Partiler, kovalamacalar, pembe dizilerden fırlamış tekinsiz adamlar, yüzümüze patlayan flaşlar ve bir de... DÜNYACA ÜNLÜ SEVGİLİM.
Kendilerini entrikaların kasıp kavurduğu bu gösterişli dünyada bulan dört genç kızın çılgın hikayesi.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Üst Bilgi: Chris) ***
Barda bunlar yaşanırken Esin çöpleri atmak için dışarı çıkmıştı. Elinde kocaman bir poşet vardı. Sürükleyerek onu konteynıra götürüyordu. Havaya kaldırıp taşımak gibi bir lüksü yoktu çünkü poşet çok ağırdı. Biraz zaman alacağı doğruydu ama akla yatkın en iyi çözüm buydu.
Birkaç dakika geçmiş ve hala çöpü sürüklemekteydi ki az önce barda gördüğü çiftin sokağın kenarında durduğunu fark etti. Karşı karşıyaydılar ve bu kez daha sakin bir konuşmanın içerisinde gibiydiler. Birbirlerine daha ılımlı yaklaşıyorlardı sanki. Esin onların sevgili olabileceklerini düşündü ve poşeti sürüklemeye devam ederken bir kez daha sözlerine kulak misafiri oldu.
"Tamam. Yanlış davrandığımı kabul etmeliyim ama şu sıralar duygusal bir karmaşanın içindeyim. Lütfen beni bağışla Christopher."
Kız bakışlarını çocuğa dikti ve onun cevabını bekledi. Christopher yanıt vermek üzereydi ki çöpün çıkardığı sesle dikkati dağıldı. Esin'e doğru döndü yavaşça ve ona baktı. Esin bu kadar gürültü çıkarttığının farkında değildi. Durakladı ve çekinerek bir süre konuşmalarının bitmesini bekledi.
"Seni anlıyorum ama niçin endişelendiğimi biliyorsun," dedi Christopher. "Haksız sebepler de öne sürmüyorum. Sadece iyi olmanı ve gerekeni yapmanı istiyorum."
Kıza yaklaştı ve sarılarak onu kollarının arasına aldı. Esin konuşmalarının bittiğini düşünmüştü. Bir kez daha poşeti tutup sürüklemeye başlamıştı ki kız geri çekilip tekrar bir şeyler anlatmaya başladı. Christopher'ın gözleriyse duraklamadan hemen önce Esin'i yakaladı. Esin poşeti bıraktı ve doğrulup bir süre daha beklemeye devam etti.
Ama dakikalar ilerlese de konuşmalarının sonu gelmeyecek gibiydi. Esininse bu çöpten kurtulup geri dönmesi gerekiyordu. İstemese de çöpü sürüklemeye başladı yeniden. Buna mecburdu. Elinden başka bir şey gelmiyordu.
Christopher'ın bakışları bir kez daha ona kaydı ama bu kez Esin onu umursamadı. Yoluna devam edip konteynıra ilerledi. Çocuğun gözlerinin üzerinde olduğunu hissediyordu. Bir süre sonra nihayet sohbetleri sonra erdiğindeyse Christopher birazdan geleceğini söyleyerek kızı otele yolladı ve Esin'in yanına gidip o ne olduğunu anlamadan poşeti elinden alarak konteynırın içine fırlattı.
Ardından otele girdi ve Esin'in şaşkın bakışları arasında gözden kayboldu.
