Partiler, kovalamacalar, pembe dizilerden fırlamış tekinsiz adamlar, yüzümüze patlayan flaşlar ve bir de... DÜNYACA ÜNLÜ SEVGİLİM.
Kendilerini entrikaların kasıp kavurduğu bu gösterişli dünyada bulan dört genç kızın çılgın hikayesi.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Üst Bilgi: Chris) ***
Esin bar tezgahının arkasında boş boş otururken düşünüyordu. Chris ile en son konuşmasının üstünden bir haftadan fazla geçmişti. Esin ondan uzak kaldığı her saniye daha da rahatsız hissediyordu kendini. Doğru olanı yapmış gibi hissetmiyordu, hem de hiç. Kısa bir süre önce içinde üzüntüyle karışık öfke hissederken, şimdi sadece üzüntü ve endişe hissediyordu. Birazcık bile kızgın değildi.
Chris'in söyledikleri çıkmıyordu aklından. Chris'i suçlamak bir kenara, onun yanında olamadığı için kendisini suçlu hissediyordu Esin. Her şey böylesine mantıklı bir şekilde açıklanmışken nasıl başka türlü düşünebilirdi ki? Şimdi ondan başka bir şey düşünemiyordu. Onun tekrar gelmesini umut etmekten başka bir şey yapmıyordu.
Tam bu sırada içeri tanıdık biri girdi.
Esin onu gördüğü anda hem şaşkınlık hem merak hem de hayal kırıklığı hissetti. Gelen kişinin Chris olmaması kötüydü; öte yandan Bayan Mcmillan olduğu için şaşırtıcıydı. Esin ondan hoşlanmıyordu. Ona saygı duymuyor ancak saygı gösteriyordu.
"Merhaba tatlım," dedi kadın samimi sayılamayacak şekilde. Günce olsa yüzünde fesatlık var derdi bu ifadeye. "Bana içecek bir şeyler versen iyi olur. Hava çok sıcak."
Esin hala kadının neden burada olduğunu sorgularken dediğini yaptı ve ona soğuk bir içecek verdi. Durup kendisiyle sohbet etme girişiminde bulunmayacaktı elbette; böyle bir insanla ne kadar az konuşursa o kadar iyiydi. Zaten kadının umurunda olmadığına emindi. Bayan Mcmillan öyle umursamaz, öyle bağımsız görünüyordu ki bu Esin'i de gereksiz bir çaba göstermekten vazgeçirmişti. Kendi oğlunu bile önemsemeyen bir insan için yapılacak fazla şey yoktu ne de olsa.
"Pek konuşkan değilsin," dedi kadın tek kaşını bilmiş bir gülümsemeyle kaldırarak.
"Öyleyim," demekle yetindi Esin ve zaten düzgün olan bardakların yerlerini değiştirdi bir şeylerle uğraşıyormuş gibi.
"Hastaneden tamamen ayrıldığımı biliyorsundur. Geçmiş olsun demeyecek misin yoksa?"
Esin rahatsız bir nefes aldı ve zoraki bir gülümseme yerleştirdi yüzüne.
"Umarım sizin için yararlı olmuştur," dedi öyle olmadığını bilmesine rağmen. Kadın yerinde biraz kıpırdanarak bundan rahatsız olmuş gibi lafı değiştirdi.
"Christopher ile ayrıldığınızı duydum," dedi basit bir şekilde. Bu şekilde dile getirilmesinden hoşlanmamıştı Esin. Ayrılmış gibi hissetmiyordu ki. Ayrı kalmışlardı sadece.
"Öyle mi?" demekle yetindi bu yüzden. Bu konunun üstünü kapalı tutmakla akıllılık edeceğini düşünüyordu.
"Açık cevaplar vermiyorsun," dedi kadın gözlerini kısarak. Karşısındaki incelemekte olduğu bir denekmiş gibi gülümsüyordu. "Bana güvenmiyor musun yoksa?"
