Partiler, kovalamacalar, pembe dizilerden fırlamış tekinsiz adamlar, yüzümüze patlayan flaşlar ve bir de... DÜNYACA ÜNLÜ SEVGİLİM.
Kendilerini entrikaların kasıp kavurduğu bu gösterişli dünyada bulan dört genç kızın çılgın hikayesi.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Konser alanı tıklım tıklım değildi henüz. İnsanlar yavaş yavaş dolduruyordu alanı ve gelen her kişiyle birlikte kalabalık artarak çoğalıyordu. Kızlar, biletleri ön sıralardan almış olsalar da işlerini şansa bırakmamışlardı. Konserin başlamasına saatler kala gelip sahnenin hemen önüne ilişmişlerdi. Şimdi arkada kaldıkları için hayıflanan insanların yerinde olmadıklarına memnundular.
"Burada olduğumuza hala inanamıyorum," dedi Günce. Çevresindeki gürültü sesini bastırsa da hâlâ tam olarak yok edebilmiş değildi. Diğer taraftan konser başladığı andan itibaren sesini duyurmak için bağırmak zorunda kalacağını da biliyordu.
"Bu anı o kadar uzun zamandır bekliyorum ki adımımızı atana kadar geleceğimize bile tam anlamıyla inanmamıştım."
Yüzünden heyecanı okunuyordu ve diğerleri de onunla aynı hisleri paylaşıyorlardı. Çoktan atmosfere kaptırmışlardı kendilerini.
"Baksanıza, şimdiden ne çok insan gelmiş," dedi Aylin. Gözleri şöyle bir etrafta gezindi. Gerçekten de açık alanda yoğun bir uğultu vardı. Konserin tadını çıkartmak isteyen kalabalık gruplar halinde akın etmeye başlamıştı.
"Sen bir de konser anında gör burayı. Adım atacak yer bulamayacaksın."
Derin haklıydı. Aradan uzun zaman geçmemişti ki konser alanı tamamen doldu. İnsanlar neon çubuklar taşıyorlar ve bu halleriyle yaz sıcağının alacakaranlığında yanıp sönen ağustos böceklerini andırıyorlardı. Ellerinde Leo Martinez fotoğraflarının basılı olduğu pankartlar vardı ve resimlerin altında yazan sevgi sözcükleri kocamandı. Başlayacak olan konserin coşkusu her yerdeydi. İnsanlar içecekleriyle şarkılar mırıldanıyorlardı.
Saatler geçti ve hava git gide karardı. Yukarıdan ve her yönden gelen ışıklar sahneyi aydınlatmaya ve kalabalığın üzerine yansımalar bırakmaya başladı. Leo Martinez şarkıları ufaktan duyulduğunda küçük çaplı bir heyecan dalgası kalabalığın içinde dolandı. Konserin başlayacağı o an gelmişti.
Birkaç dakika sonra Lucas ve Peter ellerinde enstrümanlarıyla göründüklerinde şarkının ritmi yükselip güçlendi. Kalabalık hazır olduğunu haykırmak istercesine onları coşkuyla karşılamıştı. Etraf bir kez daha karardı ve bu kez ışıklar sahnenin ortasında tek bir alanı hedef aldı. Nefesler tutulduğu sırada tüm gözler o noktaya kitlendi.
Ve nihayet Leo Martinez koşarak sahnede belirdi.
O andan sonrası tam bir çılgınlıktı. Az önce neredeyse sessiz olan kalabalık bir anda çığlıklar atmaya, Leo Martinez'in adını haykırmaya başladı. O yaklaştıkça eller sahneye uzandı ve kızlar birden kendilerini bu akımın içinde buldu. Leo Martinez, sahne boyunca koşup onların da ellerine dokunduğunda yeterince bağırmamışlar gibi kalabalıkla birlikte sesleri yükseldi.
O buradaydı. Tam karşılarında durmuş mikrofondaki yerini almıştı. Derin ve Aylin onu daha önce de görmüş olmalarına rağmen o anki sevinçleri anlatılamayacak kadar yoğundu. Esin ve Günce'yse çoktan kendilerini Leo'nun yüzünde ve sesinde kaybetmişlerdi.
Leo Martinez şarkılarını söylerken kalabalık dans ederek ona eşlik etmeye başladı. Kızlar da kendilerini ritmin akışına bıraktı.
