Sweet Badboys

CHAPTER 20

Tyrone's POV

maraming masasayang alala kami nila sky at liam. Wala pa noon si mark.

Napakasaya namin. Puro kalokohan. Sya ang pinaka mabait samin lahat. Hindi maitatanggi, sya din ang pinaka gwapo.

***FLASH BACK***

"uy pre! Tignan mo yun oh! Ang ganda nung falling star. Tara mag wish tayo!" Sabi ni liam saamin. Nagkatinginan kami ni sky .

"Pre! Di totoo yan!"

11 years old lang kami, simula nung nagkakilala kaming tatlo sa boracay.

Dahil sa nagkakasundo kami sa lahat ng bagay, naging mag bebestfriends kami.

"Totoo yan! Try nyo!" Pilit samin ni liam, pumikit kaming tatlo at nag wish.

'Sana, hindi kami magkahiwalay hiwalay tatlo'

"Anong wish nyo?" Tanong ni sky.

"Ang wish ko, sana gumaling na ako para magkasama sama pa tayo"

"Gumaling? Ano ba pinag sasabi mo liam?"

"May lukemia ako.. stage 2."

"Ano?! Hayaan mo ipag pe-pray kita. Kahit di ko gawain yun. Gagawin ko para sayo. magpagaling ka liam. Wala na kaming makakasama ni sky"

"Oo nga, walana kaming makaka rumble! Wala na kaming tagapagtangol! at isa pa wala na kaming gwpong gwapong kaibigan!"

"Alam nyo guys, ang buhay parang ilaw lang yan sa bahay e! Pag mahal, matagal pag mura mabilis masira.. parang sa ugali, kung mabait ka at mapag mahal, ipagkakaloob sayo ng dyos ang mahaaaabang buhay, pero kapag masama at palamura ka.. maiksing buhay lang ang meron ka. Kung tapusan na... katapusan na. Walang pinipiling edad at lokasyon ang kamatayan!"

Kahit kelan, ang bait ng kaibugan namin. Sya lang ang laging think positive saamin.

Lumipas ang mga araw, gumaling sya..

---

15 years old na kami.. nalaman namin na bumalik muli ang sakit nya ... kaso stage 3 na..

Napag isipan ng magulang ni liam na pumunta sila sa hongkong para maka pagpagaling si liam.

Lumipas ang araw, linggo, buwan, taon. Hindi na sya bumalik. Wala na kaming balita pa sa kanya.

*** end of flash back***

Ang totoo , kaya ako pumunta sa hongkong hindi dahil sa bussiness. Dahil hinanap ko sya.

Nakita ko sya doon. Kaso malala na ang lagay nya, stage 4 cancer at comatose na. Nung nakita ko sya doon.

naiyak ako. Kinausap ko ang doctor doon. Sabi nila sa 100% na makakaligtas sya 3% nalang ang pag asa. Isang himala nalang kumbaga.

hindi ko maiwasang malungkot. Hindi ko sinabi kay sky to, dahil ayoko syang mag alala.

At ayun, hanggang sa dumating sa buhay namin si mark. Minahal din namin sya bilang isang kapatid/bestfriend. ganun kami mag turingan. At dahil doon nabuo ang DMC.

.
.
.

Patuloy ko parin ginagamot si shine, ilang oras na ba kami dito? Haggang ngayon nilalagyan ko pa din si shine ng betadine.

Iyak sya ng iyak. Porket ba malaki ang sugat nya ganyan sya? Pero sabagay.. masakit to ah.

Biglang may nag dorbell. Binuksan ko yung pinto. Nakita ko agad si sky sa labas ng gate. .