Married UNHAPPILY Ever After °[KathNiel] ✓COMPLETE

Chapter 46: Lies

DILLENNA HEERA'S POINT OF VIEW:

I was taken aback when I saw him sitting down lazily at the couch. He's staring blankly at the nothingness which made me more distraught.

"Theon! What happened to you?"I hastily ran towards him when I've recovered. "Ano na naman 'to?"magkahalong pag-aalala at inis na naitanong ko nang makita ang pasa sa katawan niya.

"Wala. It's just a misunderstanding—"

"A misunderstanding? It's just a misunderstanding!!! Kung kaya naman nakipagsuntukan ka na naman!? Gano'n ba 'yon?"hindi ko mapigilang sigaw sa kanya.

Hindi ko mapigilang magalit. Sino ba'ng sasaya na makita ang asawa na puno ng bugbog at pasa? What has he done this time? Sino'ng nakaaway niya?

"Dillenna, you're over-reacting. I'm fine."

Iniwan ko siya without saying something. Pabalik-balik ako sa paglalakad hanggang sa sumagi sa isip ko ang pag-uusap namin ni Liam. Shit! What the hell! It must be Liam or Gavin! Kinuha ko ang medicine kit at nagmamadaling bumaba.

"Help yourself because your wife is over-reacting!"asik ko sa kanya at patakbong lumabas ng bahay.

"Dillenna! Where are you going?"

Hindi ko na siya sinagot at dumiretso lang ako sa kotse. Nadatnan ko si Liam na ginagamot ng yaya niya sa loob ng kanyang kwarto.

"D?"gulat na tawag niya. "Ah... Manang, okay na po."pagtataboy niya sa yaya niya.

Nang makalabas na ito ay kinuha ko 'yong cotton balls at idiniin 'yon sa mukha niyang may pasa. Mas idiniin ko 'yon nang hindi man lang siya umaray. Nagpatuloy lang ako sa ginagawa ko hanggang sa hawakan niya ang kamay ko.

"D. Your nose is smoldering, baby—"

"Nagawa mo pang magbiro! Sira-ulo ka ba? Akala ko ba hindi mo sasabihin sa kanya!"

"Dillenna, I didn't—"

"Really? Enlighten me then. What's with the breaking of your faces?"nanggigil na bulyaw ko.

"It's just a misunderstanding. He—uhm—he heard from our schoolmates' rumor about our conversation this morning. Your husband is just a jealous man."he convincingly muttered.

Iba 'yong pakiramdam ko. I know he's lying. They are both lying. Their answers have coincided, yes. But I can always tell whenever Liam isn't telling me the truth. Right now, his ears are getting red already. We have the same case when it comes to lying. Alam kong nagsisinungaling siya. At alam ko rin na sa tuwing ginagawa niya 'yon, he never really want to tell me the truth.

"When have you learned lying to me, Liam?"I asked in a serious tone and left banging the door.

Hindi ko mahagilap ang tamang salita to describe what I felt. Kinakabahan ako... natatakot. Natatakot sa bagay na hindi ko tiyak kung mangyayari ba. Ang mas ikinagulat ko nang madatnan kong nakatayo sa tapat ng kotse ko ang sira-ulong asawa ko. Hindi ko siya pinansin—nagpanggap akong hindi siya nakita at dumiretso sa driver's seat. However, pumasok rin siya sa loob ng kotse ko. Iniinis ba ako ng taong 'to?

"Crawford, lumabas ka. Hindi ako namamasahe."

Hindi siya kumibo. Naniningkit na naman ang mga mata niya. Bahala siya. Pagsabihan daw ba naman akong overreacting! What does he suggest me to react? Tumawa habang pinagmamasdan ang mga pasa niya? Tsk.

"Get out. I don't want to see your face—"

Out of sudden, he pulled me over to him and held me so close in his embrace.

"I'm sorry. I'm so sorry. I'm so sorry. Dillenna. Forgive me. 'Wag mo 'kong iiwan."he pleaded making me want to burst to tears.

Kumalas ako sa yakap niya. I looked straight into his eyes. He looked down but I've seen the tears that have escaped from his dark eyes.

"Am I the one who's over-reacting here?"mahinang sambit ko. Hindi parin niya ako tinitingnan. "Theon... maybe you were right back there, I'm over-reacting. You don't have to cry. I'm sorr—"

"Dillenna. Don't leave me."he muttered after pulling me back in his arms. "Kahit na ano ang mangyari, please... 'wag mo kong iiwan."

"Theon, please tell me what's happening dahil naguguluhan narin ako. Ano ba'ng problema Theon?"I pleaded with a mount of fear owning my system.

Hindi siya sumagot. Niyakap lang niya ako ng sobrang higpit habang humahagulhol siya sa balikat ko. Lalo akong natakot sa ginawa niya.

"Mahal na mahal kita Dillenna. Mahal na mahal kita. Mawawalan ng saysay ang buhay ko kapag iiwan mo 'ko."

Sa halip na maging masaya sa narinig ko'y lungkot at takot ang bumugso sa puso ko. May ginawa ba siyang mali? Did he cheat on me? Ano'ng kasalanan ang pwede niyang magawa sa'kin para iwan ko siya? I have seen him cheating already but I'm still around. Nililimot ko ang lahat dahil hindi ko naman siya kayang iwan. Mahal ko siya. Mahal na mahal.

"Let's get home, Theon."I leisurely whispered.

AMITY'S POINT OF VIEW:

What happens to the world? Am I seeing this right? It's Matthew and Liam. What are they talking about?

"Thank you for your concern for my bestfriend. About that, I've just confirmed it from her last day. Mabuti at hindi ka nagpadalos-dalos. She asked me not to tell anyone. That jerk friend of yours must have threatened her."narinig kong sabi ni Liam kay Matt.

"I have another concern."

"Ano 'yon?"

"It's about your other friend."

Para akong binuhusan ng tubig sa narinig ko. He is referring to me. Liam has no friends other than me and Dillenna.

"What's about her?"

"Is she and Theon having an affair?"

Hindi ko na kayang pakinggan pa sila. Patakbo akong umalis palayo. Nanginginig ang mga tuhod ko.

"A! A!"

Eat me now, grounds. I can't see her. I can't talk to her. Kailangan kong magpanggap na hindi siya narinig. Kailangan kong umali—

"Amity!"kunot-noong sambit niya ng maabutan ako.

"He—hey D. Ku—kumusta?"nauutal kong tanong.

Hindi ko siya matingnan ng matagal sa mga mata.

"Kanina pa kita tinatawag eh. Didn't you hear me?"may halong inis ang tono niya.

"I'm sorry D. I didn't hear you rightaway. May iniisip kasi ako. May problema ba?"

"Naguguluhan ako A. Si Theon, nagmumukmok sa bahay at laging nag-iiyak. Pero hindi naman niya sinasabi sa'kin ang dahilan. Feeling ko kasi, may problema eh. And I can sense it, it's not just a problem. It's even worse. I don't know."naiiyak na saysay niya.

Lumapit ako't niyakap siya.

"I'm so sorry D."I heard myself say.

"What are you sorry for?"

"Ah—kasi—kasi—Wala akong... Wala akong magawa to help you."

"Come on A! It's alright. Karamay lang ang kailangan ko. Gusto ko lang ng may makausap. Shall we go somewhere?"

Napatango na lamang ako habang pinagmamasdan ko ang mga malulungkot niyang mga mata. I suddenly feel guilty. I hate seeing her this way. But I hate myself more.