That Shot

CHAPTER 15

[Tumabi muna tayo.] Utos ni papa galing sa truck.

Mag didilim na at malayo layo na rin ang natahak namin. Kailangan namin mag hanap ng ligtas na lugar kung saan kami pwede magpalipas ng gabi malayo sa mga halimaw na lalabas pag lubog ng araw.

"Where should we stay?" Tanong ni Yohan.

"I don't know yet." I answered bago tinabi ang sasakyan.

Nakita kong tumabi rin ang sinasakyan na truck nila papa bago ko sila nakitang bumababa dito. Napatingin ako sa langit at kita kong ilang munuto na lang din ay lulubog na ang araw. Napangiti naman ako ng makitang hawak hawak nila ang sarili nilang mga sandata bago sila bumababa.

"Both of you should stay at the truck tuwing gabi." Maotoridad na sabi ni papa.

Hindi naman kami nag protesta at sinunod ang utos ni papa. Naka labas na kami sa bayan ilang oras na ang nakakalipas at nasa parte na kami na hindi ko na alam kung saan. Wala ng mga inspraktura sa lugar na ito at puro puno na rin ang paligid

We're at the highway, pero mukhang wala na ring ibang sasakyan ang dumadaan dito. Kaya naman dito kami gumilid para magpalipas ng gabi na desisyon ni Papa. Pumasok kami sa loob ng truck as we stayed for that night, hindi naman masikip ang fire truck dahil tinggal din ni papa ang mga unnecessary things around here.

This vehicle turned into a functioning survival truck, naging open area ang gitna ng sasakyan at malaya kaming nkkakilos sa loob kasama ang mga supply at gamit namin.

"Ito ang unang gabi na in wildness, be alert." Sabi ni papa habang umiinom ng kape.

Be alert daw pero relax na relax ang katawan habang humihigop ng kape sa baso niya, nakataas pa ang pinky.

"Tomorrow, I'll teach you how to defend yourself." Seryosong sabi ko tska umupo sa maliit na upuan doon.

Lahat naman sila ay napatingin sa akin dahil sa sinabi ko, they are all looked shocked. May mali ba doon?

"W-why?"

"Turuan mo ako sa sword ah! Mas convenient kasi kapag espada gamit kaysa baril!" Excited na sabi ni Jen sa akin at napahawak pa sa braso ko.

Tumango lang ako sa kanya at natawa ng hatakin siya pabalik sa tabi ni Gel. Halatang selosa itong si Gel pag dating sa girlfriend niya, natatawa na lang ako dahil miski ako ay pinagseselosan niya.

"Wag ka masyadong dumikit diyan." Walang emosyong sabi ni Gel habang nakatingin kay Jen.

"Yea, wag kang lalapit masyado sa akin." Nang aasar na sabi ko, "Baka ma hagis ko kayo palabas ng jowa mo." I coldly said at pinikit ang mata ko sandali.

Wala naman akong narinig mula sa kanya. Binaba na rin nila Maya at Yohan ang folds around the truck para hindi kami makita sa labas ng mga halimaw. Nasa tabi rin naman ang mga sandata namin, as my AA-12 besides me at UMP45 naman ang nasa may balakang ko naka sabit. The knife that Alexus gave me was also on my neck at ginawang kwintas yun.

"Wala ng mag iingay." Mahinang bulong ni Maya dahilan para mamulat ko ang mata ko.

I looked towards their direction at tska tumayo, nilapitan ko ang folds na ibinaba nila para masilip kung ano ang nasa labas. It was something na expected ko na, there are monsters outside started to roam around. Ang mga tunong nila ay parang paos na nahihingalo ng hangin habang walang buhay na naglalakad sa paligid.

Agad na umalis din ako doon at bumalik sa kinauupuan ko. I'm about to close my eyes back again when I feel someone presences na umupo sa tabi ko. Ini anggat ko ulit ang mata ko ng makita si Yohan sa tabi ko.

"Bakit ba tabi ka ng tabi sa akin?" Walang ganang sabi ko tska ipinikit ulit ang mata ko.

"I feel safe when I'm around you." Usal niya dahilan para mapa bangon ako.

"Ano?!" Gulat na tanong ko sa kanya pero siya naman ang nakapikit ngayon.

Hindi siya nag salita at mukhang walang balak mag salita. Pinangkitan ko lang siya ng mata at tinitigan ang mukha niya. Yohan was indeed handsome and talagang pag kaguluhan ng mga babae kung makikita nila, even si Maya nakikita kong bigla biglang natutula while staring at Yohan.

Hindi ko na lang pinansin yun at baka lumilipad lang din ang isip, but when I saw Jen staring at Yohan one time, doon ko na confirm na attractive talaga si Yohan, hindi nga lang para sa akin. Kahit anong gwapo pa or sino pa ang nasa harap ko, wala talagang papantay sa pag tingin ko sa asawa ko.

Pumunta ako sa may passenger seat at doon umupo habang si papa naman ay nasa may upuan sa may drivers seat. Hindi ito tulog, pero may ginagawa ito sa papel, dahilan para mapatingin ako.

"What's that for?" Tanong ko sa kanya ng makita kong puro numero ang sinusulat niya.

"Nag d-drawing." Sagot niya ng hindi nakatingin sa akin.

Nilapit ko pa ang mukha ko sa ginagawa niya para tingnan kung drawing ba talaga yun. Puro numero lang andoon kaya hindi ko ma gets kung drawing ba yun or what?

"Weird mo pa." Bulong ko bago tumingin sa harap ng sasakyan.

I'm now sitting here in the passenger seat kaya naman ay nasa harap ko ang bintana. I was just staring there habang nakatingin sa mga halimaw.

Sumagi na naman tuloy sa utak ko kung nasaan at kung ano na ang kalagayan ng anak ko ngayon. I hope she was okay and I hope she...was alive.

Ayan na lang talaga ang pinaka hinihiling ko ngayon. Hindi ko alam kung kailan matatapos itong delubyong ito dahil mahigit dalawang buwan na rin ang nakalipas simula ng pumutok ang trahedya.

Kapag nahanap ko ang anak ko, I'll find what and where this crisis came from. Hindi ako pwedeng umupo dito at walang gawin, I still need to work for the country even though it's already collapsing. I took an oath to protect this country first no matter what, and tinatak ko na sa puso't isip ko.

I can sacrifice my life for this country, but I'll do that after I find my daughter.