That Shot

CHAPTER 32

"Punyeta, bakit ang bilis niyong maglakad?!" Hinihingal na bulyaw ni Gel ng magkita ang grupo namin at sa kanila.

Napakamot na lang ako sa batok dahil sa bunganga niya, kita ko ang pagod sa mukha nilang lahat maliban kay papa at Ionna. Agad na lumapit naman ako sa kanila at hinawakan ang pisngi ng anak ko.

"Are you tired?" I asked her.

"No po, I'm used to it na. Your new friends are so slow po." Reklamo naman nito bago yumakap sa akin, natawa ako sa sinabi niya lalo ng makita kong lahat sila ay masamang nakatingin sa direksyon namin.

"Tangina, Sczekinah. Wag kang magugulat kapag isang araw masabunutan ko yang anak mo ha." Nang babantang sabi ni Gel, inirapan naman siya ni Ionna.

"Subukan mo." Balik ko sa kanya. "I know you're strong, pero hindi ka pwede mag salita ng ganon to those people na hindi kayang makasabay sa stamina mo." Pag papangaral ko sa anak ko, ngumuso naman siya kasabay ng pag tango sa akin.

Wala pa namang gabi kaya hindi pa kami umakyat sa magiging pahingahan namin, sobrang bilis nilang natapos ang pag aayos nun at mukhang sanay na sila. Hindi man grabo iyun, pero sakto na para maging ligtas kami para sa gabi.

Dala dala rin namin lahat ng natitirang supplies namin para kainin, unti lang ang kinain namin dahil kailangan namin itong tipirin dahil mukhang mahihirapan na kami makakuha ng susunod na kakainin kapag nawala na ito.

"Pa, do you think a drainage is possible na ilagay sa gubat?" Pag tawag ko kay papa.

Napatingin siya sa akin ng dahil sa sinabi ko.

"What? Hindi, bakit kailangan ng ganun kung ang lupa mismo ang sumisipsip ng tubig?" Balik na tanong niya sa akin.

Napakamot ako sa batok bago muling nag salita, "Then, how can you explain that?" Tanong ko sabay turo sa kaninang bakal na nakita namin.

Pumorma ang pag tataka sa mukha ni papa bago tumayo at lumapit, pinihit niya ang ulo niya kasabay ng pag titig sa bagay na yun.

"This is not a drainage." Malamig na sabi niya.

"Then, ano yan?" I asked.

"It's a passage." Sambit nito.

Nakasalubong ang mga kilay ko dahil doon, passage for what? Oh!!

"Do you mean a secret passage? Like the thing that we're using back in camp para makarating sa ibang destinasyon without our enemy tracking us?" Makahulugang tanong ko tska naman siya tumango.

Ayun! Bakit hindi ko agad naisip yun?

"I feel like this is one of the passageway, nung mga nakita natin nung araw na yun." Singit ni Yohan dahilan para maalala ko ang tinutukoy niya.

"Yea! You're right, that men are suspicious. What if nga, isa ito sa mga dinaanan nila?" Balik ko kay Yohan.

"Ang odd lang kasi, we are now living in a world that is already collapsing tapos may makikita tayong katulad nila na sobrang linis at walang bahid ng paghahanap sa mukha." Dagdag niya pa.

I snapped my hands because of that, talaga naman nakakapag taka ang mga lalaking nakita namin nung araw na iyun. Nawaglit sa isipan ko ang pangyayaring iyun dahil sa pag ka kita ko sa anak ko.

"We're lost, what are you talking about?" Malamig na singit ni Akiah tska lumapit sa akin at parang hinawi pa sa harap ko si Yohan.

Nag taka ako dahil don, "Well, that day na nahulog kami sa bangin ni Yohan, before that may nakita kaming mga lalaki na nag iinuman hindi kalayuan sa ilog. We are both shocked, dahil mukhang nag c-camping lang sila ang ayos ng mga gamit at talagang napaka linis nilang tingnan." Pag papaliwanag ko.

"Bakit hindi niyo sinabi sa amin?" Tanong naman ni Maya.

"Because hindi kami sigurado, I know Szcekinah tried to get back to those people pero hindi niya na nagawa dahil nga nahulog na kami. And, the reason for us na gumulong ay dahil lumapit sa posisyon namin yung isang lalaki." He stated.

"Wait lang...I think may nabuo tayong theory for what is really happening." Si Jen naman ang nag salita ngayon, "Remember nung araw na napana si Sczekinah? Umalis kayong lahat kasi sabi niyo ay may narinig kayong pag sabog."

"And, when we got there walang tao sa loob ng sasakyang sumabog." Gel continued.

"This doesn't sound great." Komento ni papa habang seryosong naka tingin sa bakal na takip na nasa lupa.

"This isn't a normal tragedy." Napalingon ako ng si Ionna naman ang magsalita.

"What now?" Tanong ni Ash, na halatang may sasabihin na naman ang anak ko na ikagugulat namin.

"Based on how you explain things and what we observed, nung hindi pa namin kayo nakikita is starting to come together." She started habang seryosong nakatingin sa amin, "Do you remember what happened 4 years ago, mama?" She asked me.

"Yes, that was the time when the tragedy started. Bakit?" I asked back.

"No, I mean yung pinaka unang nangyari." Pag lilinaw niya.

Napaisip tuloy ako bigla kung ano ang unang nangyari nung araw na iyun, I tried to get deep on my memories to remember. Iniling ko pa ang ulo ko para mas maalala ang mga bagay na yun.

"As far as I remember, iniwan kita nun to take Com. Rod call then sinabihan niya ako na I need to get back to camp kasi kailangan ako and our team." Panimula ko kasabay ng pag tukoy kanila Akiah, "He said, kailangan ang special task force para sa isang importanteng mission and biglaan yun. Hindi niya na naituloy ang sasabihin ng naputol ang linya dahil sa malakas na pag sabog." I explained.

Kita ko ang pangungunoot ng noo ni Ionna na para bang may malalim na iniisip, "This isn't a natural outbreak. May kung sino ang nagpasimula nito, I don't know the reason yet but I know they can gain something from this tragedy. And, the person you call Com. Rod may know something about this. It's not a coincidence for him to call the special task force leader na nasa leave." Seryosong sabi niya.

Halos mag si taasan ang balahibo ko sa paraan ng pag bitaw ng mga salita niya, lahat kami ay nagulat sa teoryang binitawan ni Ionna.

Hindi ako makapaniwala sa kung paano tumatakbo ang utak ng anak ko, as I get to catch up with her from longing from the past 4 years ay mas lalo kong nakikita sa kanya si Alexus. She really inherited her dad's intelligence