STUCK

MAYA'S WISHFUL THOUGHTS

MAYA'S POV

I only have time for wishful thoughts when I sit down comfortable inside the car as we travel going to our next location o kung saan man ang schedule namin para sa araw na iyon. Nawawaksi ko ang lahat kapag busy na ako sa trabaho pero what kept me going is Lucas' power of love. I would always read his letter and hoping that even though the letters of his handwriting turns to fade, his feelings were not.

Ito ang lang ang kaya kong gawin. Tumingin sa labas at magmuni-muni pero si Lucas ang kasama ko. Wala nang lalawak pa sa imahinasyon... Puwede mong marating ang hinaharap. Puwede mong abutin ang mga pangarap na hindi mo sigurado kung mangyayari ba... Higit sa lahat, simple lang... masarap mangarap na kasama ang taong mahal mo kahit ikaw lang ang nagwi-wish na lahat ng iyon ay magkatotoo.

I can only remember few moments with Lucas. All of which I treasured the most in my heart.

"Do you have a boyfriend?" Tanong ng PA ko. Well, close naman kami kaya okay lang na magtanong siya sa akin ng ganoon.

"Wala... obvious ba?"

"Hindi ibig sabihin na wala kaming nakikita ay wala. Malay namin baka magaling kang magtago." Asyumerang ito. Pagbibintangan pa ako.

"Wala nga..." Tinitigan pa niya ako.

"Eh ano kayo ni Troy?"

"Nothing!"

Iniwasan ko na ang tanong ni Pat kaya ipinikit ko ang mga mata ko. Sana marami pang pagkakataon na magkasama kami ni Lucas. Hindi lang ice cream ang puwede naming kainin. Baka naturuan pa niya akong magbisikleta para sabay kaming magbibisikleta sa buong subdivision. Mamamasyal kami sa park at magkukuwentuhan hanggang tawagin ako ni mama. Yayayain ako sa Club House para mag-swimming kasama ni Tasha at ng mga boys sa neighborhood. Masaya iyon kahit nandoo si Tasha, ang mahalaga mag-i-enjoy kaming tatlo. Sana nga...

O di kaya ay mag-jo-jogging kami. Hihintayin ko siya ng madaling araw sa bakuran nila at sabay kaming magjo-jogging. Madami kaming puwedeng gawin kung sana nga lang ay nandito siya at hindi umalis.

Pictorial ko ngayon for my album cover. We went to the countryside kung saan madaming mga bulaklak at tanaw ang mga hilera ng bundok at luntiang paligid. Maaliwalas ang panahon at walang inaasahang sama ng panahon buong maghapon. Magandang pagkakataon para magpakuha ng picture at i-post sa Instagram at Tumbler...

Nakasuot ako ng bestidang dilaw at naka-semi-boots ako. May malaking buri hat sa aking ulo habang naka-fishtale ang tali ng buhok ko. Malinis at maayos ang pagkakagawa ng aking tirintas. Iyon talaga ang nakasanayang gawin ni Mama sa ayos ng buhok ko.

Mahangin sa lugar at kitang kita mo ang napakagandang tanawin maging ang malawak na taniman ng maliliit na bulaklak. Punum-puno ang paligid at angsarap humiga sa tuyo at berdeng damuhan.

"WOW! This place is sooooo... Whoaaah! " Parang anggaan sa pakiramdam... Nawala ang pangungulila k okay Lucas. Nag-imgine na naman ako na kasama ko siya at magkahawak kamay kami habang magkatabi sa damuhan. Magtatakbuhan , maghahabulan at bubuhatin niya ako habang paikut-ikot kami at tuluyang matumba kasabay ang malakas na halakhak ng kasiyahan.

"I love you, Maya..."

"I love you Lucas...Sana hindi na matapos ang mga sandaling ito."

Wish ko lang , sana... makabalik kami dito ni Lucas at sabay naming kakantahin ang STUCK at hahayaang ma-stuck kami sa lugar na ito. That was a very nice idea, being stuck in a place like this with your loved one and you'll find contentment in your heart.

"Wow! Maya, you really have a nice shot here. And here..." Natural ... iyan ang nagagawa ng imahinasyon. Kunwari kasama ko nga si Lucas habang in-love na in- love kami kunwari sa isa't isa.

"Fore sure people will love this cover." Dapat lang... Mas nagustuhan ko ang kuha ko na nakatalikod habang nakatukod ang guitar sa kanan at hawak ko ang aking summerhat sa kaliwa, may airy effect na inililipad ng hangin ang aking buhok at ang aking damit. Nakatanaw ako sa kabundukan habang maliwanag ang buong paligid.

Doon na kami kumain ng tanghalian. Nag-enjoy kami sa magandang tanawin.

Kahit sino ngayon, relate na relate sa kantang STUCK. It was really meant for people who can not get over their past and unnoticeable feelings for someone. And for some reasons, they can not reveal it to that person and until now, the feeling makes you believe that it has developed deeper into love. Para akong bunga ng bayabas na naghihintay lang na may pumitas. Nagkataong tamad si Juan kaya sa halip na pitasin ako ay ngumanga na lang at hinihintay akong mahulog. Baka maunahan na siya ng uod. Baka maunahan siya ni Troy. For the longest time now, I got stuck in this situation. But my feelings for Lucas has never changed. My feelings is a century old already.

What if I lost the chance of telling him how I feel? How much regret would I bear? Kakayanin ko ba?