STUCK

CONSTANT CHANGE

MAYA'S POV

May nagbago sa kasalukuyang aming nadatnan...Ngunit may mga bagay na hindi na mababago dahil talagang iyon ang nakatadhanang mangyari .

Natuloy kami sa America at nagkaharap kami ni Helen sa kanyang show. Tuwang tuwa ang mga tao sa akin. Kinanta kong muli ang Dance with my Father again na may kasamang luha dahil naalala ko na naman si Papa.

Binigyan kami ng pagkakataon na makapamasyal kasama ni Helen. Nagkuwentuhan kami at namasyal sa mga amusement park doon. Isinama niya ako sa DisneyLand na pangarap ng bawat mga bata. Nakita ko doon isna Mickey at Minnie, mga princesses at mga princes...

Iyon ang hudyat na tuluyang magbabago ang aking kapalaran. Mas dinumog ako ng mga local tv network pagbalik dito sa Pilipinas. Naiimbitahan na ako sa mga interviews at guetings ng mga artista. Nagiging guest nila ako sa mga Noon tme Shows kaya lalong natuwa si Mama. Naging mas mahigpit siya sa akin. At si Lucas, hindi ko alam kumbakit naging seloso. First time naming mag-away. At hindi naging maganda ang epekto nito sa aking pagkanta. Napapagalitan ako ng musical director dahil nagigiging flat ang boses ko. Iyon ang kailangan kong matutunan. Huwag magpaapekto lalo na kapag may trabaho.

Syiempre, domino effect... pinagalitan din ako ni Mama at grounded ako. Pinagbawalan si Lucas na pumunta sa bahay.

"Nag-away ba kayo ni Lucas?" Tanong ni Mama kahit hindi ko naman opisyal na sinasabing boyfriend ko si Lucas.

"Hindi po . Nagselos lang siya sa artist na kapartner ko sa mall show."

"Sus, kung hindi niya kayang tanggapin ang ganoon, i-break mo na." Hindi na ako umimik kasi hindi naman ako umaamin sa kanya na boyfriend ko si Lucas.

"Anak , alam ko... kahit hindi mo sabihin...Mahal mo siya pero dapat maipaliwanag mo sa kanya na may mga bagay siyang dapat tanggapin sa sitwasyon mo. "

"Mama..."

"Nagpaalam ka na ba sa kanya?"

"Hindi pa po."

"O eh kailan ka pa magpapalaam...Sa susunod na araw na ang alis natin."

"Hindi ko po alam kung paano magpapalam."

"Puntahan mo na lang siya sa kanila. Alam kong hindi ka pupuntahan noon dahil nagtatampo pa siya. "

"Hindi po kayo magagalit."

"Hindi...Alam ko namang si Lucas lang ang nagpapangiti sa iyo. Kapag nasa Amerika na tayo, hindi muna siya makikita ng madalas.Iba na ang magiging buhay natin doon."

Nahati ang kalooban ko. Hindi na nag-i-school service si Lucas. Nakikita kong dumadaan na lang siya sa bahay. Lilingunin ang bakuran namin saka aalis. Nagmadali ako. Sinundan ko na siya pauwi. Nasa bakuran siya ng tawagin ko siya.

"Lucas..."

"Huh, Maya... Bakit ka nandito? Baka ka pagalitan ni Mrs. Cornejo?" Sanay na siyang tawaging Mrs. Cornejo si Mama .

"Lucas, mag-usap tayo." Nakita ko ang kaba sa kanyang mukha. Pumasok kami sa bahay nila. "Nasaan si Tita?"

"BUkas pa ang uwi ni Mama . Nasa probinsya siya. Dinalaw si Lola Miling..." Napangiti si Lucas atsaka niyakap ako. " Puwede tayo dito?" Bulong niya sa akin habang mahigpit ang yakap ko sa kanya. Hindi na ako tumutol. Baka iyon ang pangalawa at huli.

Mas lalong nanggigil si Lucas sa aking murang katawan. Naging maingat kaming pareho .

Tinanggap ko ang katotohanang, ito ang madadatnan ko sa kasalukuyan. Naging kami ni Lucas. Naibigay ko ng buong buo ang sarili ko sa kanya sa murang edad. Lumampas kami sa limitasyon dahil iniisip kong iyon ang pagkakataong hinihintay naming pareho, lubusin ang mga pagkakataong magkasama kami. Gagawin namin ang lahat ng mga bagay na walang halong pagsisisi. Iniiisip ko kasi na baka binibilog lang ng kapalaran ang ulo at ang lahat ay pawang isang malaking ilusyon lang paggising ko.

Kung totoong nagbalik kami sa nakaraan...Hinding hindi ko buburahin sa aking isipan ang mga pangyayaring ito sa hinaharap...kapag gumising ako sa kasalukuyan, sana .... ang pagiging magkasintahan namin ni Lucas ang hindi magbago.