyim derken başka bir şeyler daha kırmanı istemiyorum."
Aralarında geçen konuşmanın her bir cümlesi Günce'nin zihnine kazınmıştı. Şimdi de Lucas'ın sözlerini kendisine karşı kullanıyordu. Ona yardım etmeye çalışırken Lucas nasıl başka bir yanlış kart daha istemediğini söylediyse aynı şekilde Günce de başka bir kırılmış nesne daha görmek istemediğini belirtmişti.
Lucas'ın kaşları çatıldı. Yüzündeki naif ifade silinmiş yerini ilk karşılaşmalarındaki o soğukluğa bırakmıştı.
"Bir şeyler mi ima ediyorsun? Eğer öyleyse bundan hiç hoşlanmadım."
Günce doğruldu ve bakışlarını ona dikti. Cevap açıktı. Daha fazla söze gerek yoktu. İkisi de gözlerini birbirinden ayırmadan orada öylece dikilirken yanlarına bir adam yaklaştı ve Lucas'ı dışarı çağırdı.
"Hadi Dostum."
Lucas başını salladı. Kızgın bakışlarını Günce'nin yüzünden çekip arkadaşının peşinden çıkışa ilerledi. O gözden kaybolana dek Günce onu izledi. Sonra ortalığı temizlemeye devam etti.
