Partiler, kovalamacalar, pembe dizilerden fırlamış tekinsiz adamlar, yüzümüze patlayan flaşlar ve bir de... DÜNYACA ÜNLÜ SEVGİLİM.
Kendilerini entrikaların kasıp kavurduğu bu gösterişli dünyada bulan dört genç kızın çılgın hikayesi.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Üst Bilgi: Chris) ***
Chris'in son günlerde evine uğradığı söylenemezdi. O zaten şu anda gitmek üzere olduğu evde her gün kalan birisi değildi; en azından bir süredir. Şehirden biraz daha uzakta ancak yine de çocuklara yakın, sadece kendisinin kaldığı bir ev daha vardı ve genelde Natalie'yle kalıyor olsa da yalnız olmak istediği vakitlerde bu eve geçerdi. Ancak doğum günü gecesinden beri Natalie ile kaldığı öteki eve uğramıyordu. Zaten bu zamana dek hep bir dürtü sebebiyle onunla aynı evi paylaşmak zorunda hissetmişti. Kardeşiyle vakit geçirebilmek ve içinde sürekli varlığını sürdüren kontrol duygusundan dolayı... Ancak öğrendiği son gerçeklerden sonra bu duygu da onun için önemini yitirmişti. İşte bu yüzden oradaki eşyalarını tamamen toplamak ve Natalie ile uzun süredir yapamadığı duygusuz konuşmayı yapmak için gidiyordu bu eve. Ne yazık ki Natalie böyleydi; Chris duygularını biraz olsun açığa çıkarmaya kalksın, bundan sonuna kadar yararlanmaktan çekinmiyordu.
Kapıyı çaldığında Natalie sanki birkaç gecedir orada sabahlıyormuş gibi saniyesinde karşıladı Chris'i. Chris geleceğini haber verdiğinden beri sahiden de dört gözle beklemişti onu; kendini temize çıkarmak için bir hikâye uydurabileceği tek fırsattı bu. Ancak Chris'in gelme nedenini sorgulamayı akıl edemediği için pek de önde sayılmazdı bu sefer.
Chris onun coşkulu karşılaması üzerine soğuk kanlılıkla içeri girdi ve merdivenlere yönelerek kendi odasına çıktı hemen. Natalie ise bir çocuk gibi onu takip etmişti sadece. Chris'in bir bavul çıkararak odadaki bir avuç eşyasını buraya doldurmaya başladığını fark ettiğinde ise şaşkınlıktan deliye dönecekti neredeyse.
"Chris, ne yapıyorsun?" dedi gözlerini kocaman açarak. "Burayı terk mi ediyorsun?"
"Evet," diye cevap verdi Chris düz bir sesle. "Benim bir evim var zaten, Natalie."
"Ne? Hayır, Chris... Bunu yapamazsın. Tek başıma ne yapacağım ben? Tüm sorumluluğu üstüme alamam, bunu anlamıyor musun? Faturalar, mutfak, bahçe... Bunlarla nasıl ilgileneyim ben, Chris?"
"Sana bu konuda güvenim tam, Nat," dedi Chris rahatsız edici bir gülümsemeyle. "Çok daha karmaşık işleri idare edebileceğinden emin oldum ne de olsa."
Natalie sinirle saçlarını karıştırdı ve pişkin pişkin kaşlarını çattı.
"Sana inanamıyorum... Sırf bana kızdığın için aramızdaki kardeşlik bağını koparıyor musun? Benim bir anda tonlarca yükün altında mı bırakıyorsun?"
"Sadece bir şeyi netleştiriyorum: kardeşim olman sana bakıcılık yapacağım anlamına gelmez. Hatalarının ardını toplamak ya da dikkatsizliklerin yüzünden utanıp sıkılmak zorunda değilim. Ve üstüne bıraktığım hiçbir şey yük değil; tüm bunlar senin hayatının bir parçası ve onlara sahip çıkacak kişi sensin, ben değil."
