64 කොටස

3.9K 398 38
                                    

ලොරිය ආපු වේගෙට ඉස්සරහට තිබ්බ කකුල ආපස්සට ගන්න සිහියක් නැතුව අපුර්ව ඒ දිහා බලාගෙන හිටියේ ලෝකෙම නැවතුනා වගේ.. ඒත් එක්කම ඊට වඩා වේගෙකින් පිටිපස්සට ඇදිලා ගිහින් පපුවක වැදුනේ වුන දේ ගලපගන්නවත් ඉඩක් නැතුව.. අසිහියෙන් වුනත් ඒ වැදුන පපුවේ උණුහුම හුරුපුරුදු බව දැනෙද්දීම අපුර්ව තවත් ඒ අස්සට ගුලි වුනේ අපුර්වගේ පපුව ගැහෙනවට වඩා විසි ගුණයක් වේගෙන් ඒ පපුව ගැහෙන බව ඇහෙද්දී..

ලොරිය නවත්තන්නේ නැතුවම එතන ඉස්සරහා තිබුන වංගුවෙන් නොපෙනී යද්දී..

"ම්..මිගා..ර.." පපුවෙන් ඔලුව උස්සන්නේ නැතුවම අපුර්වට කියවුනේ තවම හරි සිහියට එන්න හිතලාවත් නැතුව..

මිගාර තවම හිටියේ අපුර්වගේ ඇදලා ගත්ත අත නහර එලියට පනිනකන් තද කරගෙන.. හරියට දැන් අතෑරියොත් අපුර්ව අතුරුදහන් වෙලා යයි වගේ..

"අපුර්ව..!!!" ඒත් එක්කම එතනට අවේ ජිතේන්ද්‍ර..

"චූටි අයියා..!" ජිතේන්ද්‍ර පිටිපස්ස හැරිලා බැලුවේ කියාරාගේ කටහඩට..

"චූටි..?"

"මොකක්ද ඒ වුනේ?" කියාරා ඇහුවේ මිගාරගේ පපුවට තුරුල් වෙලා ඉන්න අපූර්ව දිහා වේදනාවෙන් බලලා..

"ඇයි අපූර්ව මෙහේ චූටි..?" ජිතේන්ද්‍ර ඇහුවේ කේන්තිය උපරිම පාලනය කරගෙන..

"ම.. මම එන්න කිව්වේ.."

"ඒක තමයි මං අහන්නේ ඇයි..?"

"නෑ ජිතේන්ද්‍ර මටත් කතා කරන්න ඕන වුනා.." කියාරගේ පැත්තට වැරැද්ද නොයන්න අපූර්ව උත්තර දුන්නේ මිගාරගේ පපුවෙන් මෑත් වෙලා..

"මම අහන්නේ ඇයි..? මොනවද ඔය දෙන්නට කතා කරන්න තියෙන්නේ..?"

"ජිත්—" අපූර්වට උත්තර දෙන්න හම්බුනේ නැහැ

"කරුණාකරලා ගිහින් වාහනේට නගින්න..!" සෑහෙන්න වෙලාවකින් පස්සේ මිගාර කිව්වේ කේන්තියට වෙවුලන කටහඬ පාලනය කරගෙන බව අපුර්වට තේරුම් ගන්න අමාරු වුනේ නැහැ...

"ලො—" කියාරාට කතා කරන්න හම්බ වුනෙත් නැහැ..

"මං හොඳින් කියන වෙලේ.. මගේ යකා අවුස්සන්නේ නැතුව තුන්දෙනාම වාහනේට නගින්න.. දැන්ම..!!"

ස්නේහ | CompletedOpowieści tętniące życiem. Odkryj je teraz